တပ္အင္အားျပဳန္းတီးမႈနွင့္ ယေန႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ အနာဂတ္ ( ဧရာ၀တီ သတင္း )

စခတ(၂)မွတပ္သားသစ္အပတ္စဥ္တစ္ခု၏သင္တန္းဆင္းပဲြ

မိုးေဇညိမ္း

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ အင္အားတိုးခ်ဲ႕ေရးနဲ႔ေခတ္မီေရးကို အျပင္းအထန္ ေဆာင္ ရြက္ခဲ့ တဲ့အတြက္ အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသအတြင္းမွာ ဗီယက္နမ္ၿပီးရင္ ဒုတိယအင္အား အႀကီးဆံုးစစ္ တပ္ ျဖစ္လာခဲ့ပါ တယ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕အဆီအႏွစ္ေတြကို ဆယ္စုႏွစ္ႏွစ္ခုေက်ာ္ ၀ါးၿမိဳစားသံုးၿပီး ေခတ္ +မီတပ္မေတာ္ တည္ေဆာက္ခဲ့ေပမဲ့ ထင္သေလာက္ခရီးမေပါက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ စစ္အာဏာရွင္ ေတြဟာ တပ္မေတာ္ကို လက္ကိုင္တုတ္သဖြယ္ အသံုးခ်ခဲ့တာေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုနဲ႔ေ၀းကြာလာ ခဲ့သလို စစ္အင္အားကို ႀကီးထြား လာေအာင္ အေလာတႀကီး တိုးခ်ဲ႕တာေၾကာင့္ ကေလးစစ္သား ျပႆနာ၊ စစ္ေျပးျပႆနာ၊ ဖဲြ႔စည္းပံုမျပည့္တဲ့ တပ္ေတြမ်ားျပားလာတဲ့ျပႆနာ အစရွိေသာ ေဘးထြက္ ဆိုးက်ဳိးေတြ အမ်ားအျပား ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ တပ္မေတာ္ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ေရွ႕ကို အေလာတႀကီး တိုးေနေပမဲ့ ျပႆနာ အေထြေထြတို ႔ေၾကာင့္ ေခတ္ မီေရးနဲ႔ အင္အား တိုးခ်ဲ႕ေရးအတြက္ အလ်ဥ္မမီႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ Building the tatmadaw , Myanmar Arm Forces since from 1948 စာအုပ္ကိုေရးခဲ့တဲ့ ကိုေအာင္မ်ဳိးက ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ ခါခ်ဥ္ေကာင္ မာန္ႀကီးေပမဲ့ ခါးမသန္ဘူး လို႔တင္စားေျပာဆိုခဲ့ဖူးပါတယ္။ တပ္မေတာ္ရဲ႕ခါးမသန္မႈေတြထဲက အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေျပာရရင္ေတာ့ တပ္မေတာ္က ထြက္ေျပးသူေတြ မ်ားျပားတိုးပြားလာရျခင္းပါပဲ။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖဲြ႔မွာ ေျပးေလးေျပးစာရင္းဆိုၿပီး နယ္ေျမအလိုက္ျပဳစုတင္ျပရတဲ့ အစီရင္ခံစာတစ္ခု ရွိပါတယ္ ။ ေျပးေလးေျပးဆိုတာကေတာ့ တပ္ေျပး၊ ရဲေျပး၊ ၀ရမ္းေျပးနဲ႔ ရဲဘက္ေျပး တို႔ပါ။ အဲ့ဒီေျပးေလးေျပးထဲ ကလူေတြ ကို ေတြ႔ရင္ ခ်က္ခ်င္းဖမ္းဆီးႏိုင္ပါတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ တပ္ကထြက္ေျပးတယ္ဆိုတာ ဥပေဒနဲ႔ဆန္႔က်င္တဲ့ လုပ္ရပ္ပါ။ ဥပေဒနဲ႔မညီမွန္းသိေပမဲ့ ေျပးေနၾကတုန္းပါပဲ။ စစ္တပ္က ထြက္ေျပးတယ္ဆိုေတာ့ စစ္တပ္မွာ ေနခ်င္ စိတ္မရွိေတာ့လို႔ ေျပးၾက တာေပါ့။ ေျပးရတဲ့အေၾကာင္းရင္းေတြကလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးပါပဲ။ တခ်ဳိ႕က အထက္အရာ ရွိေတြက ဖိႏွိပ္လို႔၊ ကိုယ္ထိ လက္ေရာက္ ဆက္ဆံတာေတြရွိလို႔၊ မေက်နပ္ခ်က္ေတြမ်ားလာလို႔ ေျပးၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က လစာမေလာက္ငွ၊ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးက မေျပလည္၊ စစ္တပ္ထဲမွာ ဆက္ေနလည္း တိုးတက္လမ္း မရွိ၊ အေၾကာင္းမထူးေတာ့လို႔ ေျပးၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဦး/ေရး/ေထာက္ ျပႆနာေတြ မရွင္းႏိုင္လို႔ ေျပးၾက တယ္ စသျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးပါပဲ။ ႐ံုးသံုး စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္၊ ခြင့္လြန္ပ်က္ကြက္ေတြေပါ့။ တရား၀င္ခြင့္ယူသြားၿပီး ခြင့္ရက္ေစ့လို႔ တပ္ကိုျပန္မေရာက္၊ သတင္းမပို႔တဲ့သူေတြကို ခြင့္လြန္ပ်က္ကြက္၊ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနရင္း တပ္က ထြက္ေျပးတဲ့ သူေတြကို ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္လို႔ ႐ံုးသံုးအေနနဲ႔ သံုးပါတယ္။

စစ္တပ္ထဲမွာ မေနခ်င္ေတာ့လို႔ ထြက္ေျပးတဲ့သူေတြထဲမွာ အျခားအဆင့္ေတြရွိသလို အရာရွိေတြ လည္း ေျပးၾက တာပါပဲ။ အေရအတြက္အရဆိုရင္ေတာ့ အျခားအဆင့္ေတြေျပးတာ ပိုမ်ားပါတယ္။ ေျပးတဲ့အရာရွိ အေရအတြက္ နည္းတယ္ဆိုေပမဲ့ စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းျပီးတဲ့ ၈၈ ခုႏွစ္ကစလို႔ အႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္ကာလအတြင္းမွာ စာရင္းလုပ္ယူလို႔ရသေလာက္ တပ္မေတာ္အရာရွိ (၄၀၀)ေက်ာ္ေလာက္ တပ္ေျပးျဖစ္သြားခဲ့တဲ့အတြက္ မဆလေခတ္က တပ္ေျပးအရာရွိအေရအတြက္နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ မ်ားတယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကိုပါ စစ္တပ္ကသိမ္းယူထားတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္အရွိဆံုး စစ္တပ္ေခတ္ အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုျပႆ နာေတြ ေအာက္ေျခတပ္တြင္းမွာ ရွိေနလဲဆိုတာ အင္မတန္စိတ္၀င္စား စရာေကာင္းတဲ့ကိစၥတခုျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

လုပ္ပိုင္ခြင့္လည္းရွိ၊ ေနရာလည္းရတဲ့ အရာရွိေတြေျပးတဲ့ ေျမာက္မ်ားစြာေသာမွတ္တမ္းေတြထဲက စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတဲ့တခ်ိဳ႕ကိုေျပာရရင္ေတာ့ ဆလအခဲြ (၉၆၄) က ဗိုလ္မွဴးမန္ဇမံု (ဗသက-၅၂)၊ တတက (၃) က ဗိုလ္မွဴး ၀င္းကို (အလုပ္သင္-၈)၊ ေလေၾကာင္းကာကြယ္ေရး အရာရွိခ်ဳပ္႐ံုးက စစ္ဦးစီးမွဴး (တ) ဗိုလ္ႀကီးႏိုင္ထြန္း (စတသ-၄၁)၊ ကက(ၾကည္း)(တာ၀န္)က စစ္ဦးစီးမွဴး (တ) ဗိုလ္ႀကီးေနမ်ဳိးေအာင္ (ဗသက-၉၇)တို႔လုိ အလားအလာေကာင္းၿပီး အဆင့္ျမင့္ တာ၀န္ရရွိထားတဲ့ အရာရွိေတြ စစ္တပ္ကထြက္ေျပးခဲ့တာပါ။ ေနျပည္ေတာ္မွာလည္း ၂၀၁၀ ၀န္းက်င္ေလာက္က ကက(လွ်ပ္) လက္ေအာက္ခံ အလုပ္႐ံုတပ္ခဲြတစ္ခုက တပ္မွဴး ဗိုလ္မွဴးတစ္ေယာက္ ေဆး႐ံုတက္ဖို႔ အေၾကာင္းျပၿပီးေျပးလို႔ ပိတ္ဆို႔ ဖမ္းဆီးခဲ့ရပါတယ္။

တပ္ေျပးျဖစ္သြားေသာ တတက(၃)မွ ဗိုလ္မွဴး၀င္းကို

ဗိုလ္မွဴးအဆင့္ တပ္ေျပးေတြထဲက တျခားစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္အလက္တခုကေတာ့ ေဆး၀န္ထမ္း ညႊန္ၾကားေရးမွဴးအျဖစ္တာ၀န္ယူဖူးတဲ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ညြန္႔ရဲ႕သမီး ၾကည္း-၁၉၆၆၆၊ ဗိုလ္မွဴးေဒၚထက္ထက္ညြန္႔ ႏိုင္ငံျခားမွာ ဘဲြ႔လြန္သြားတက္ရင္း ျပန္မလာေတာ့လို႔ စစ္ေျပးေၾကညာခံရတာပါ။ အဲသည္လိုမ်ဳိး ႏိုင္ငံျခားကို ေစလႊတ္ျပီး ျပန္မလာေတာ့တဲ့ ေဆးတပ္က အလားတူအရာရွိ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း ရွိဖူးပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ အရာရွိေတြ တပ္ကေျပးတာကေတာ့ အလုပ္နဲ႔ပက္သက္တဲ့ကိစၥေတြနဲ႔ အျခားျပစ္မူေျမာက္တဲ့ ျပႆနာေတြေႀကာင့္ပါ။ အလုပ္သင္ (၁၀) ကဆင္းတဲ့ ၾကည္း – ၁၈၀၅၈၊ ဗိုလ္ႀကီးေအာင္စိုးျမင့္ကေတာ့ အမႈေတြမ်ားၿပီး မရွင္းႏိုင္ေတာ့လို႔၊ အေရးယူ ေထာင္က်ခံရမွာ ေၾကာက္ၿပီး ထြက္ေျပးပါတယ္။ သူ႔အမႈေတြကလည္း အေတာ္မ်ားပါတယ္။ ခမရ (၁၀၆) မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္တုန္း ေက်းသီးၿမိဳ႕နယ္၊ ဟာ၀မ္ရြာက ေက်ာင္းဆရာမေလး မနန္းအင္ကို အဓမၼျပဳက်င့္ဖို႔ႀကံစည္မႈ၊ မူးယစ္မႈ၊ သီေပါၿမိဳ႕၊ မန္ပန္ရြာက ဦးပုက်န္ေတာင္ရဲ႕ လက္စြပ္တစ္ကြင္းနဲ႔ ေရႊနားေတာင္းတစ္ဖက္ကို ခိုးမႈမွာ သက္ေသခံပစၥည္းကို အတုလုပ္ၿပီးတင္ျပမႈ၊ စစ္ေျပးမႈ အစရွိတဲ့အမႈေတြကို စစ္ေနတုန္းမွာပဲ ထြက္ေျပးသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲသလို စစ္တပ္က ေျပးလို႔ စစ္ေျပးေၾကညာလိုက္တဲ့ အရာရွိေတြထဲမွာ ထူးထူးျခားျခား တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကက (ေဆး)မွာ စစ္ဦးစီးမွဴး (တ) တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ ဗိုလ္ႀကီးႏိုင္၀င္းပါပဲ။ ထူးထူးျခားျခားဆိုတာေတာ့ သူက ေရႊပါရမီေတာရဆရာေတာ္ အရွင္စႏၵာဓိကရဲ႕ ညီ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ဗိုလ္ႀကီးႏိုင္၀င္းဟာ ကက(ေဆး)မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ ၀ါရီလအတြင္းမွာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥရွိလို႔ ပ်ဥ္းမနားကိုသြားရာကေန ျပန္မေရာက္လာေတာ့ပဲ ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္တာခဲ့မို႔ တပ္ေျပးျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။

တပ္ကေျပးၾကတဲ့အရာရွိေတြထဲမွာ ႐ုရွားက မဟာဘဲြ႔ေတြသြားယူလာၾကတဲ့ အရာရွိေတြလည္း ပါပါတယ္။ ရု႐ွားျပန္ တပ္ေျပးအရာရွိေတြထဲက တိတိက်က်ေျပာရရင္ေတာ့-

(၁) ၾကည္း-၃၁၅၂၆၊ ဗိုလ္ႀကီးထြန္းရဲေအာင္၊ စတသအပတ္စဥ္ (၄၁)၊ (႐ုရွားမွ မဟာအင္ဂ်င္နီယာႏွင့္နည္းပညာဘဲြ႔ရ)၊ စစ္တကၠသိုလ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္စဥ္ ေျပး၊

(၂) ၾကည္း-၃၃၄၉၉၊ ဗိုလ္ႀကီးေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၊ တနတအပတ္စဥ္ (၃)၊ (႐ုရွမွ မဟာအင္ဂ်င္နီယာႏွင့္နည္းပညာဘဲြ႔ရ)၊ တနတတြင္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္စဥ္ ထြက္ေျပး၊

(၃) ၾကည္း-၃၄၈၄၉၊ ဗိုလ္ႀကီးျမတ္စိုးခိုင္၊ တဆတအပတ္စဥ္(၃)၊ (႐ုရွားမွ ကင္ဆာေရာဂါကုသေရးဆိုင္ရာဘဲြ႔ရ)၊ တဆရ(၂/၅၀၀) မွ ထြက္ေျပး၊

(၄) ၾကည္း – ၃၄၇၆၄၊ ဗိုလ္ႀကီးမ်ဳိးသက္ထူး၊ တနတအပတ္စဥ္(၄)၊ (႐ုရွမွ မဟာအင္ဂ်င္နီယာ(စက္မႈ/လွ်ပ္စစ္)ဘဲြ႔ရ) တနတမွ ထြက္ေျပး၊

(၅) ေရ-၄၁၈၉၊ဗိုလ္ေနေအာင္လတ္၊ စတသအပတ္စဥ္ (၄၅)၊ (႐ုရွားမွာ ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္ထြက္ေျပး)

(၆) ၾကည္း-၄၁၂၅၁၊ ဗိုလ္စည္သူထိုက္၊ စတသအပတ္စဥ္(၄၇) (႐ုရွားတြင္ စာေမးပဲြက်ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လႊတ္)၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေျပး၊ မိခင္တပ္ရင္း ခမရ (၆၀၆)၊

(၇) ၾကည္း-၄၃၆၁၇၊ ဗိုလ္ေဇာ္ျမင့္ထြန္း၊ စတသ(၄၈)၊ (႐ုရွားတြင္ ေက်ာင္းေျပး၊ စာေမးပဲြက်သျဖင့္ ေက်ာင္းထုတ္ခံရ)၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ထြက္ေျပး၊

(၈) ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ တနတအပတ္စဥ္ (၁) က ဆင္းတဲ့ ဗိုလ္မွဴးစိုင္းသိန္း၀င္းပါ။ သူကေတာ့ နာမည္ႀကီး အားလံုးသိျပီးသားမို႔ အေသးစိတ္ေျပာဖို႔မလုိပါ။

တပ္ေျပးျဖစ္သြားသည့္ စတသ(၄၁)မွ မဟာဘဲြ႔ရ ဗိုလ္ႀကီးထြန္းရဲေအာင္

လုပ္ပိုင္ခြင့္ရ၊ ေနရာရၾကတဲ့ အရာရွိေတြေတာင္ တပ္မွာ မေနခ်င္ေတာ့တဲ့အခါ ထြက္ေျပးၾကတာမို႔ အျခားအဆင့္ေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာဖြယ္ရာမရွိေတာ့ပါဘူး။ ျပဳစုထားတဲ့ တခ်ိဳ ့စာရင္းေတြအရဆိုရင္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ အတြင္းက တပ္ေျပး (၁၃၀၅၀) ဦး၊ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္၊ ေမလနဲ႔ၾသဂုတ္လ ႏွစ္လအတြင္းမွာ တပ္ေျပး (၉၄၉၇) ဦး၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဒုတိယေလးလပတ္ အတြင္းမွာ တပ္ေျပး (၅၀၀၀) ေက်ာ္ရွိခဲ့ပါတယ္။ အေထာက္ထားမွတ္တမ္းလုပ္လို႔ ရသေလာက္ ကိန္းဂဏန္းအျပင္ စုေဆာင္းမရႏိုင္တဲ့ အခ်က္လက္ေတြရွိႏိုင္တာမို႔  စစ္တပ္ရဲ႕ ျပဳန္းတီးအင္အားဟာ အခုေဖၚျပထားတဲ့ ကိန္းဂဏန္းထက္ မ်ားေနဖုိ႔သာ ရွိပါတယ္။ သည္ကိန္းဂဏန္းေတြကို ႀကည့္တာနဲ႔ တပ္တြင္းမွာ ေအာက္ေျခမေက်နပ္ခ်က္ ျပႆနာေတြ မ်ားလွမယ္ဆိုတာကေတာ့ အင္မတန္စိတ္၀င္တစား ေလ့လာဖို႔ ေကာင္းတဲ့ကိစၥတခုပါ။ တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္မွာ ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး တပ္ေျပးေတြမ်ားေနေပမဲ့ တပ္သားသစ္ေတြက ထင္သေလာက္စုေဆာင္းလို႔မရတာမို႔ ဖဲြ႔စည္းပံုအင္အားျပည့္တဲ့ တပ္ရင္း/တပ္ဖဲြ႔ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ဒါေႀကာင့္မို႔ တပ္ေနေပ်ာ္ေရးဆိုတာ တပ္မွဴးတုိင္းအတြက္ အထူးအစီစဥ္နဲ႔ မျဖစ္မေနဦးထိပ္တင္ထားရတဲ့ ေခါင္းပူယံုတင္မက ေနရာထုိင္ခင္းပါပူေလာက္၊ ထုိင္ခံုေပ်ာက္ေလာက္တဲ့ကိစၥတခု ျဖစ္ေနတာပါ။ တပ္ရင္းတိုင္း တပ္ဖြဲ႕တုိင္းက အထက္ကိုတင္ျပရတဲ့ ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာအစီအစဥ္ေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္တဲ့ မိမိတို႔တပ္မွာ တပ္ေနေပ်ာ္ေရးကို ဘယ္လုိစီစဥ္ထားေႀကာင္းကို တခမ္းတနားတင္ျပႏိုင္ဖို႔က တပ္မွဴးတိုင္းရဲ႕ တို႔အေရးတစ္ပါးပါပဲ။ မိမိတပ္မွာ တပ္ျပဳန္းတီးအင္အား (တပ္ေျပး) အေရအတြက္မ်ားလာျပီဆိုရင္ တပ္မွဴးေတြအဖို႔ ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္လာရတဲ့ ေသေရးရွင္ေရး ကိစၥတခုျဖစ္လာရပါတယ္။

မဆလေခတ္မွာ ျမန္မာ့အသံအပါအ၀င္ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီေရးေတြနဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔ခဲ့တာေတြေၾကာင့္ လူငယ္လူရြယ္ေတြဟာ တုိင္းျပည္ကိုကာကြယ္ဖုိ႔၊ ေယာက်္ားဆန္ေႀကာင္းျပဖို႔ စသျဖင့္အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြ၊ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ တပ္မေတာ္အတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္အမႈထမ္းသူေတြရွိခဲ့ေပမဲ့ စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းျပီးတဲ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း မွာေတာ့ ယံုၾကည္ခ်က္အရ ၀င္ေရာက္စစ္မႈထမ္းသူေတြ ေတာ္ေတာ္ရွားလာပါတယ္။ တနည္းဆိုရရင္ လူထုကို ဖိနွိပ္မႈမွာအသံုးခ်ခံခဲ့ရတဲ့အတြက္ တပ္မေတာ္အေပၚ လူထုရဲ႕ႀကည္ညိဳမႈ၊ ယံုႀကည္မႈေလ်ာ့သြားတာလို႔လဲ ေျပာလုိ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ခုေနာက္ပိုင္းစစ္တပ္ထဲ၀င္တယ္ဆိုတာမွာလည္း ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြေၾကာင့္ ၀င္လာတဲ့သူက  အေရအတြက္နည္းၿပီး အဆြယ္ေကာင္းလို႔၊ အတင္းစည္း႐ံုးခံရလို႔၊ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိလို႔၊ အေနအစားေခ်ာင္မယ္ ထင္လို႔၊ အရပ္ထဲမွာေနမျဖစ္မယ့္ျပႆနာ ျပစ္မႈတစ္ခုခုရွိလို႔စသျဖင့္ အေၾကာင္းရင္းေတြနဲ႔ ၀င္လာၾကတာမ်ားပါတယ္။ စစ္တပ္ထဲ ေရာက္လို႔ ထင္သလိုမျဖစ္၊ အေနအစားမေခ်ာင္တဲ့အျပင္ တပ္စိပ္မွဴး၊ တပ္စုမွဴးအစရွိတဲ့ အထက္က လူေတြရဲ႕ အဆူအဆဲနဲ႔ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ထိုးႀတိတ္တာေတြ၊ တရားလက္လြတ္ အႏိုင္က်င့္ခံရတာေတြနဲ႔ ႀကံဳရ၊ စစ္ဆင္ေရးေတြမွာ ငတ္ငတ္ျပတ္ျပတ္ ပင္ပန္းတာေတြႀကံဳရ၊ စစ္ဆင္ေရးမရွိလည္း လယ္စိုက္ရ၊ ေမြးျမဴေရးလုပ္ရ၊ ဖက္ထိပ္လုပ္ရ၊ ရတဲ့လစာနဲ႔သံုးတာနဲ႔ မေလာက္ငွေတာ့ ေၾကြးေတြတင္၊ ၾကာေတာ့ စိတ္ညစ္ၿပီး တပ္ေျပးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။

အဓိကျပႆနာကေတာ့ အဆမတန္တိုးခ်ဲ႕လုိက္တဲ့ တပ္အင္အားကို အဆင့္တန္းမွီေအာင္ ေကၽြးေမြးဖို႔၊ လူလိုသူလုိေနရဖို႔ ေထာက္ပံ့ႏိုင္တဲ့ဖူလံုေရးအစီအစဥ္ ညံ့ဖ်င္းလြန္းမႈပါ။ တပ္ရိကၡာေတြကလဲ မဆလေခတ္နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္လို႔မရေအာင္ နည္းပါးလာတဲ့အျပင္၊ တပ္မေတာ္ကအစဥ္အဆက္ ထိန္းသိမ္းခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္က တပ္မွဴး၊ တပ္ရင္းမွဴးေတြမွာ မရွိေတာ့တာက ေအာက္ေျခအျခားအဆင့္ေတြ တပ္တြင္းမွာ ေနလို႔မျဖစ္ေအာင္ အေနအစားႀကပ္လာရတဲ့ ျပႆနာပါ။ အတုျမင္အတတ္သင္ဆိုသလို အဆင့္ဆင့္ ကိုယ့္အိတ္ထဲပဲ ထည့္၊ ကိုယ္က်ဳိးပဲရွာတတ္လာတဲ့ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ပ်က္ယြင္းမႈကလည္း ရွိလာပါတယ္။ တပ္မွဴးး၊တပ္ရင္းမွဴးေတြဖက္က ႀကည့္ရင္လည္း ေခ်ာင္လွတာေတာ့မဟုတ္ပါ။ အစဥ္အဆက္က တပ္မွဴးေတြကိုယ္တုိင္ တုိက္ရိုက္ကိုင္တြယ္ စီမံခြင့္ရခဲ့တဲ့ တပ္ရင္းရန္ပံုေငြလိုကိစၥမ်ိဳး၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ိဳးေတြကို အထက္က ထိပ္တန္းအရာရွိေတြက စုပံုယူထားျပီး တပ္တြင္းျပႆနာေတြကိုေတာ့ ကိုယ္ဘာသာရွင္းေနရတာမို႔ တပ္ကိုေစတနာထား၊ ကိုယ္က်င့္တရားအေတာ္သင့္ ေကာင္းမြန္တဲ့ တပ္မွဴးေတြဆိုရင္လည္း အေတာ္ေလးခက္ခဲပင္ပန္းစြာနဲ႔ ႐ုန္းကန္ရပါတယ္။ တပ္ေဆာင္ပုဒ္အတုိင္း ေရဗူးေပါက္တာမလိုခ်င္ဘူး၊ ေရပါတာပဲ လုိခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ အထက္အမိန္႔အရ မျဖစ္စေလာက္တပ္ရန္ပံုေငြကိုသံုးၿပီး တပ္ေနေပ်ာ္ေရးကို ကိုယ္ထူကိုယ္ထ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြလုပ္ေနရတာပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အရင္လူေတြလုပ္ခဲ့သလုိပဲ မိုးခါးေရကို ခါေတာ္မွီေသာက္၊ ရႏိုင္တဲ့နည္းနဲ႔ေငြရွာတဲ့လမ္းကို လုိက္ရေတာ့တာနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ရပါေတာ့တယ္။ တပ္မွဴးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလဲ တပ္ထဲ၀င္တာ တပ္အတြက္ေငြရွာေနရတာမို႔ ကုမၸဏီမန္ေနဂ်ာနဲ႔ပိုတူေနတာကို စိတ္ပ်က္ႀကပါတယ္။ တရားမ၀င္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔တပ္အတြက္ေငြရွာရင္း ကိုယ့္အတြက္ပါအပိုရွာ တတ္လာတာကေတာ့ မဆန္းလွပါဖူး။ ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ကေတာ့ ေငြရႏိုင္တဲ့လုပ္ငန္းေတြကို တပ္တြင္းမွာတင္မက တပ္ရင္းအေျခစိုက္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္လူထုဆီကပါ မျဖစ္မေနရွာလာရတဲ့အတြက္ လူထုကို နွိပ္စက္တဲ့တပ္ျဖစ္လာရ၊ တပ္မေတာ္ရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာက် အႀကည္ညိဳပ်က္ရတဲ့ အေျခအေန ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ သည္လုိနဲ႔အက်ိဳးဆက္က တပ္သားသစ္စုေဆာင္းေရးမွာ ခက္ခဲလာျပီး မုန္႔လံုးစကၠဴကပ္တဲ့ တပ္အင္အားျပဳန္းနီးမူဇာတ္ တပတ္ျပန္လည္လာတာပါ။

ထပရ(၉၂၉)၏ တပ္ေနေပ်ာ္ေရး စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ထားမႈ တင္ျပခ်က္

တပ္အင္အား ျပဳန္းတီးမူကိုေလ့လာရင္ ျမင္သာထင္သာရွိတဲ့ကိစၥက တပ္ေျပးမ်ားတဲ့တပ္အမ်ိဳးအစားေတြပါ။ တိုက္ရ ခိုက္ရနဲ႔ ပင္ပန္းၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေျခလ်င္/ေျချမန္တပ္က ေျပးတဲ့သူေတြမ်ားၿပီး အေနအစားေခ်ာင္ၿပီး ေအာက္ဆိုက္ ၀င္ေငြေကာင္းတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရး အင္ဂ်င္နီယာတပ္၊ ေထာက္ပို႔တပ္လိုမ်ဳိးကေတာ့ တပ္ေျပးနည္းပါတယ္။ အေန အစား ေခ်ာင္တဲ့တပ္ဆိုေပမဲ့လည္း ေျပးတဲ့သူေတြ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ရွိပါတယ္။ တျမန္ႏွစ္က တပ္မေတာ္ေထာက္ပံ့ေရးႏွင့္ ပို႔ေဆာင္ေရးညႊန္ၾကားေရးမွဴး႐ံုးရဲ႕ ေလးလပတ္အစည္းအေ၀းမွာ ဆိုရင္ ထပရ(၁၂၁) က တပ္ေျပး (၆၂) ေယာက္၊ ထပရ (၄၂၄) က တပ္ေျပး (၃၃) ေယာက္၊ ထပရ (၆၂၆) က တပ္ေျပး (၃၄) ေယာက္၊ ထပရ (၇၂၇) က တပ္ေျပး (၄၁) ေယာက္၊ ထပရ (၉၃၅) က တပ္ေျပး (၄၀)၊ ထပရ (၉၂၉) က တပ္ေျပး (၂၂) ေယာက္၊ ထပရ (၉၃၂) က တပ္ေျပး (၁၂) ေယာက္ စတဲ့ စံခ်ိန္တင္ေလာက္တဲ့ တပ္ေျပးစာရင္းေတြတက္လာလို႔ တပ္မွဴးေတြအကုန္လံုး စံခ်ိန္တင္ေလာက္ေအာင္ အဆဲခံလုိက္ရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။

တပ္ရင္းေတြမွာ စစ္သားေတြ ထြက္ေျပးၾကမွာစိုးလုိ႔ အေၾကာင္းမရွိပဲ အျပင္ထြက္ခြင့္မျပဳဖို႔ တပ္ရင္းဂိတ္ေတြမွာ စည္းကမ္းထုတ္ထားရပါတယ္။ ဒါတင္မက ေနျပည္ေတာ္စစ္႐ံုး၊ တပ္ရင္းတစ္ခုမွာဆိုရင္ တပ္ရင္း မိသားစုေတြအတြက္ တစ္ပတ္ႏွစ္ႀကိမ္ ေစ်းလိုက္ပို႔ေပးတဲ့ ေစ်းကားကို တပ္ရင္းမွဴးကိုယ္တိုင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တပ္ရင္းမွဴး မအားရင္ အနည္းဆံုးတပ္ခဲြမွဴးေတြ လိုက္လိုက္လာၿပီး ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔အတူ ေစ်းကားလုိက္ေလ့ရွိပါတယ္။ “ေၾသာ္၊ ဒီအရာရွိေတြက ရဲေဘာ္ေတြကိုအေတာ္ဂ႐ုစိုက္သားပဲ” လို႔ အျပင္ဗန္းယူဆရေပမယ့္ တကယ့္အေႀကာင္းရင္းက ေစ်းကားနဲ႔ေစ်းလိုက္၀ယ္တဲ့ ရဲေဘာ္သံုးေယာက္ေျပးတာက စပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ေျပးရင္ ယာယီတပ္ရင္းမွဴး/ ဗိုလ္မွဴးကေန ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးျဖစ္ဖို႔ ဆားဗစ္ထိမယ္လို႔ အထက္ကႀကိမ္းတာမို႔ ေစ်းကားလုိက္ေစာင့္ရတဲ့ တပ္မွဴးတဦးျဖစ္လာတာပါ။ တပ္ျပင္ပမွာ လံုၿခံဳေရးေဆာင္ရြက္ဖို႔ ေစလႊတ္ရင္း ထြက္ေျပးသြားတတ္တာမို႔ အဲဒီ့တပ္မွဴးဟာ သူ႔တပ္က အျပင္လံုၿခံဳေရးယူရရင္ေတာင္ ထြက္မေျပးဘူးယံုရေလာက္တဲ့သူေတြ၊ သူ႔ရဲ႕အတြင္းလူေတြကိုသာ ေရြးခ်လြန္းလို႔ သူ႔နားကလူေတြလဲ အေတာ္ညည္းၾကရပါတယ္။ အျခားအဆင့္ေတြပဲ ေျပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ခမရ (၃၅၃) က ၾကည္း-၅၆၀၈၆ ဗိုလ္မ်ဳိးမင္းသိန္း၊ ၾကည္း-၄၂၀၅၃ ဗိုလ္ႀကီးခ်မ္းေျမ့ေအာင္ တို႔လို လံုၿခံဳေရးသြားယူရင္း၊ တပ္ျပင္ခဏထြက္သြားရင္း ထြက္ေျပးသြားတဲ့ အရာရွိေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒါက တပ္ေျပးကိစၥမွာ တပ္မွဴးေတြရဲ႕မေသးလွတဲ့ ျပသနာကို ေျပာခ်င္တာပါ။

တပ္ေျပးကိစၥနဲ႔ပက္သက္လို႔ေနျပည္ေတာ္မွာရွိတဲ့ ထူးျခားတဲ့ျပသနာတခုကေတာ့ တပ္ရင္းတစ္ခုကေန စစ္သား (၂) ေယာက္ ထြတ္ေျပးျပီး တပ္ရင္းမွဴးနဲ႔ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးဆီက ေငြျပန္ညွစ္တဲ့ဇာတ္လမ္းပါ။ ျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ ေထာက္/ပို႔လက္ေအာက္ခံတပ္တစ္ခုပါပဲ။ တပ္သားနွစ္ေယာက္က ထြက္ေျပးၿပီးမွ ပိုက္ဆံမရွိေတာ့လို႔ တပ္ရင္းမွဴးဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး “ပိုက္ဆံ(၃) သိန္းလဲႊေပး၊ မေပးရင္ ဗိုလ္မွဴးတို႔ ပိုက္ဆံေတြ ဘယ္လိုဘုံး ေနလဲဆိုတာ ႏိုင္ငံျခား ေရဒီယိုေတြဆီ ဖုန္းဆက္ ေျပာပစ္လိုက္မယ္” လို႔ၿခိမ္းေျခာက္လို႔ ရဲေတြကို ပိုက္ဆံေပးၿပီး တပ္ရင္းမွဴးကိုယ္တိုင္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ လိုက္ဖမ္းခုိင္းရတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ေျပးတဲ့သူေတြက တပ္တြင္းမွာရွိစဥ္က တပ္ရင္းမွဴးရဲ႕တုိးတိုးတိတ္တိတ္ေငြရွာကြက္ေတြမွာ ခိုင္းဖူးတဲ့အနီးကပ္တပည့္ေတြျဖစ္ေနခဲ့တာေႀကာင့္ အခုလို ျဖစ္ရတာလို႔ အတြင္းစကားေတြကဆိုပါတယ္။ တပ္ရင္းအားလံုးရဲ႕ထံုးစံအရေတာ့ တပ္က ထြက္ေျပးတဲ့ တပ္ေျပးေတြကို ဖမ္းမိလို႔ စစ္ခံု႐ံုးတင္တဲ့အခါမွာ တပ္ကအရာရွိေတြရဲ႕ ေပါ့ေလ်ာ့မႈ၊ တပ္တြင္းဆင္းရဲက်ပ္တည္းမႈေၾကာင့္ ေျပးရတာမဟုတ္ေၾကာင္း စစ္ခံု႐ံုးအစီရင္ခံစာမွာ ထည့္ေရးရပါတယ္။ ဒါမွ အရာရွိေတြကအင္မတန္ေတာ္လွ်က္နဲ႔၊ တပ္ရင္းမွာလည္း အင္မတန္ ျပည့္စံုေအာင္ တပ္ေနေပ်ာ္ေရးအစီစဥ္ေတြ စီစဥ္ေပးပါလွ်က္နဲ႔ တပ္ေျပးေတြက စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့ညံ့လို႔ ေျပးရတာပါလို႔ လူႀကီးေတြ ဖတ္လို႔ေကာင္းေအာင္၊ က်န္တဲ့အရာရွိေတြဆီကို အျပစ္ပံုမက်ေအာင္ ေရးရပါတယ္။

တပ္ေျပးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ တပ္တြင္းစစ္တရား႐ံုးအစီရင္ခံစာကို ေဖၚျမဴလာအရ ျပန္ေရးရရင္-

(အမွတ္(-)ေျချမန္တပ္ရင္းမွ ျပန္တမ္းဝင္အမွတ္၊ ၾကည္း—ဗိုလ္ႀကီး (တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီး/ တပ္ခဲြမွဴးေပါ့) အား မွန္ကန္စြာထြက္ဆိုရန္ သတိေပးၿပီးေနာက္ ထြက္ဆိုသည္မွာ- ၎စစ္သည္သည္ (-)ရက္ေန႔(-)နာရီ အခ်ိန္ခန္႔မွစ၍ အထက္အရာရွိတစ္ဦးဦး၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာမရရွိဘဲ မိမိသေဘာ ဆႏၵအေလ်ာက္ ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္ခဲ့ရာ (၂၁)ရက္ေက်ာ္လြန္သည္ အထိ ျပန္လည္ အဖမ္းခံျခင္း၊ ဖမ္းဆီးရမိျခင္း မရွိသျဖင့္ (-) ရက္ေန႔တြင္ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးခံု႐ံုး ထိုင္၍ တပ္ေျပးေၾကညာခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔တပ္တြင္ တပ္ေနေပ်ာ္ေစေရးစီမံခ်က္ပါအတိုင္း ေဘာလံုးကြင္း၊ ၾကက္ေတာင္႐ိုက္ကြင္းမ်ား၊ ဘိလိယက္ခံုမ်ား၊ ေဘာ္လီေဘာကစားကြင္းမ်ား၊ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္းကြင္း၊ တပ္ရင္း သက္သာဆိုင္မ်ား စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးထားၿပီး၊ လူပ်ဳိစစ္သည္စားရိပ္သာတြင္ စားေသာက္ေရး အဆင္ေျပေစရန္အတြက္ စားရိပ္သာႀကီးၾကပ္မႈ ေကာ္မတီဖဲြ႔စည္း၍ တစ္လလွ်င္တစ္ႀကိမ္ အထူးေန႔လည္စာစားပဲြမ်ား စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ ေပးထားပါသည္။ ထိုသို႔ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ ေပးထားေသာ္လည္း တပ္သား ———– သည္ စည္းကမ္းႏွင့္ စနစ္တက်ထားရွိမႈအေပၚ လိုက္နာႏိုင္ျခင္းမရွိဘဲ စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ့ညံ့ၿပီး စစ္သားစိတ္ေလ်ာ့ပါးကာ တပ္မေတာ္တြင္ ဆက္လက္တာဝန္ထမ္းေဆာင္လိုစိတ္မရွိျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။”) လို႔ အရာရွိေတြမွာ အျပစ္မရွိေၾကာင္း ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးရပါတယ္။

တပ္သားသစ္ေလ့က်င့္ေရး သင္တန္း

တပ္ေျပးအမ်ားစုကေတာ့ လက္နက္မဲ့နဲ႔ေျပးၾကေပမဲ့ ေရွ႕တန္းကေန ေျပးၾကရင္ေတာ့ လက္နက္ပါယူၿပီး ေျပးၾကတာ မ်ားပါတယ္။ လက္နက္ပါယူေျပးရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ လိုက္ဖမ္းတဲ့သူေတြ ေနာက္ကလိုက္လာရင္ ျပန္အဖမ္း မခံရေအာင္ ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔နဲ႔ တပ္ကေနထြက္ေျပးၿပီး နီးစပ္ရာရန္သူေတြဆီ ၀င္ေရာက္ခိုလံႈတဲ့အခါ လက္နက္ပါ ပါ လာေတာ့ မ်က္ႏွာပန္းလွတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ စစ္သားတစ္ေယာက္ လက္နက္ပါယူၿပီး ရန္သူဆီ ခိုလံႈ သြားတယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီတပ္က အရာရွိေတြလည္း မေခ်ာင္ပါဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေလ်ာ့နည္းျဖစ္စဥ္နဲ႔ ဆားဗစ္ထိႏိုင္၊ စစ္တရား ႐ံုးေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေရွ႕တန္းမွာ ထြက္ေျပးတဲ့ တပ္ေျပးေတြကို လိုက္ဖမ္းရင္ အေသရရ၊ အရွင္ရရ လက္နက္ျပန္ရရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီး ဒလန္မန္းၾကမ္းလိုက္ဖမ္းၾကတာမို႔ ကိုယ့္တပ္ကလူေတြရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔ပဲ အသက္ေပ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ စစ္သည္ေတြ မနည္းလွပါဘူး။ တေလာကတုန္း ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္နဲ႔ ရွမ္း(ေျမာက္) တိုက္ပဲြေတြမွာလည္း တပ္ကထြက္ေျပးတဲ့ စစ္သည္ေတြ အသတ္ခံရတဲ့ သတင္းတခ်ိဳ႕ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။

အဲသည္လို ကုိယ့္တပ္က လက္ခ်က္နဲ႔ပဲ အသက္ေပးလုိက္ရတဲ့တပ္ေျပးျဖစ္စဥ္ေတြအေႀကာင္းေျပာရရင္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ တုန္းက ကရင္ျပည္နယ္စစ္ဆင္ေရးတစ္ခုမွာ တပ္ကေနထြက္ေျပးရင္ ေနာက္ကလိုက္ဖမ္းသူေတြရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔ ေသေၾကခဲ့ရတဲ့ တပ္ေျပးျဖစ္စဥ္တခ်ဳိ႕ရွိခဲ့ပါတယ္ ။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ (၄) ရက္ေန႔မွာ မာနယ္ပေလာ၊ မဲသေ၀ါ၊ မဲလနယ္ေျမ၊ ပိြဳင့္-၁၂၄၈ စစ္ဆင္ေရးေျခကုပ္စခန္းမွာ အေျချပဳထားတဲ့ ခမရ (၃၃၈)မွ ဗိုလ္ထင္ေဇာ္ဦးစီးတဲ့ ခဲြ႐ံုး (၂) စု ကေန စစ္သည္ (၃) ေယာက္ဟာ လက္နက္ေတြယူၿပီး ထြက္ေျပးသြားၾကပါတယ္။ အဲဒီစစ္သည္ေတြကေတာ့ (၁) ကုိယ္ပုိင္အမွတ္၊ ၄၉၃၉၄၈ တပ္ၾကပ္ႀကီး ခင္စုိး၊ အမ္-၇၉ (၁) လက္၊ ေသနတ္နံပတ္ (၁၁၅၈၃၆)၊ ၄ဝမမဗုံးသီး (၁၅)လုံး ဘီေအ(၉၁)လက္ပစ္ဗုံး (၁)လုံး။ (၂) ကုိယ္ပုိင္အမွတ္၊ ၉၇ဝ၈၅၇၊ တပ္ၾကပ္ ဦးတင္ေခ်၊ အမ္ဂ်ီ-၃ စက္လက္(၁)လက္၊ ေသနတ္နံပတ္ (၄၁၂၄၈)၊ က်ည္ခါးပတ္ (၅)ခု၊ ၇.၆၂က်ည္ (၂၅ဝ)ေတာင္႔၊ ဘီေအ (၉၁)လက္ပစ္ဗုံး (၁)လုံး။ (၃) ကုိယ္ပုိင္အမွတ္၊ တ-၂၅၈၆၈ဝ၊ တပ္သား ခင္ေမာင္လႈိင္ အမ္ေအ- ၁၁(၁)လက္၊ ေသနတ္နံပတ္(ေအ-၁ဝဝ ၃၃၅၁ ) က်ည္အိမ္(၂)ခု၊ ၅.၅၆က်ည္ (၁ဝ၅)ေတာင္႔၊ ဘီေအ(၉၁) လက္ပစ္ဗုံး(၁)လုံး တို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့စစ္သည္ေတြကို လိုက္လံဖမ္းဆီးေပမဲ့ မမိခဲ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္လူကိုယ္ႏိုင္ေအာင္ထိန္းၾက၊ မထိန္းႏိုင္လို႔ လက္နက္နဲ႔ တပ္ေျပးမႈ (လက္နက္ျဖင့္ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္ေပါ့) ျဖစ္ရင္ ျဖစ္တဲ့တပ္ကအရာရွိေတြနာမယ္လုိ႔ တပ္မမွဴး၊ ဗ်ဴဟာမွဴးေတြက ႀကိမ္းေမာင္း ပါေတာ့တယ္။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ ေနာက္တစ္ေန႔မွာပဲ ရတခေဒသအတြင္းမွာပဲ လက္နက္နဲ႔တပ္ေျပးမႈ ထပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ရတခ ကြပ္ကဲမႈေအာက္မွ စစ္ဆင္ေရး၀င္ေနတဲ့ ေရွ႕တန္းတပ္မ (၇၇) လက္ေအာက္ခံ၊ ခမရ(၁၀၆) မွ စစ္ေၾကာင္း (၂) ဟာ ေကာ့ေကာ္၊ မဲပလဲ၊ ထီးခ်ရားေဒသ (မပည အင္န္-၇၇၃၄၄၁ အနီး) မွာ အေျချပဳထားတုန္း ၂၀၀၄ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ (၅) ရက္ေန႔မွာ တပ္ခဲြ (၂)က စစ္သည္ႏွစ္ဦး လက္နက္ေတြယူေဆာင္ၿပီး တပ္က ထြက္ေျပးသြားခဲ့ပါတယ္။ ထြက္ေျပး သြားတဲ့ စစ္သည္ေတြက ကုိယ္ပုိင္အမွတ္၊ တ/၂၃၇ဝ၆၇ တပ္သား ေအာင္ဆန္းဦး၊ အမ္ေအ-၁ (၁)လက္(အက္ဖ္-ဝ၂၅၄၈၂)၊ က်ည္အိမ္ (၃)ခု၊ ၅.၅၆က်ည္(၁၅ဝ) ေတာင္႔ႏွင္႔ ကုိယ္ပုိင္အမွတ္၊ တ-၂၈၁၆၈၂ တပ္သား ၿဖိဳးေမာင္ေမာင္၊ အမ္ေအ-၁(၁)လက္ (အက္ဖ္-ဝ၂၅ ၈၁၃) က်ည္အိမ္(၃)ခု၊ ၅.၅၆က်ည္(၂ဝဝ)ေတာင့္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲ့ဒီတုန္းက ခမရ (၁၀၆) စစ္ေၾကာင္း(၂) ရဲ႕ စစ္ေၾကာင္းမွဴးက ဗိုလ္မွဴးခင္ေမာင္သန္းျဖစ္ၿပီး တပ္ခဲြမွဴးကေတာ့ ဗိုလ္ႀကီးလွမိုး (ဗသကအပတ္စဥ္-၈၇) ပါ။ အထက္က ႀကိမ္းေမာင္းထားၿပီး ေနာက္ေန႔ေျပးတာဆိုေတာ့ ဗ်ဴဟာ႐ံုးနဲ႔ တပ္မကလည္း ဖိအားေပးလာတာေၾကာင့္ နယ္ေျမအတြင္း ကြက္ျပည့္နင္းၿပီး တပ္ေျပးေတြကို တရၾကမ္းလိုက္ရွာ ပါေတာ့တယ္။ ဧၿပီလ (၉) ရက္ေန႔မွာေတာ့ ေတာင္စြန္းရြာနားမွာ တပ္ေျပးစစ္သည္ (၂) ေယာက္ကို ေတြ႔ခဲ့ေၾကာင္း ရြာသားအခ်ဳိ႕ဆီက သတင္းရတာမို႔ ၀ိုင္း၀န္းပိတ္ဆို႔ရွင္းလင္းပါတယ္။ ေတာင္စြန္းရြာအေနာက္ဘက္က ေတာင္ ေၾကာနားမွာ တပ္ေျပးစစ္သည္(၂)ဦးနဲ႔ရင္ဆိုင္ေတြ႔ၿပီး ျပန္လည္အဖမ္းခံဖို႔ ျငင္းဆန္တာေၾကာင့္ အေသပစ္ခတ္ဖမ္းဆီး ခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ျဖစ္စဥ္တစ္ခုကေတာ့ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္၊ႏို၀င္ဘာအတြင္းက ရတခနယ္ေျမအတြင္းမွာ စစ္ဆင္ေရး၀င္ေနတဲ့ ေရွ႕တန္းခမရ (၃၁၃) မွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အဲ့ဒီတုန္းက ခမရ (၃၁၃) ရဲ႕ စစ္ေၾကာင္း (၁) မွဴးက ဗိုလ္မွဴးေဇာ္ထြန္းျမင့္ (အလုပ္သင္-၁၈) ပါ။ အဲဒီေန႔က နယ္ေျမရွင္းလင္းေရးေဆာင္ရြက္ဖို႔အတြက္ ဗိုလ္ႀကီး၀င္းႀကိဳင္ (ဗသက-၉၃) ဦးစီးတဲ့ တပ္ခဲြက စစ္ေၾကာင္းအေျချပဳရာ ေနရာကေန ထြက္လာပါတယ္။ မပည ခန္႔မွန္း အို- ၂၇၄ဝ၆၂ ကို ႏို၀င္ဘာ (၂၅) ရက္ေန႔ မနက္ (၁၀) နာရီခဲြမွာ ေရာက္ရွိၿပီး အေျချပဳပါတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ အေျချပဳထားတုန္း ကင္းတာ၀န္ခ်ထားတဲ့ ကိုယ္ပိုင္အမွတ္၊ တ-၂၉၁၅၇၄ တပ္သားေနလင္းဟာ အမ္ေအ ၁ အမ်ိဳးအစား (၁) လက္၊ က်ည္အိမ္(၄)ခု၊ က်ည္ (၁၂ဝ) ေတာင့္ႏွင့္အတူ ထြက္ေျပးသြားခဲ့ပါတယ္။ ကင္းခ်ထားတုန္း လစ္ေျပးသြားတာပါ။

လက္နက္ပါယူၿပီးေျပးတာမို႔ တပ္ရင္းတစ္ခုလံုးသံုးၿပီး ကြက္ျပည့္နင္း ျပန္ရွာၾကပါတယ္။ ဗိုလ္မွဴးေဇာ္ထြန္းျမင့္ ဦးစီးတဲ့ စစ္ေၾကာင္း (၁) ကေတာ့ တဲတစ္လံုးထဲက ထင္းပံုေအာက္မွာ ေသနတ္ (၁) လက္ျပန္ရပါတယ္။ ႏို၀င္ဘာလ (၂၈) ရက္ေန႔မွာ ဗိုလ္မွဴးကိုကိုႏိုင္ (ဗသက-၈၅) ဦးစီးတဲ့ စစ္ေၾကာင္း (၂) က ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုထဲမွာ ပုန္းေနတဲ့ တပ္ေျပးကို ရွာေတြ႕သြားၿပီး တပ္ေျပးတပ္သားေနလင္းကို အေသပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြက ကံမေကာင္းရွာတဲ့ လက္နက္နဲ႔ေျပးသူေတြထဲက တခ်ိဳ႕အေႀကာင္းပါ။ ဆက္ေရးရရင္ စာရင္းကသိပ္ရွည္လ်ားပါလိမ့္မယ္။ ကံမေကာင္း သူေတြကမ်ားေပမယ့္ ရွားပါးတဲ့ကံေကာင္းခဲ့သူတခ်ိဳ႕လည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။

လက္နက္ျဖင့္ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္ျဖစ္စဥ္ေတြက အမ်ားေသာအားျဖင့္ ေရွ႕တန္းထြက္၊ စစ္ဆင္ေရး၀င္တဲ့အခ်ိန္မွာ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္တန္းကေနေျပးရင္ေတာ့ လက္နက္ယူသြားခဲပါတယ္။ ေသနတ္ႀကီးတကားကားနဲ႔ဆို လူၾကားသူၾကားထဲ ေျပးလို႔မရဘူးမဟုတ္လား။ ဒီထဲကထူးျခားတဲ့ျဖစ္စဥ္တစ္ခုကေတာ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တုန္းက ျဖစ္ခဲ့ဖူး ပါတယ္။ ၂၀၀၇ ခုနွစ္ရဲ႕ ၾသဂုတ္လ၊ ပဲခူးၿမိဳ႕အနီးတပ္တစ္ခုမွာ လက္နက္ပါယူၿပီး အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ တပ္ကထြက္ေျပးၾကတဲ့ ျဖစ္စဥ္ပါ။ အဲဒီ့တုန္းက ေရႊ၀ါေရာင္အေရးအခင္းအဦးအစမို႔ သံဃာေတြ၊ ျပည္သူေတြဆႏၵျပတဲ့ သတင္းေတြက လႊမ္းမိုးသြားလို႔ထင္ပါရဲ႕။ သတင္းဌာနေတြမွာ သတင္းတက္တာ မေတြ႔ခဲ့ရပါဘူး။ ဒီကိစၥဟာ တပ္တြင္းသမိုင္းမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးမားခဲ့တဲ့ကိစၥပါ။ ဒီသတင္း အျပင္ကို မေပါက္ႀကားရေအာင္ ထိပ္တန္းလွ်ဳိ႕၀ွက္ အဆင့္ထားျပီး မနည္းကို ဖံုးဖိယူခဲ့ရပါတယ္။ ေျပးတဲ့သူကေျပး၊ ေနာက္ကလိုက္တဲ့သူကလိုက္၊ အျပန္အလွန္ ပစ္ၾကခတ္ၾကမို႔ တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈလို႔ေတာင္ေျပာလို႔ရပါတယ္။

ဒီေလာက္ႀကီးမားတဲ့ကိစၥျဖစ္လို႔သည္ကိစၥကိုေတာ့ အေသးစိတ္ျပန္ေဖာ္ျပပါမယ္။ တပ္ေျပးေတြရဲ႕ မိခင္တပ္ရင္းက ေဘာနက္ႀကီးမွာ အေျခစိုက္တဲ့ အမွတ္ (၂၀၂၀) ေလေၾကာင္းရန္ ကာကြယ္ေရးတပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီတပ္ရဲ႕ အရာရွိေတြနဲ႔ ေအာက္ေျခအဆင့္စစ္သည္ေတြအၾကား မေက်လည္မႈေတြကေတာ္ေတာ္ႀကာႀကာထဲက ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။ အဲဒီျပႆနာေတြနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး အထက္ကိုလည္း တုိင္စာေတြတက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီျပႆနာေတြကို အထက္အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက ေပါ့ေပါ့ဆဆသေဘာထားခဲ့ဟန္တူပါတယ္။ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးမယူတဲ့အျပင္ အထက္ကိုတုိင္စာတက္တာေႀကာင့္ အနီးကပ္ေနရတဲ့အရာရွိေတြရဲ႕ အညွိဳးထားဖိနွိပ္မူကိုပိုခံလာရေတာ့ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြအေနနဲ႔လည္း သည္းမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆင့္ကိုေရာက္လာျပီး အုပ္စုလုိက္ အထက္အမိန္႔ကို ဖီဆန္၊ လက္နက္တိုက္ကို ဖြင့္၊ လက္နက္ေတြယူၿပီး ပုန္ကန္တဲ့အဆင့္ ေရာက္လာေတာ့တာပါ။ လက္နက္ေတြ ယူေဆာင္ၿပီး တပ္ကေန ထြက္ခြာသြားခဲ့တဲ့ျဖစ္စဥ္ စျဖစ္ပြားခဲ့တာကေတာ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၂၀) ရက္ေန႔၊ မနက္ (၈း၃၀) မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တပ္က ထြက္ေျပးတဲ့ စစ္သည္ စုစုေပါင္း (၁၂) ေယာက္ျဖစ္ၿပီး လက္နက္ (၂၃) လက္ ယူေဆာင္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီ့ ပုန္ကန္သူ စစ္သည္ (၁၂) ေယာက္ကေတာ့-

(၁) တပ္ၾကပ္ႀကီးေက်ာ္စြာ၀င္း

(၂) တပ္ၾကပ္သန္းထိုက္

(၃) တပ္ၾကပ္ေအာင္ဆန္းထြန္း

(၄) ဒုတပ္ၾကပ္မ်ဳိးထြန္းေအာင္

(၅) ဒုတပ္ၾကပ္သန္းႏိုင္

(၆) တ/၂၇၄၅၂၆၊ ဒုတပ္ၾကပ္သိန္းထိုက္ဦး

(၇) တပ္သားဘိုဘို

(၈) တပ္သားမ်ဳိးလြင္ထြန္း

(၉) တပ္သားေဇာ္မင္းထြန္း

(၁၀) တပ္သားရွိန္၀င္း

(၁၁) တပ္သားႏိုင္လင္း

(၁၂) တသေအာင္ႀကိဳင္ တုို႔ျဖစ္ပါတယ္။

အထက္ဌာနေတြရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ အဲဒီေန႔ မနက္ (၁၀) နာရီေလာက္မွာ လကတ (၂၀၂၀) ကို တပ္မ (၇၇) မွ တပ္မမွဴး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္၀င္းျမင့္ (ယခု ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၊ စစ္ရာထူးခန္႔ခ်ဳပ္၊ စတသ-၂၀) ဦးစီးတဲ့အဖဲြ႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး တပ္ေျပးေတြကို ၀ိုင္း၀န္းပိတ္ဆို႔ဖမ္းဆီးႏိုင္ဖို႔ စီစဥ္ၾကပါတယ္။ တပ္မမွဴးဦးစီးတဲ့အဖဲြ႔ဟာ ေဒသခံအခ်ဳိ႕ရဲ႕ သတင္းေပး ခ်က္အရ တပ္ေျပးေတြျဖတ္သန္းသြားတဲ့ မိုင္တိုင္ (၃၄) အနီးသြားေရာက္ၾကည့္႐ႈၿပီး တပ္ရင္းမွဴး ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးလွျမင့္စိုး (စတသ-၃၁) ဦးစီးတဲ့ ခမရ (၇)၊ စစ္ေၾကာင္း (၁)၊ တပ္ခဲြ (၂) ခဲြ နဲ႔ ေလေၾကာင္းရန္ ကာကြယ္ေရးဌာနခ်ဳပ္မွ စစ္ဦးစီး (ပ) ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးေအာင္မ်ဳိးထြန္း ဦးစီးတဲ့ တပ္ခဲြ (၁) ကို မိုင္တိုင္ (၃၄) ပတ္၀န္းက်င္နယ္ေျမအတြင္း ရွင္းလင္းဖို႔ တာ၀န္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္မွဴးၾကည္၀င္း ဦးစီးတဲ့ ခမရ (၇)၊ စစ္ေၾကာင္း (၂) နဲ႔ တပ္ခဲြ (၂) ကေတာ့ ေဘာနက္ႀကီးကေန ၀ဲ ကဒက္အထိ (၈) လမ္းသြားလမ္းမတေလွ်ာက္ ပိတ္ဆို႔ေရးနဲ႔ ဗိုလ္မွဴးမ်ဳိးဆက္ေအာင္ ဦးစီးတဲ့ ခမရ (၁၀၇)၊ စစ္ေၾကာင္း (၂) နဲ႔ တပ္ခဲြ (၂) က ေဘာနက္ႀကီးမွ ထန္းေတာႀကီးအထိ ပဲခူးျမစ္ေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ပိတ္ဆို႔ေရး အတြက္ တာ၀န္ယူၾကပါတယ္။ ထြက္ေျပးသူေတြကို တပ္ခဲြ (၄) ခဲြက ေဘာနက္ႀကီးနဲ႔ မိုင္တိုင္ (၃၄) ကို အေရွ႕ အေနာက္ ပိတ္ဆို႔ထားၿပီး တပ္ရင္းႏွစ္ရင္းစာအင္အားနဲ႔ နယ္ေျမအတြင္းမွာ ပိုက္စိတ္တိုက္ရွင္းလင္းဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။

ညေန (၃) နာရီခဲြေလာက္မွာေတာ့ ခမရ (၇)၊ စစ္ေၾကာင္း (၁) မွ ဒုဗိုလ္ေန၀င္းလိႈင္ ဦးစီးတဲ့ ထုတ္ႏုတ္ (၁) ခဲြနဲ႔ တပ္ေျပးေတြ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ၾကၿပီး တိုက္ပဲြျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ တိုက္ပဲြက (၁၀) မိနစ္၊ (၁၅) မိနစ္ေလာက္ပဲ ၾကာပါလိမ့္မယ္။ တပ္ေျပးေတြဘက္က တစ္ေယာက္ဒဏ္ရာရပါတယ္။ တိုက္ပဲြအၿပီးမွာ တပ္ၾကပ္ေအာင္ဆန္းထြန္း၊ တပ္သား ေဇာ္မင္းထြန္း၊ တပ္သားရွိန္၀င္း၊ တပ္သားေအာင္ႀကိဳင္၊ တပ္သားႏိုင္လင္းတို႔ကို ဘီေအ-၆၃-ေမာင္းျပန္႐ိုင္ဖယ္-(၃) လက္၊ ဘီေအ-၉၄ စတင္း-(၁) လက္၊ အမ္ေအ-၁၃-(၅) လက္၊ ၉-မမပစၥတို-(၂) လက္၊ ၇.၆၂ က်ည္-(၁၀၃၇) ေတာင့္၊ ၉-မမက်ည္-(၁၅၃၇) ေတာင့္၊ ဘီေအ-၆၃ က်ည္ကပ္-(၈) ခု၊ ၉-မမက်ည္ကပ္- (၁) ခု၊ ဘီေအ-၉၄ က်ည္အိမ္-(၁) ခု၊ ဘီေအ-၆၃ ေျပာင္းကာ-(၁) ခု၊ ဘီေအ-၆၃ လွံစြပ္-(၁) ခုတို႔နဲ႔အတူ ဖမ္းဆီးမိခဲ့ပါတယ္။ ဖမ္းဆီးရမိတဲ့သူေတြကို ေဘာနက္ႀကီးမွာရွိတဲ့ ခလရ (၅၉) တပ္ရင္းဌာနခ်ဳပ္သို႔ ေခၚေဆာင္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ၿပီး စစ္ေၾကာခဲ့ပါတယ္။ ည (၉) နာရီေလာက္မွာေတာ့ တပ္ေျပးေတြထဲက ဒုတပ္ၾကပ္မ်ဳိးထြန္းေအာင္နဲ႔ တပ္သားမ်ဳိးလြင္ထြန္း တို႔ဟာ ၉-မမပစၥတို-(၂) လက္၊ က်ည္ (၈၉) ေတာင့္တို႔အတူ ပဲခူးၿမိဳ႕၊ တပ္မ (၇၇) ဌာနခ်ဳပ္ကို လာေရာက္ အဖမ္းခံၾကပါတယ္။ ည (၁၁) နာရီ ေလာက္မွာ ေဘာနက္ႀကီး၊ ၀ဲကဒက္နယ္ေျမအတြင္း ပိတ္ဆို႔ရွင္းလင္းေရးလုပ္ေနတဲ့ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးလွျမင့္စိုးရဲ႕ခမရ (၇) က ဒုတပ္ၾကပ္သန္းႏိုင္နဲ႔ တပ္သားဘိုဘိုတို႔ကို လက္နက္မဲ့ ဖမ္းဆီးမိပါတယ္။

ေနာက္ဆက္တြဲကေတာ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္ (၂၁) ရက္ေန႔ မနက္ (၄) နာရီေလာက္မွာ ႀကိဳ႕ကုန္းတံငါစုရြာအနီးက အိမ္တစ္အိမ္မွာ ထမင္းလာေတာင္းစားတဲ့ တပ္ၾကပ္ႀကီးေက်ာ္စြာ၀င္းကို ဘီေအ-၆၃- (၁) လက္၊ က်ည္ (၁၆) ေတာင့္ တို႔နဲ႔အတူ ဖမ္းဆီးမိပါတယ္။ အဲဒီ့ေနရာတ၀ိုက္ကို ခမရ (၇) မွ တပ္ရင္းမွဴးဦးစီး စစ္ေၾကာင္း (၁/၂) နဲ႔ တပ္ခဲြ (၄) ခဲြ၊ ခမရ (၁၀၇) မွ တပ္ရင္းမွဴးဦးစီး စစ္ေၾကာင္း (၁) နဲ႔ တပ္ခဲြ(၂) ခဲြ၊ ေလေၾကာင္းရန္မွ စစ္ဦးစီး (ပ) ဦးစီးတပ္ခဲြ (၁) ခဲြတို႔နဲ႔ ပိုက္စိတ္တိုက္ၿပီး ရွင္းေနခ်ိန္မွာ ဖမ္းမိခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဖမ္းဆီးရမိသူေတြကို စစ္ေဆးၿပီး ရရွိတဲ့ သတင္းေတြအရ ခမရ (၁၀၇) တပ္ရင္းမွဴးဦးစီးတဲ့ စစ္ေၾကာင္း (၁)၊ တပ္ခဲြ (၂) ခဲြကို ပဲခူးျမစ္အေရွ႕ျခမ္း ေဘာနက္ႀကီးနဲ႔ ထန္းေတာႀကီးဘက္မွာ ပိတ္ဆို႔ဖို႔တာ၀န္ေပးခဲ့ပါတယ္။ေညာင္ေလးပင္မွ ခမရ (၂၀) မွ တပ္ရင္းမွဴးဦးစီးတဲ့ စစ္ေၾကာင္း (၁) နဲ႔ တပ္ခဲြ (၂) ခဲြကို ပဲခူးျမစ္ အေနာက္ျခမ္းကရြာေတြမွာ ရွင္းလင္းဖို႔၊ ခမရ (၂၀) မွ ဒုတပ္ရင္းမွဴးဦးစီးတဲ့ စစ္ေၾကာင္း (၂) နဲ႔ တပ္ခဲြႏွစ္ခဲြကို အျမန္လမ္းမႀကီးရဲ႕ေတာင္ဘက္ျခမ္းမွာ ပိတ္ဆို႔ရွင္းလင္းခိုင္းခဲ့ပါတယ္။

ခမရ (၇)၊ စစ္ေၾကာင္း (၁) ဟာ ၾသဂုတ္လ (၂၂) ရက္ေန႔ ေန႔လည္ပိုင္းမွာ ႀကိဳ႕ကုန္းတံငါစုရြာသား ဦးလက္မ ဆိုသူဆီက တပ္ေျပးေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သတင္းထပ္ရခဲ့ပါတယ္။ တပ္မ (၇၇)၊ တပ္မမွဴးကိုယ္တိုင္ သတင္းေပးဦးလက္မကို ကို႔ထံုးရြာမွာ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။ ဦးလက္မက မနက္(၁၀)နာရီေလာက္မွာ ငါးေရာင္းဖို႔ရြာက ထြက္လာေတာ့ ကၽြန္းငယ္တစ္ခုေပၚမွာ လူႏွစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔ေၾကာင္း၊ လက္နက္တစ္စံုတစ္ရာမပါေၾကာင္း၊ ကုန္းဘက္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းတာနဲ႔ အဲသည္လူႏွစ္ေယာက္ကို သူ႔ေလွနဲ႔ ပို႔ေပးခဲ့ရေၾကာင္း၊ ေလွေပၚက ဆင္းခါနီးမွာ ထမင္းမစားရတာ (၃) ရက္ေလာက္ရွိၿပီမို႔ ငါးရွဥ္႔ႀကီးႀကီး (၂) ေကာင္ေလာက္ေပးပါဆိုၿပီး ေတာင္းသြားခဲ့တယ္ဆိုျပီး သတင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ဦးလက္မနဲ႔ တပ္ေျပးေတြေတြ႔ခဲ့တဲ့ ကၽြန္းေလးကို တပ္မမွဴးကိုယ္တိုင္ သြားၾကည္ခဲ့ပါတယ္။ ၾသဂုတ္လ (၂၃) ရက္ေန႔မွာေတာ့ ကို႔ထံုးရြာ၊ ႀကိဳ႕ကုန္းရြာ၊ အင္ျပင္နဲ႔ (၈) လမ္းသြားလမ္းမႀကီး အနီးပတ္၀န္းက်င္ ေဒသေတြကို တပ္မ(၇၇)၊ တပ္မမွဴးဦးစီးတဲ့ ေလေၾကာင္းရန္ ကာကြယ္ေရးက စစ္ဦးစီး (ပ) ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး ေအာင္မ်ဳိးထြန္းဦးစီး တပ္ခဲြ (၁) ခဲြ၊ ခမရ (၇)၊ ခမရ (၂၀)၊ ခမရ (၁၀၇)၊ ေဒသခံအရပ္သား (၆၅) ေယာက္၊ ေခြး (၅) ေကာင္တို႔နဲ႔ အဖဲြ႔(၃)ဖဲြ႔ခဲြၿပီး ပိုက္စိတ္တိုက္ ျဖန္႔ခဲြရွာေဖြခဲ့ပါတယ္။

သည္လုိနဲ႔ေန႔လည္ (၁)နာရီခဲြအခ်ိန္ေလာက္မွာ ခမရ (၁၀၇)၊ ဒုတပ္ရင္းမွဴးဦးစီးတဲ့ စစ္ေၾကာင္း (၂) က ေစာလွ ေခ်ာင္းနားက ေကြ႕ႀကီးအင္းရဲ႕ လူမေနတဲ့တဲတစ္လံုးအတြင္းမွ ငါးရွဥ္႔ေတြကို မီးဖုတ္စားသြားတဲ့ စားၾကြင္းစားက်န္အခ်ဳိ႕ကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အဲသည္ေနရာရဲ႕ ပတ္ပတ္လည္မွာရွိတဲ့ ၀က္လက္ႀကီးရြာ၊ ေအာက္ ကမာၻရြာ၊ ဂဠဳန္တိုက္အင္း၊ ေပပင္ကုန္းရြာမ်ားသို႔ တပ္ခဲြ (၄) ခဲြကို ေရႊ႕ေျပာင္းၿပီး ပိတ္ဆို႔ၿပီး တပ္ခဲြ (၁၁) ခဲြနဲ႔ နယ္ေျမ အတြင္း ရွင္းလင္းဖို႔ တပ္မမွဴးက ညႊန္ၾကားခဲ့ပါတယ္။

ၾသဂုတ္လ (၂၃) ရက္ေန႔ ည (၇) နာရီခန္႔မွာ ခမရ (၁၀၇) မွ ဗိုလ္ႀကီးေအာင္သူ ဦးစီးတဲ့တပ္ခဲြဟာ ဂဠဳန္တိုက္အင္း အနီးက ဦးႏိုင္စိုးဆိုသူရဲ႕ တဲအနီးသို႔အေရာက္ တဲေပၚက လူတစ္ေယာက္ခုန္ခ်ထြက္ေျပးသြားတာျမင္လိုက္ရလို႔ လိုက္လံဖမ္းဆီးေပမဲ့ မမိခဲ့ပါဘူး။ တဲအတြင္းမွာေတာ့ သတ္ထားတဲ့ၾကက္တစ္ေကာင္၊ သေဘၤာသီး (၃) လံုးနဲ႔ T.H.O လို႔ေရးထားတဲ့ ဒုတပ္ၾကပ္သိန္းထိုက္ဦးရဲ႕စစ္သံုးခါးပတ္တို႔ကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ႀကီးေအာင္သူတို႔တပ္ခဲြက အဲဒီ့တဲ အနီးပတ္၀န္းက်င္ေနရာေတြကို ပိုက္စိတ္တိုက္ရွင္းလင္းခဲ့ေပမဲ့ ထူးျခားမႈမရွိခဲ့ပါဘူး။ ည (၁၁) နာရီခဲြ ေလာက္မွာ ေစာေစာကရွင္းလင္းၿပီးသားေနရာျဖစ္တဲ့ ဦးႏိုင္စိုးရဲ႕တဲကိုပဲ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ရွင္းတဲ့အခါမွာေတာ့ တဲရဲ႕ ၾကပ္ခိုးစင္ေပၚမွာ အိပ္ေနတဲ့ တပ္ၾကပ္သန္းထိုက္နဲ႔ ဒုတပ္ၾကပ္သိန္းထိုက္ဦးတို႔ကို ေတြ႔ရွိဖမ္းဆီးမိခဲ့ပါတယ္။

တပ္ေျပးႏွစ္ဦးကို ၀က္လက္ႀကီးရြာမွာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ၿပီး စစ္ေဆးတဲ့အခါ ျပီးခဲ့တဲ့ေန႔ ညပိုင္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ေလွ တစ္စင္းကို ခိုးယူၿပီး အင္းရန္အင္းကို ျဖတ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ အင္းအလယ္အေရာက္မွာ ေလွေမွာက္သြားတာေၾကာင့္ သူတို႔ ကိုင္ေဆာင္တဲ့လက္နက္ေတြ ေရနစ္ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ ရြာသားေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ေလွေမွာက္တဲ့ေနရာမွာ ေရငုပ္ရွာေဖြခဲ့တဲ့အခါ ဘီေအ-၆၃- (၁) လက္၊ အမ္ေအ-၁၃- (၁) လက္၊ ပစၥတို-(၁) လက္၊ ၇.၆၂-က်ည္ (၂၈၂) ေတာင့္နဲ႔ ၉-မမက်ည္ (၅၀၇) ေတာင့္တို႔ကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ လကတ (၂၀၂၀) တပ္ရင္းအထြက္ ၿခံဳေဘးက ဘီေအ-၉၄ တစ္လက္နဲ႔ ေဘာနက္ႀကီးအနီး ေတာင္ေၾကာေပၚမွာ ျမဳပ္ထားတဲ့ ၉-မမ ပစၥတို-(၁) လက္ကိုလည္း ျပန္ရွာေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။

ၾသဂုတ္လ (၂၀) ရက္ေန႔က စခဲ့တဲ့ တပ္ေျပး (၁၂) ေယာက္နဲ႔ လက္နက္ (၂၃) လက္ဇာတ္လမ္းက ေနာက္ေလးရက္ အၾကာမွာ အားလံုးဖမ္းမိခဲ့ပါတယ္။ တပ္ေျပးေတြရဲ႕ မူလစဥ္းစားခ်က္က ပဲခူးတိုင္းအေရွ႕ျခမ္းကိုျဖတ္၊ ကရင္ျပည္နယ္ ထဲကို ၀င္ၿပီး KNU ရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ နယ္စပ္ကို ထြက္ေျပးဖို႔ပါပဲ။ အဲတာဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ကို ဖမ္းမိႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ ေတာ့ပါဘူး။ ကံဆိုးတာက သူတို႔ျဖတ္သြားမဲ့လမ္းေတြကို တပ္မ (၇၇) က တပ္ေတြနဲ႔ ပိတ္ဆို႔ထားလိုက္တဲ့အတြက္ ထြက္ေပါက္မရွိေတာ့တဲ့အျပင္ ထြက္ေျပးသူအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ညီညြတ္မႈမရွိခဲ့တာေၾကာင့္ ျပန္ၿပီးအဖမ္းခံရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပးသူနဲ႔လိုက္သူ အင္အားခ်င္းလည္း မမွ်ပါဘူး။ အဲဒီျဖစ္စဥ္အတြင္းမွာ တမခ(၇၇)၊ တပ္မမွဴးဦးစီးတဲ့ ေရွ႕တန္းတပ္မဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ တပ္ရင္း (၃) ရင္း၊ လကခမွ စစ္ဦးစီးမွဴး (ပ) ဦးစီးတဲ့ တပ္ခဲြ (၁) ခဲြတို႔ကို သံုးၿပီး ပိတ္ဆို႔ ရွင္းလင္းေရးလုပ္ခဲ့တဲ့အျပင္ ဆက္စပ္နယ္ေျမမ်ားမွ တပ္ေတြကလည္း ကင္းတို၊ ကင္းရွည္ေတြနဲ႔ တပ္လွန္႔ ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ေႀကာင့္ သည္ကိစၥဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးျဖစ္မသြားပဲ သည္ေလာက္နဲ႔ရပ္သြားေအာင္ အခ်ိန္မွီလိုက္တယ္လို႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲကိစၥေတြ မသိရေတာ့လို႔ အဖမ္းခံလိုက္ရတဲ့ ပုန္ကန္သူေတြ ဘယ္လုိျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာမသိေပမယ့္ မေသရင္ေတာင္မွ ေတာ္ေတာ္ကိုႀကီးေလးတဲ့ အျပစ္ဒဏ္ေပးခံရမွာေသခ်ာပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ၿပီး မေပါက္ႀကားႏိုင္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ကိုဆုိးဆိုး၀ါး၀ါး ခံစားႀကရလိမ့္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ပါ။ တပ္မွာ တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈ၊ သစၥာေဖါက္မႈလို႔ယူဆရင္ အသာတႀကည္နဲ႔ျပီးသြားတယ္ဆိုတာထံုးစံမရွိပါ။

တပ္ရင္းတစ္ခု၏ တပ္ေနေပ်ာ္ေရးစီမံခ်က္ပါ ေဆာင္ရြက္မႈတင္ျပခ်က္

တပ္ေျပးအင္အားေတြ တိုးပြားလာတာဟာ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြအတြက္ ေခါင္းခဲစရာျပသနာ တစ္ရပ္ ျဖစ္ ပါ တယ္။ တပ္ကေျပးရတာဟာ တပ္မွာေနရတာ စိတ္ညစ္လို႔၊ မေပ်ာ္လို႔ေျပးတာျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ တပ္မွာ ေနေပ်ာ္ ေအာင္လုပ္ရမယ္ ဆိုၿပီး တပ္ေနေပ်ာ္ေရးစီမံခ်က္ကို ညႊန္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအစီအမံေတြကေတာ့-

(၁) တပ္သားသစ္မ်ားအား ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုျခင္း

(၂) လူပ်ဳိစားရိပ္သာလုပ္ငန္းမ်ား

(၃) ပညာေရးျမႇင့္တင္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ား

(၄) ရသင့္ရထိုက္ေသာအခြင့္အေရးမ်ား ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း (လစာနဲ႔ရိကၡာေတြ အခ်ိန္မွန္ရဖို႔၊ ခြင့္ရဖို႔)

(၅) က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ေပးျခင္း

(၆) ေဆြးေႏြးပြဲ၊ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းႏွင့္ အသိပညာဗဟုသုတ တုိးပြားေစရန္ စီစဥ္ေပးျခင္း

(၇) အလွဴဒါန ၊ ၿပိဳင္ပြဲမ်ားႏွင့္ေပ်ာ္ပြဲမ်ားျပဳလုပ္ေပးျခင္း (၀ါဆိုသကၤန္းကပ္၊ အားကစားၿပိဳင္ပဲြ)

(၈) သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးေကာ္မတီဖြဲ႕စည္းျခင္း

ေလးလပတ္အစည္းအေ၀းေတြမွာ တပ္မွဴးေတြက သူတို႔တပ္ေတြမွာ တပ္ေနေပ်ာ္ေရးအတြက္စီမံခ်က္ေတြကို ဘယ္သို႔ ဘယ္ပံု အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနေၾကာင္း ေ၀ေ၀ဆာဆာမႊန္းၾကေပမဲ့ တကယ္တမ္း လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရာမွာ အားနည္းခ်က္ အေျမာက္အမ်ားရွိပါတယ္။

တပ္တြင္းမွာ အထက္အရာရွိေတြရဲ႕ အႏိုင္က်င့္မႈ၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ျပဳမႈေတြေၾကာင့္ မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာ ထြက္ေျပးၾကတာေတြရွိသလို တခ်ဳိ႕ကေတာ့မေျပးခင္ လက္စားေခ်သတ္ျဖတ္ခဲ့တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ မေက်မနပ္ ျဖစ္လို႔ အခ်င္းခ်င္းျပန္ပစ္ခဲ့ၾကတဲ့ျဖစ္စဥ္တခ်ဳိ႕ကို ဆဲြထုတ္ျပရရင္ေတာ့-

(၁) ခလရ (၂၈) က ဗုိလ္သန္႔ဇင္ၾကဴး ဦးစီး ခြဲရုံး(၂)စု ၊ ေမာ္ဖုိးေက စစ္ဆင္ေရးေျခကုပ္မွာ အေျခစိုက္တုန္း (၂၆-၅-၂ဝဝ၄) ရက္ေန႔မွာ ကုိယ္ပုိင္အမွတ္၊ တ/၈၁၉၁၁ ဒုတိယတပ္ၾကပ္ နီေအာင္ ကသူကုိင္ေဆာင္တဲ့ အမ္ေအ-၁၁၊ ေသနတ္နံပတ္(ေအ-၁ဝဝ၁၅ဝ၅) နဲ႔ ပစ္ခတ္ခဲ႔လို႔ၾကည္း ၃၂၆၅၅၊ ဗုိလ္သန္႔ဇင္ၾကဴးရဲ႕ နဖူးတည့္တည္ကို (၂)ခ်က္ ထိမွန္၊ ဦးေခါင္းေၾကမြ၊ ဘယ္/ညာ ရင္အုံ(၁)ခ်က္စီ၊ ညာေပါင္ရင္း၊ညာေျခသလုံးႏွင္႔ ခ်က္အထက္ (၁)ခ်က္စီ ထိမွန္ေသဆုံး၊ ကုိယ္ပုိင္အမွတ္၊ ၉၁၃၇၂၈တပ္ၾကပ္သန္းထုိက္စုိးရဲ႕ ဦးေခါင္းေၾကမြ၊ ဘယ္မ်က္ခမ္း ဘယ္နားထင္၊ ဘယ္ႏုိ႔အုံ(၁)ခ်က္စီထိမွန္ေသဆုံး၊ ကုိယ္ပုိင္အမွတ္၊တ/၂၈၁၁၄၈ တပ္သားရဲဇင္ႏုိင္ရဲ႕ ညာလက္ေမာင္း ထုတ္ခ်င္းေပါက္၊ ဘယ္လက္ျပင္ေနာက္ေက်ာ၊ ဘယ္နံရုိး၊ ညာလက္ညႇဳိး၊ ဘယ္တံေတာင္ဆစ္(၁)ခ်က္စီ ထိမွန္ေသဆုံးခဲ႔ပါတယ္။

(၂) ခမရ(၁၀၁) မွ ဗိုလ္မွဴးဝင္းတင့္ဦးစီး စစ္ေၾကာင္း(၂)နဲ႔ တပ္ခဲြ (၂) ခဲြဟာ ၂ဝဝ၄ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ(၁၁)ရက္မွာ အေျချပဳရာ ကရင္ျပည္နယ္၊ နဘူးတံခြန္တိုင္မွ နယ္ေျမရွင္းလင္းေရးအတြက္ ေထာ့ကိုကိုးကို ခ်ီတက္ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့ၿပီး စစ္ေၾကာင္း(၂)ႏွင့္ခြဲ႐ံုး(၄)စုက တစ္ေနရာ ၊ဗိုလ္ေဝၿဖိဳးဦးစီး ခြဲ႐ံုး(၄)စုဟာ တစ္ေနရာစီ ျဖန္႔ခြဲအေျချပဳခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ေ၀ၿဖိဳး ဦးစီးတဲ့ ခဲြ႐ံုး(၂)စုမွ တပ္ခဲြတပ္ၾကပ္ႀကီးစံေအးေမာင္ဟာ ကင္းတာ၀န္က် ကိုယ္ပိုင္အမွတ္၊ ၈၅၅၈၁၄၊ တပ္ၾကပ္ေအာင္ေကာင္းရဲ႕ကင္းတာ၀န္ခ်ိန္ေစ့သြားတာမို႔ တ- ၁၇ဝ၁၈ဝ တပ္သား မ်ိဳးဝင္းေအာင္နဲ႔ ကင္းခ်ိန္းေပး ခဲ့ပါတယ္။ တပ္ၾကပ္ကင္းခ်ိန္းေပးၿပီး ခဲြ႐ံုးကိုျပန္အလာ လမ္းတစ္၀က္မွာ ေစာေစာက ကင္းေစာင့္ခဲ့တဲ့ေနရာကို လွည့္ျပန္သြားၿပီး တပ္သားမ်ဳိး၀င္းေအာင္ကို အမ္ေအ (၁၁) နဲ႔ပစ္သတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေသနတ္သံၾကားလို႔ တပ္ခဲြ႐ံုးအဖဲြ႔ေတြက အေျပးအလႊားေရာက္လာၿပီး ဖမ္းဆီးဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့ တပ္ၾကပ္ေအာင္ေကာင္းက ေသနတ္ေျပာင္းကို ပါးစပ္ထဲ ငံုျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသသြားခဲ့ပါတယ္။

(၃) ေနာက္ထပ္ျဖစ္စဥ္တစ္ခုကေတာ့ နပခနယ္ေျမ၊ ပလက္၀ၿမိဳ႕နယ္မွာ အသတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ၾကည္း-၃၅၇၆၅၊ ဗိုလ္ႀကီး ထက္ေအာင္ထြန္း(စတသအပတ္စဥ္-၄၅)ရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ပါ။ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ထိုးႀတိတ္တတ္၊ ႏွိပ္ကြပ္တတ္တဲ့ အရာရွိတစ္ဦးရဲ႕ နိဂံုးေပါ။ ျဖစ္စဥ္က ဒီလိုပါ။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ေမလ (၁၆) ရက္ ေန႔မွာ ေရွ႕တန္းခမရ(၂၃၂)၊ တပ္ခဲြ (၂)၊ တပ္စု (၁)မွ ဗိုလ္ႀကီးထက္ေအာင္ထြန္းဦးစီးတဲ့ တပ္စု႐ံုးနဲ႔တပ္စိတ္ တစ္စိတ္ (အရာရွိ ၁+ အျခားအဆင့္ ၉ ဦး) ဟာ ပလက္၀ၿမိဳ႕နယ္၊ ၿမိတ္၀ေက်းရြာအနီးမွာ ယာယီအေျချပဳေနခဲ့ပါတယ္။ ခမရ (၂၃၂) ရဲ႕ ယာယီတပ္ရင္းမွဴးကေတာ့ ဗိုလ္မွဴးေက်ာ္မိုးဟိန္းျဖစ္ပါတယ္။ မနက္ပိုင္းတန္းစီခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ႀကီး ထက္ေအာင္ထြန္း ဟာ စစ္သည္မ်ားကို ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းခဲ့ပါတယ္။ အထက္အႀကီးအကဲမ်ားကို ျပဳက်င့္ရမဲ့က်င့္၀တ္ (၁၀) ပါးထဲက (၅) ပါးကို ရေအာင္က်က္ထားၾက၊ မရတဲ့ေကာင္ ပါး႐ိုက္ခံရမယ္လို႔ ႀကိမ္းေမာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီ့အရင္ကလည္း စစ္သည္ေတြကို ထိုးႀတိတ္႐ိုက္ႏွက္မႈေတြ လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

ေန႔လည္ပိုင္းမွာ ဗိုလ္ႀကီးထက္ေအာင္ထြန္းနဲ႔ ကပ-၆၃၄၉၇၃၊ တပ္စုတပ္ၾကပ္ႀကီးမင္းညိဳတို႔ဟာ ၿမိတ္၀ေက်းရြာ ရယကစာေရး ဦးသံလံုးရဲ႕အိမ္မွာ စကားသြားေျပာၾကပါတယ္။ တပ္ၾကပ္ႀကီးမင္းညိဳကေတာ့ ေနသိပ္မေကာင္းတာမို႔ ဦးညိဳလံုးအိမ္ေရွ႕က ကြပ္ပ်စ္ေလးမွာ လွဲေနခဲ့ပါတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ တပ္စုေဆးစစ္သည္ တ-၁၁၆၅၃၇၊ ဒုတပ္ၾကပ္ မိုးေအာင္ဟာ ဦးညိဳလံုးရဲ႕ၿခံေနာက္ေဖးေပါက္က၀င္လာၿပီး ဗိုလ္ႀကီးထက္ေအာင္ထြန္းေရွ႕တည့္တည့္ (၁၅) ေပ ေလာက္အေရာက္မွာ ရပ္၊ သူကိုင္လာတဲ့ အမ္ေအ (၁၁) နဲ႔ အတဲြလိုက္ ပစ္သတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ႀကီး ထက္ေအာင္ထြန္းကို က်ည္ (၁၂) ေတာင့္ ထိမွန္ၿပီး ေနရာမွာပဲ ပဲြခ်င္းၿပီးေသဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေရွ႕မွာ လွဲေနတဲ့ တပ္ၾကပ္ႀကီး မင္းညိဳကိုလည္း ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ၿပီး စခန္းကို ျပန္ေခၚသြားခဲ့ပါတယ္။ စခန္းေရာက္ေတာ့ တပ္ၾကပ္ သန္းေအးက စစ္သည္ေတြကိုစု႐ံုးၿပီး “ငါတို႔ေတာ့ တို႔ကိုႏွိပ္စက္ေနတဲ့ ဗိုလ္ႀကီးဆိုတဲ့ေကာင္ကို ပစ္သတ္လိုက္ၿပီ။ ဘယ္သူငါတို႔ေနာက္လိုက္မလဲ” လို႔ ေမးပါတယ္။ တပ္စုတပ္ၾကပ္ႀကီးမင္းညိဳနဲ႔ တပ္စုဆက္သြယ္ေရးစစ္သည္ ကပ-၇၅၁၆၁၄၊ တပ္ၾကပ္ေက်ာ္ေက်ာ္တို႔က မလိုက္လိုေၾကာင္း ညင္းဆန္တဲ့အတြက္ ႀကိဳးနဲ႔တုတ္ၿပီး စခန္းထဲမွာ ထားခဲ့ပါတယ္။

ဒီ့ေနာက္ စစ္သည္ (၆) ေယာက္ဟာ ၿမိတ္၀ရြာသား (၅) ေယာက္ကို အထမ္းသမားေခၚၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ၊ တက္ပုေခ်ရြာဘက္သို႔ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။ ထြက္ေျပးသြားတဲ့စစ္သည္ေတြကေတာ့-

(၁) ကပ-၇၅၁၅၈၄၊ တပ္ၾကပ္သန္းေအး

(၂) တ-၁၁၆၅၃၇၊ ဒုတပ္ၾကပ္မိုးေအာင္ (တပ္စုေဆးစစ္သည္)

(၃) တ-၂၂၁၈၇၅၊ ဒုတပ္ၾကပ္ေဇာ္ေဇာ္ဟန္ (တပ္စုဆက္သြယ္ေရးစစ္သည္)

(၄) တ-၂၂၁၇၄၃၊ ဒုတပ္ၾကပ္ေမာင္ေမာင္ႏိုင္

(၅) တ-၄၀၁၃၃၆၊ တပ္သားေဇာ္မင္းဦး

(၆) တ-၄၂၃၁၄၈၊ တပ္သားဆန္း၀င္း တို႔ျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႔နဲ႔အတူပါသြားတဲ့လက္နက္ခဲယမ္းေတြစာရင္း အတိအက်ကေတာ့-

(၁) ၉-မမ ပစၥတို (၁) လက္

(၂) အမ္ေအ(၃) – (၂) လက္

(၃) အမ္ေအ (၁၁) – (၅) လက္

(၄) အမ္ေအ (၁၂) – (၁) လက္

(၅) အမ္ (၇၉) – (၁) လက္

(၆) ဘီေအ (၁၀၀) – (၁) လက္

(၇) XD-D6M-1 ဆက္သြယ္ေရးစက္ (၁) လံုး

(၈) ၉ -မမက်ည္ – (၁၈) ေတာင့္

(၉) ၅.၅၆ က်ည္ – (၁၆၈၀) ေတာင့္

(၁၀) အမ္ (၇၉) ဗံုးသီး – (၂၀) လံုး

(၁၁) ဘီေအ (၁၀၀) ဗံုးသီး – (၁၂) လံုး

(၁၂) ဘီေအ (၉၁) လက္ပစ္ဗံုး – (၉) လံုး

(၁၃) အမ္ (၁၄) ပလတ္စတစ္နင္းမိုင္း – (၉) လံုး တို႔ျဖစ္ပါတယ္။

စခန္းမွာ ထမင္းခ်က္တာ၀န္က်တဲ့ တ-၂၆၃၄၃၀၊ ဒုတပ္ၾကပ္မင္းလြင္ကေတာ့ ဦးသံလံုးအိမ္ဘက္မွာ ေသနတ္သံေတြ ၾကားကတည္းက အေျခအေနမေကာင္းဘူးဆိုတာသိလို႔ ထြက္ေျပးသြားၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲမွာ ၀င္ပုန္းေနပါတယ္။ ပုန္ကန္သူစစ္သည္ေတြ ထြက္သြားၿပီးေတာ့မွ ၿမိတ္၀ရြာမွ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးဦးေက်ာ္ရွိန္နဲ႔ရြာလူႀကီးေတြကိုေခၚၿပီး စခန္းထဲမွာ ႀကိဳးခ်ည္ခံရထားတဲ့ စစ္သည္ႏွစ္ဦးကို ႀကိဳးျဖည္ေပး၊ ေရွ႕တန္းခမရ (၂၃၂) ကို ဆက္သားနဲ႔ အေၾကာင္းၾကားခိုင္းရပါတယ္။ ၿမိတ္၀ေက်းရြာကို နပခ၊ စစ္ဗ်ဴဟာ (၁)၊ စစ္ဗ်ဴဟာမွဴးဗိုလ္မွဴးႀကီးစံလြင္ လာေရာက္ၿပီး အမႈစစ္ေဆးခဲ့ပါတယ္။ ထြက္ေျပးတဲ့စစ္သည္ေတြကေတာ့ တက္ပုေခ်ရြာမွတဆင့္ ALP (ရခိုင္ျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး ပါတီ) ထံ၀င္ေရာက္ခိုလံႈသြားခဲ့ပါတယ္။

ထပရ(၉၂၉)၏ တပ္သားသစ္စုေဆာင္းေရးအတြက္ စီစဥ္ထားမႈ တင္ျပခ်က္

ဒါကေတာ့ တပ္က လက္နက္နဲ႔ထြက္ေျပးခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြထဲက ရွားရွားပါးပါးကံေကာင္းသြားခဲ့တဲ့ကိစၥပါ။ ဒီလိုပဲ ကရင္ ျပည္နယ္တြင္းမွာ လႈပ္ရွားတဲ့တပ္ေတြထဲက လက္နက္နဲ႔လြတ္ေျမာက္ထြတ္ေျပးသြားႏိုင္သူတခ်ိဳ႕လည္း ရွိခဲ့ဖူး ပါတယ္။ တကယ္က နယ္စပ္ကတပ္တခ်ိဳ႕က စစ္သည္ေတြရဲ႕ မိသားစု၀င္ေတြဟာ စား၀တ္ေနေရးခက္ခဲလြန္းလို႔ အထက္အရာရွိနဲ႔ညွိျပီး ထုိင္းဖက္မွာ အခေႀကးေငြနဲ႔ ေျပာင္းခ်ိဳး၊ ေတာင္ယာစိုက္နဲ႔ ကုိယ့္မိသားစု၀မ္းေရးကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေျဖရွင္းေနခဲ့တာေတြရွိတာမို႔ အဲသလိုတပ္ေတြအတြက္ေတာ့ ထိုင္းဖက္ကိုလမ္းေပါက္ေနခဲ့တာက ႀကာခဲ့ပါျပီ။ တပ္ကထြက္ေျပးၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံထဲမွာ ေတာင္ယာလုပ္၊ ေျပာင္းခ်ဳိးေနတဲ့သူေတြ အေျမာက္အမ်ားရွိသလို မဟာခ်ဳိင္နဲ႔ ထိုင္းေတာင္ပိုင္းေဒသက ေရလုပ္ငန္းေတြမွာလည္း ျမန္မာစစ္တပ္က တပ္ေျပးေတြ အမ်ားအျပား ရွိပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ မဟာခ်ဳိင္ေဒသတစ္ခုတည္းမွာတင္ ျမန္မာစစ္တပ္မွ တပ္ေျပး (၂၀၀၀) ေက်ာ္ရွိတယ္လို႔ သတင္းဌာနေတြက ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ နယ္စပ္အနီးမွာ လႈပ္ရွားေနတဲ့ တပ္ေတြအဖို႔ေတာ့ ျပသနာေတြ၊ မေက်နပ္ခ်က္ေတြရွိလာတဲ့အခါ တဖက္ႏိုင္ငံထဲ၀င္ေျပးသြားဖို႔က သူတို႔အတြက္ သိပ္ခက္ခဲတဲ့ကိစၥမဟုတ္ေတာ့ပါ။ ျမန္မာျပည္အေရွ႕ပိုင္း၊ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း ေဒသေတြမွာ အေျခစိုက္တဲ့တပ္တခ်ဳိ႕မွာလဲ တရုတ္ႏိုင္ငံထဲထိ၀င္သြားႏိုင္တဲ့ တပ္သားတခ်ဳိ႕ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၉ ရက္က ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း လြဳိင္လင္မွာအေျခစိုက္တဲ့ လကတ (၂၀၀၁) က စစ္သည္ (၂၄) ဦး၊ လက္နက္ (၂၂) လက္နဲ႔ ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္တံုးက မီဒီယာေတြမွာပါခဲ့လို႔ လူသိမ်ားခဲ့ပါတယ္။ ေလတပ္က ရဟတ္ယာဥ္ေတြပါသံုးၿပီး ထပ္ခ်ပ္လိုက္လို႔ တုိက္ပြဲေတြျဖစ္ၿပီး တပ္ေျပး (၁၈) ေယာက္က်ဆံုး၊ (၄) ေယာက္ ဖမ္းမိၿပီး စစ္ခံု႐ံုးတင္ ေသဒဏ္ေပးခံရပါတယ္။ (၂) ေယာက္ဘဲ SSA-ေတာင္ပိုင္း သူပုန္အဖြဲ႔ဆီ ေရာက္သြားပါတယ္။ တပ္ျပဳန္းတီးအင္အားျပသနာဟာ တပ္မေတာ္မွာ ေအာက္ေျခထိ လက္ေတြ႔ေျပာင္းလဲတဲ့ အေျပာင္းလဲတစ္ခုမျဖစ္မခ်င္း ရွိေနဦးမယ့္ျပသနာတရပ္ပါ။

အခုတင္ျပခဲ့တဲ့အခ်က္လက္ေတြဟာ ဒီေန႔တပ္မေတာ္ထဲမွာျဖစ္ေနတဲ့ တပ္ေျပးနဲ႔တပ္တြင္းျပႆနာ အေထြေထြကို အတုိင္းတာတခုထိ ျခံဳငံုမိေလာက္မယ္ယူဆပါတယ္။ တပ္အင္အား ျပဳန္းတီးမူျပသနာ၊ တပ္သားသစ္စုေဆာင္းရရွိမႈ ခက္ခဲလာတာ၊ တပ္ရဲ႕ေအာက္ေျခပိုင္းစား၀တ္ေနေရးခက္ခဲမႈနဲ႔ အေထြေထြမေက်နပ္မူေတြမ်ားျပားလာတာစတဲ့ ျပႆနာေတြဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕အင္အားႀကီးစစ္တပ္တခုျဖစ္ဖို႔ အိပ္မက္မက္ေနတဲ့ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အတြက္ ႀကီးႀကီးမားမား အတြင္းလွိဳက္ေလာင္ေနမယ့္ အနာျဖစ္ပါတယ္။ တပ္တိုင္းမွာ တပ္အင္အားသစ္စုေဆာင္းမႈကို ေသေရး ရွင္ေရးကိစၥအေနနဲ႔ လုပ္ေနရပါတယ္။ တပ္မွာရွိတဲ့အရာရွိတ၀က္ေလာက္ကို ျမိဳ႕ေပၚကို တာ၀န္နဲ႔လႊတ္ထား၊ ကုန္က်စားရိတ္ကို တပ္ရင္းရန္ပံုေငြကက်ခံျပီး တပ္သားသစ္စုေဆာင္းခိုင္းေနရပါတယ္။ ေခတ္မွီတပ္မေတာ္ျဖစ္လာဖို႔ အတြက္ အသစ္ထပ္ဖြဲ႔ထားရတဲ့ ေလေႀကာင္းရန္ကာကြယ္ေရးတပ္လိုတပ္အသစ္ေတြမွာ တပ္သားသစ္ရဖို႔က အႀကီးဆံုးျပသနာေတြျဖစ္ျပီး တပ္ရန္ပံုေငြထဲက အမ်ားဆံုးကုန္က်ခံေနရတာမို႔ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးတစ္ခုပါ။

တပ္သားသစ္တစ္ေယာက္ရဖို႔ အနည္းဆံုးကုန္က်စားရိတ္က တပ္သားသစ္စုေဆာင္းဖို႔တာ၀န္နဲ႔ ျမိဳ႕ေပၚ လႊတ္ထားရတဲ့ အရာရွိေတြရဲ႕ကုန္က်စားရိတ္အျပင္ ငါးသိန္းကေနဆယ္သိန္းထိ အကုန္က်ခံျပီး စုေဆာင္းေနတာပါ။ တပ္ရင္းအလုိက္ ကုန္က်ခံႏိုင္မႈကြာျခားတာေတြေတာ့ ရွိပါတယ္။ တပ္သားသစ္တေယာက္ရတိုင္း ဆန္တစ္အိတ္၊ ေငြႏွစ္သိန္း၊ သံုးသိန္းစတဲ့ဆုေႀကးကို တရား၀င္သက္မွတ္ေပးေနတာေတာင္မွ တပ္သားသစ္စုေဆာင္းေရးျပသနာက ႀကီးႀကီးမားမား ရွိေနတုန္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ အစိုးရသစ္တက္လာျပီးေနာက္ပိုင္း ပြင့္လင္းလာတဲ့စီးပြားေရးမူအသစ္အရ အလုပ္ကိုင္သစ္ေတြေပၚလာ၊ ျပင္ပအလုပ္ေတြမွာသာလူငယ္ေတြက စိတ္၀င္စားလာတာေႀကာင့္လဲ တပ္သားသစ္ စုေဆာင္းရတာပိုၿပီးခက္ခဲလာတယ္လို႔ တပ္သားသစ္စုေဆာင္းဖို႔တာ၀န္ေပးခံရတဲ့အရာရွိေတြက ညည္းၾကပါတယ္။ ရွိထားတဲ့အခ်က္လက္ေတြအရေတာ့ ႏွစ္တစ္ႏွစ္မွာ စုေဆာင္းမိတဲ့အင္အားသစ္ဟာ ျပဳန္းတီးတဲ့အင္အား တစ္၀က္ ကိုေတာင္ မမွီတာကိုေတြ႔ရတာမို႔ ဒီေန႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အတြက္ ဒါဟာေသးလွတဲ့ ျပႆနာတရပ္မဟုတ္ပါ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးမင္းေအာင္လိႈင္မွ စစ္ေဆး႐ံုတစ္ခုတြင္ တက္ေရာက္ေနသည့္ တပ္မေတာ္သားမ်ားအား ေတြ႔ဆံုေနစဥ္

ဒါေႀကာင့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကိုဦးေဆာင္ေနတဲ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြအတြက္ ေရြးစရာလမ္းေတာ့ သိပ္မ်ားမ်ား မရွိပါဘူး။ အဓိကေရြးခ်ယ္စရာနည္းလမ္းကနွစ္ခုပါ။ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြထက္ သာလြန္ဖို႔ အရည္အတြက္အရ အင္အားႀကီး တပ္မေတာ္တစ္ခုအျဖစ္ ႀကီးမားတဲ့တပ္အင္အား၀န္ကို ထမ္းမလား၊ အရည္အခ်င္းအရ ေခတ္မွီစြမ္းရည္ ထက္ျမက္တဲ့ တပ္မေတာ္တခုကို ထူေထာင္မလားဆိုတာပါ။ ေျပာသာေျပာရတာပါ။ သိပ္မအတဲ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ျပႆနာ အတိမ္နက္ကိုသိျပီး သြားရမယ့္လမ္းကို ေရြးျပီသားျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အရည္အတြက္သာစာရင္းမွာရွိျပီး ဖြဲ႔စည္းပံု မျပည့္တဲ့ စြမ္းေဆာင္ရည္နည္းတဲ့တပ္ေတြကို ကိုင္တြယ္ဦးေဆာင္ေနရတာထက္ က်စ္လစ္ေခတ္မီၿပီး စြမ္းေဆာင္ရည္ျပည့္တဲ့ တပ္ေတြကိုဖြဲ႔ဖို႔၊အရည္အေသြးပိုင္းကို ေျပာင္းလဲဖို႔အျပင္းအထန္ႀကိဳးစားေနတယ္ဆိုတာ အေမရိကန္ကို ခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္ဖို႔ အလူးအလဲႀကိဳးစားေနတာကိုၾကည့္ရင္ သိသာပါတယ္။ အေမရိကန္တပ္ဖက္ထိပ္တန္းအရာရွိေတြနဲ႔ တပ္မေတာ္ခ်င္း တရင္းတႏွီးဆက္ဆံဖို႔ကို ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေတြ အင္မတန္ အာ႐ံုထားေနတာက ႏိုင္ငံေရးေကာစစ္ေရးရည္ရြယ္ခ်က္ပါ ပါပါတယ္။ အေမရိကန္ရဲ႕ပူးတြဲစစ္ေရးေလ့က်င့္မႈနဲ႔ နည္းပညာ အကူအညီ ကိုသာရမယ္ဆိုရင္ ေခတ္မွီ ႏိုင္ငံတကာစစ္ေရးနည္းပညာေတြကို အမွီလိုက္ႏိုင္ဖုိ႔ လြယ္ကူသြား႐ံုတင္မက အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔အေရအတြက္အရနဂိုထဲက အေျခခံရွိၿပီးသားမို႔ ေဒသတြင္း တျခားႏိုင္ငံ တပ္မေတာ္ထက္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ အမ်ားႀကီးသာသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သိပ္မအလွတဲ့ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြက ရိပ္မိပံုရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရလည္း မခ်စ္ေသာ္လည္းေအာင့္နမ္းခဲ့ရတဲ့ ေပါက္ေဖၚတ႐ုတ္လက္ေအာက္ကလဲ အေတာ္သင့္ရုန္းထြက္ႏိုင္ဖို႔လဲ ရည္ရြယ္ဟန္တူပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို ေဒသတြင္းမွာ ေခတ္မွီျပီးစြမး္ေဆာင္ရည္ရွိတဲ့ တပ္တခုအျဖစ္ေျပာင္းဖို႔က လြယ္ကူမယ္ မဟုတ္ပါ။ စိန္ေခၚခ်က္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ရွိဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။ စိန္ေခၚခ်က္တခုကေတာ့ ေျပာင္းလာတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးလမ္းေႀကာင္းအရ လြန္ခဲ့တဲ့စစ္တပ္အုပ္စိုးတဲ့ကာလလုိ တပ္ကသံုးတဲ့ႏွစ္စဥ္ ဘတ္ဂ်က္ ဘယ္ေလာက္၊ ဘယ္လုိသံုးစြဲေနလဲမသိပဲ အကန္႔အသတ္မဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လြတ္ေတာ္က သေဘာတူႏိုင္တဲ့ ထင္သာျမင္သာရွိတဲ့ အကန္႔အသတ္တြင္းမွာျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ အစိုးရသစ္တက္လာျပီး တပ္မေတာ္အတြက္ ဘတ္ဂ်က္ဟာ တျခားက႑ေတြထက္ အေျမာက္ျမားပိုေနတာေတာင္ တပ္ဘတ္ဂ်က္ကို အေျမာက္အမ်ားေလ်ာ့ခ် လုိက္ရတယ္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြကေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ လက္ရွိမနည္းလွတဲ့ ဘက္ဂ်က္နဲ႔ လက္ရွိတပ္အင္အားကို ထိန္းသိမ္းဖုို႔ေတာင္ အခက္အခဲရွိေနတဲ့ အေျခအေနမွာ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးစတဲ့ တျခား ၀န္ႀကီးဌာနေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ျပီး ေနာင္လာမယ့္လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းအသစ္မွာ စစ္တပ္ဘတ္ဂ်က္ကို ကန္႔သတ္မႈအသစ္ေတြ လုပ္လာခဲ့ရင္ေတာ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ေခတ္မီေရးအိမ္မက္ဟာ တ၀က္နဲ႔လန္႔ႏိုးရမဲ့အေျခအေနပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔လည္း တပ္မေတာ္ရဲ႕မဟာစီးပြားေရး လုပ္ငန္းစုႀကီးျဖစ္တဲ့ ဦးပိုင္နဲ႔ MEC တို႔ကို တျခားသူေတြ မထိပါးႏိုင္ေအာင္ အျပင္းအထန္ကာကြယ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ႀကီးမားတဲ့ ျပႆနာတခုကေတာ့ လံုျခံဳေရးအရ လူသိမခံႏိုင္ (ေနာက္ဆံုး ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ေရာေနတဲ့ လြတ္ေတာ္ကိုေတာင္) အသိေပးလို႔မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အရင္အစိုးရ လက္ထက္မွာလုပ္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕တုိးတိုးတိတ္တိတ္ ဧရာမစီမံကိန္းေတြရဲ႕မျပီးဆံုးေသးေသာ ႀကီးမားတဲ့ ကုန္က်စားရိတ္ကို တပ္မေတာ္ကထမ္းပိုးေနရတဲ့၀န္ပါ။ တပ္မေတာ္သားေတြခံစားရမယ့္ ဘတ္ဂ်က္ကေန ဒီစိတ္ကူးယဥ္စီမံကိန္းေတြအတြက္ စာရင္းအင္းမရွိ ကုန္က်ခံေန ရတာကတစ္ဖက္၊ တပ္ေနေပ်ာ္ေရးအပါအ၀င္ လက္ရွိတပ္မေတာ္တခုလံုးကို ေကၽြးေမြးဖို႔က တဖက္နဲ႔ ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရဲ႕အေျခအေနကလဲ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ပါ။ အဲသည္အေျခအေနမွာ ပိုဆိုးသြားႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး အကဲဆတ္မူကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားလက္မခံႏိုင္မဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကို ေနာင္လြတ္ေတာ္သစ္က ကန္႔သတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာခဲ့ရင္ေတာ့ ေနာက္ေႀကာင္းျပန္မလွည့္ရင္ေတာင္ အခုသြားေနတဲ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးလမ္းေႀကာင္းဟာ အေတာ္ေလးေကာက္ေကြ႔သြားႏိုင္ဖြယ္ရာရွိေနပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔လည္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အခန္းက႑တစ္ရပ္ရွိေရးဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ယခုလက္ရွိအစိုးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ စစ္တပ္က၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္ေနရတာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္လာမဲ့အစိုးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္မွာလည္း တပ္မေတာ္ရဲ႕က႑ကို ေနာက္ဆုတ္ဦးမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သြားေလသူဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားထားခဲ့တဲ့ အေမြေတြျဖစ္တဲ့ တပ္အင္အားကို အဆမတန္ တိုးခ်ဲ႕ေရးနဲ႔၊ လက္ေတြ႔မျဖစ္ႏိုင္မယ့္ စိတ္ကူးယဥ္လွ်ဳိ႕၀ွက္စီမံခ်က္ႀကီးေတြရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ကို လက္ရွိတာ၀န္ယူရတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြအပါအ၀င္၊ အစိုးရသစ္နဲ႔တုိင္းျပည္က ခံစားရမယ့္ အေျခအေနကေတာ့ ေရွာင္လြဲလို႔ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါ။ ဘုန္းႀကီးအမႈရြာပတ္ဆို႐ိုးစကားလုိ တစ္တိုင္းျပည္လံုးကို ပတ္လာႏိုင္မယ့္ ဒီေန႔ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ျပသနာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးမင္းေအာင္လွိဳင္နဲ႔တကြ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို ဦးေဆာင္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားဘယ္လိုေျဖရွင္းႀကမယ္၊ ေခတ္မွီတပ္မေတာ္အိပ္မက္ကို ဘယ္လိုအေကာင္အထည္ ဆက္ေဖာ္မယ္ဆိုတာကေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာ အေကာင္းဆံုး အနာဂတ္ဇာတ္လမ္းတခုျဖစ္လာမွာ အေသခ်ာပါ။ သိပ္မၾကာတဲ့ ၂၀၁၅ ပိတ္ကားေပၚမွာ ၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။

http://www.burmavjmedia.net/2013/08/21/army-deseter-and-future/   မူရင္းလင့္.....

ဧရာ၀တီ သတင္းဌာနမွ ကူးယူေဖာ္ျပထားသည္....။