ဦး၀ီရသူ မွ ဦးဘုန္းဓာတုသို႔ ေပးစာ (အစအဆံုးဖတ္ၾကည္႔ရန္)

ဦးဘုန္း(ဓာတု)က.ေလာကအျမင္နဲ႕.အရွင္၀ီရသူကို တြယ္လိုက္တယ္.အရွင္၀ီရသူက ဓမၼ အျမင္နဲ႕.ဦးဘုန္းကို ဖယ္(ပယ္)...လိုက္တယ္.။ တကယ္ေတာ့.....ေလာကအျမင္ အသိ ဟာ...ဓမၼ အျမင္အသိနဲ႕..ႏွိဳင္းယွဥ္လိုက္ရင္.....ဆီ ႏွင့္ ေရ............နံ႕သာဆီ ႏွင့္...အီးအဆင့္ပါပဲ.......။ေလာကကိုခ်စ္....ဓမၼကို....ပစ္ပယ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့......ေလာကရဲ႕...ေကာက္က်စ္ယုတ္မာမွဳေတြ....ကို.တစ္ေန႕.......လူးလိမ့္ ခံစားၾကရအံုးမယ္ဆိုတာ....ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲ...........ပါပဲ.....။.(၁)ဆရာဘုန္း (ဦးဘုန္း-ဓာတု) ေရ….. ေက်းဇူးပဲဗ်ာ။တစ္ေန႔ ဒီလုိပဲျဖစ္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ၿပီးသားပါ။ အဲဒီတစ္ေန႔ကုိ ေစာင့္ႀကဳိခဲ့ရတာ ခုမွ ဆုိက္ဆုိက္ၿမဳိက္ၿမဳိက္ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဦးဇင္းေရာက္ေလရာ အရပ္ေဒသေတြမွာ ဆရာဘုန္းရဲ႕ သေဘာထားေတြကုိ သိခဲ့ရလုိ႔ပါပဲ။ ဆရာဘုန္း ၉၆၉ ကုိ ဘယ္လုိသေဘာထားတာ၊ မဘသကုိ ဘယ္လုိသေဘာထားတာ၊ အမ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒကုိ ဘယ္လုိသေဘာထားတာဆုိတာေတြက ဆရာဘုန္းေဟာေျပာပြဲေရာက္ရာ ေဒသတုိင္းမွာ ျပန္႔ႏွံ႔ေနလုိပါပဲ။ဆရာဘုန္းႏွင့္ ေဇာ္ခုိ္င္ဦးတုိ႔ေပါင္းၿပီး ဆရာမေဒၚယဥ္ယဥ္ႏုကုိ အၾကပ္ကုိင္ အႏုိင္က်င့္လုိက္တာမွာ ပုိၿပီး ေပၚလြင္ခဲ့ေပမယ့္ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာကုိ တုိက္ရုိက္ထိပါးလာျခင္းမဟုတ္ေသးလုိ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တာပါ။အခုေတာ့ အမ်ဳိးသားေရးအျမင္ လံုၿခဳံေရးအျမင္ႏွင့္ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ ဦးဇင္းကုိ အဇာတသတ္လုိ႔ သတ္မွတ္လုိက္တာေတြ႔ရလုိ႔ ေက်းဇူးတင္မိတယ္ဗ်ာ။(၂)ဆရာဘုန္းရဲ႕ စာထဲက ပထမေကာင္မေလးရဲ႕ မိခင္က ဝီရသူသဝါဒီမုိ႔လုိ႔ ထားလုိက္ပါေတာ့ေနာ္။ဒုတိယ အရက္သည္ ေဒၚရီရဲ႕ဆင္ေျခကုိ သေရာ္သြားတာလည္း လက္ခံပါတယ္ဆရာ။ဆရာဘုန္း အေမရဲ႕ အေတြးအေခၚ ပထမပုိင္းဟာလည္း မွန္ကန္ပါတယ္ဆရာ။အားကုိးရသည္ျဖစ္ေစ၊ အားမကုိးရသည္ျဖစ္ေစ သားသမီးေတြကုိ မိဘဆုိတာက ခ်စ္ေနမွာပဲမဟုတ္လား။ ေမတၱာပ်က္တယ္လုိ႔မွ မရွိပဲ။ဆရာဘုန္း အေဖေပၚမွာထားတဲ့ ေမတၱာတရားက်ေတာ့ ေဆြးေႏြးစရာေလးေတြ ေပၚလာတယ္ဗ်။ဆရာဘုန္းအေဖက ဆရာဘုန္းအေမအတြက္ အားမကုိးရသူမွ မဟုတ္ဘဲ။ အားကုိးရသူျဖစ္ေနတယ္ေလဗ်ာ။ အားကုိးေလာက္သူသာ မဟုတ္တာပါ။ဆရာဘုန္းအေမကုိ ေမးလုိက္ပါ။အေဖသာ ပုိက္ဆံလံုးဝမရွာႏုိင္တဲ့သူ အသံုးအၿဖံဳးႀကီးတဲ့သူ၊ ဝင္ေငြလံုးဝ မရွိတဲ့သူ၊ မယားရွာသမွ် ျဖဳန္းတီးပစ္တဲ့သူ၊ ဒါမွမဟုတ္ ရသမွ်ကုိ သားမယားအတြက္ မေထာက္ပံ့ဘဲ သူစိမ္းေတြအေပၚ ေကာင္းျပေနတဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ေကာ အေမက အေဖ့အေပၚ ဘယ္လုိသေဘာထားမလဲလုိ႔ ဒါေလးပါေနာ္..။အားကုိးရတဲ့သူႏွင့္ အားကုိးေလာက္တဲ့သူ ဒါေလးကိုေတာ့ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္ ဆရာဘုန္းရယ္။အေဖက အေမစိတ္တုိင္းက် ျဖည့္ဆည္းမေပးႏုိင္ခဲ့တာက အားမကုိးေလာက္တာပါ။လူေကာင္းတစ္ေယာက္၊ လူမွန္တစ္ေယာက္ ရုိးသားႀကဳိးစားသူတစ္ေယာက္ သားမယားအေပၚ ကုိယ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ေလးႏွင့္ သစၥာရွိရွိ တာဝန္ေက်ခဲ့သူတစ္ေယာက္၊ ဒါေတြဟာ အားကုိးစရာ အခ်က္အလက္ေတြ မဟုတ္ဘူးလားဗ်ာ။ အားကုိးထုိက္တဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြ မဟုတ္ေပဘူးလားဗ်ာ။တကယ္လုိ႔ အဲဒီအရည္အခ်င္းေတြ မရွိဘူးဆုိရင္ သားမယားအေပၚ တာဝန္မေက်ဘူးဆုိရင္ သားမယားကုိ အငတ္ထားတယ္ဆုိရင္ အေမက အေဖ့အေပၚ ဘယ္လုိသေဘာထားမလဲလုိ႔ တစိတ္ေလာက္ ေမးၾကည့္ေပးပါအံုးေနာ္….။(၃)အငယ္ဆံုးေကာင္ အရက္သမား အားမကုိးရလည္း ခ်စ္ေနၿမဲဆုိတဲ့ ဆရာဘုန္းအေမရဲ႕ ေမတၱာတရားကုိ ေလးစားပါတယ္ဗ်ာ။သားေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ဒီသားေလးက အားမကုိးရလုိ႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြေခၚၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ခုိင္းေနရတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း ကုိယ္ခ်င္းစာမိတယ္ဗ်ာ။သားသမီးေတြက ဆုိးသြမ္းလြန္းလုိ႔ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် မ်က္ရည္ႏွင့္မ်က္ခြက္ျဖစ္ေနရတဲ့ မိဘေတြ၊ အေမြျပတ္ စြန္႔လႊတ္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ရတဲ့ မိဘေတြ၊ ေသအထိ လွည့္မၾကည့္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ဥေပကၡာျပဳရက္တဲ့ မိဘေတြကုိလည္း သနားတယ္ဗ်ာ။သူတုိ႔ကုိ မိဘေမတၱာ ေခါင္းပါးရန္ေကာ….. ဆုိၿပီး အျပစ္မတင္ရက္ဘူးဗ်ာ။မိဘေတြက သားသမီးေတြကုိ ခ်စ္တာခ်င္း အတူတူေတာင္ လိမၼာေရးျခားရွိတဲ့၊ ထူးခၽြန္ထက္ျမတ္တဲ့၊ ေက်းဇူးတရားသိတတ္တဲ့ ၊ အားကုိးရတဲ့ သားသမီးေတြကုိ ပုိၿပီး သံေယာဇဥ္ႀကီးၾကပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါကုိေရာ ဆရာဘုန္းရဲ႕ အေမက ျငင္းပယ္မွာလားလုိ႔ ေမးပါရေစေနာ္…။(၄)ဆရာဘုန္းရဲ႕ ခ်စ္ဇနီးကုိလည္း ေမးၾကည့္ပါအံုးေနာ္…။မိန္းမသားေတြလုိလားေတာင့္တၾကတဲ့ ကာမသုခႏွင့္ ဓနသုခ ဒီဆႏၵႏွစ္မ်ဳိးလံုးကုိ ဆရာဘုန္းကသာ ျဖည့္ဆည္းမေပးႏုိင္ဘူးဆုိရင္၊ လံုးဝကုိ ျဖည့္ဆည္းမေပးခဲ့ဘူးဆုိရင္ ဆရာဘုန္းအေပၚ အခုလုိဘဲ- ၾကည္ျဖဴေနမွာလားလုိ႔။(၅)အဇာတသတ္က ေဒဝဒတ္ႀကီးကုိ ခ်စ္တာမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ အားကုိးမိတာပါဗ်ာ။ အားကုိးမွားခဲ့တာပါဗ်ာ။ ဆရာတင္မွားခဲ့တာဗ်ာ။ ေဒဝဒတ္က တန္ခုိးႏွင့္မႈိင္းတုိက္ထားလုိ႔ အားကုိးရာအစစ္ကုိ မျမင္ခဲ့ရွာတာပါဗ်ာ။ေဒဝဒတ္က အဇာတသတ္အတြက္ ဘာေတြမ်ား အားကုိးရလုိ႔တုန္းဗ်။ ဘုရားကသာ အဇာတသတ္အတြက္ အားကုိးရသူျဖစ္တာပါဗ်။(၆)“အားကုိးရတယ္ဆုိတာ မွတ္ထား - ငါ့သမီးရဲ႕ စည္းစိမ္၊ ဥစၥာ၊ အာဏာ၊ ေငြေၾကးမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္က်င့္တရားဟဲ့၊ ကုိယ္က်င့္သီလဟဲ့။”ကုိယ္က်င့္တရားကုိ တန္ဖုိးထားတဲ့ ဆရာဘုန္းအေမကုိ ေလးစားမိတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ တရားေသေတာ့ မသတ္မွတ္လုိက္နဲ႔ေနာ္။ မိန္းမသားတုိင္း ဆရာဘုန္းအေမလုိ စိတ္ထားမ်ဳိးခ်ည္း ေအာက္ေမ့မိမွာစုိးလုိ႔ပါ။အစတုန္းက ရုိးတယ္ ရုိးတယ္ဆုိၿပီး ပုိးၾကပန္းၾက။ေနာက္က်ေတာ့ ရုိးလြန္းလုိ႔ ရုိးလြန္းလုိ႔ဆုိၿပီး စြန္႔ပစ္သြားရက္တဲ့ မယားေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးဗ်။ရုိးသားမႈဟာ အေျခခံအက်ဆံုး လုိအပ္ခ်က္ျဖစ္ေပမယ့္ ရုိးသားမႈတစ္ခုတည္းနဲ႔ အလုပ္မျဖစ္ဘူးဗ်။ရုိးသားဖုိ႔ တစ္ခုတည္းအတြက္ ဘုရားပြင့္လာတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ သစၥာေလးပါးကုိ သိဖုိ႔အတြက္လည္း ပါတယ္ဗ်။(၇)“ကုိယ့္အလုိကုိ မလုိက္တုိင္း မခ်စ္ဘူးလုိ႔ ေျပာတဲ့သူဟာ အလြန္ အသိဉာဏ္နည္းတဲ့သူပဲ။ အဲဒါ အဇာတသတ္ရဲ႕ အေတြးအေခၚဟဲ့၊ လူမုိက္စကားဟဲ့။ ”ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အေမ။ဦးဇင္းကုိ အသိဉာဏ္နည္းတဲ့သူ၊ အဇာတသတ္၊ လူမုိက္ လုိ႔ သတ္မွတ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္မိတာပါ အေမ။ အေမအရင္းလုိ သေဘာထားပါတယ္ အေမ။ မိခင္တစ္ဦးက သားဆုိးသားမုိက္ကုိ ၾကင္ၾကင္နာနာႏွင့္ နာနာၾကင္ၾကင္ အျပစ္ျပ ဆံုးမတယ္လုိ႔ဘဲ သေဘာထားပါတယ္ အေမ။ဆရာဘုန္းကုိလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။“အကုသုိလ္ႀကီးလုိက္တာ။ အားကုိးရမွ ခ်စ္မယ္ဆုိရင္ ငါ့သားေျပာတဲ့ ေဒၚရီ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာေပါ့”ဦးဇင္းရဲ႕ အကုသုိလ္ကုိ ေတြးပူေပးတဲ့အတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အေမ။ဘုရားသားေတာ္တစ္ပါးကုိ အရပ္သည္ ေဒၚရီႏွင့္ တစ္တန္းတည္း သတ္မွတ္ေပးလုိက္လုိ႔လည္း ေက်းဇူးအထူး တင္မိတာပါ အေမ။(ဂ)ဆရာဘုန္းေရ …… ဆရာဘုန္းေရးတဲ့ အရပ္သတင္း အရပ္အတင္းျဖစ္တဲ့ အရပ္သည္ ေဒၚရီရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ ‘ဆင္ေျခ’ ေတြကုိ ပကတိအရွိတရားလုိ႔ သတ္မွတ္ၾကေတာ့မွာလားဗ်ာ။ခ်စ္ျခင္းတရားႏွင့္ အားကုိးျခင္း။ခ်စ္ရတဲ့သူက အားကုိးမရေတာ့အားကုိးရတဲ့သူကို ခ်စ္ရတာပါ …… တဲ့။(ဆရာဘုန္းရဲ႕ ညည္းခ်င္းေလးပါ။)အားကိုးရမွ ခ်စ္ရမွာလားဗ်ာ။(ဆရာဘုန္းရဲ႕ ဒြိဟအေတြးေလးပါ)အားကုိးရမွ ခ်စ္ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အားကုိးရသည္ျဖစ္ေစ အားမကုိးရသည္ျဖစ္ေစ ခ်စ္ထုိက္ပါတယ္။ ခ်စ္ရပါမယ္။“ဆရာဘုန္း လာေတြ႔ၿပီးအျပန္မွာ- ကုိတြက္ကုိ ျပန္ေျပာတဲ့ မွတ္ခ်က္စကားေလး ဦးဇင္း မွတ္မိတယ္။ ဘုန္းဘုန္းက အန္တီကုိ ငါတုိ႔ထက္ေတာင္ ပုိခ်စ္ႏုိင္တာပဲ”ဒါ့ေၾကာင့္ အားကုိးရသည္ျဖစ္ေစ၊ အားမကုိးရသည္ျဖစ္ေစ ခ်စ္ထုိက္သူဆုိရင္ ခ်စ္ကုိခ်စ္ရမွာပါဗ်ာ။ဆရာဘုန္းကုိလည္း ေမးရအံုးမယ္။အားကုိးရတဲ့သူကုိ မုန္းရမွာလား ဆရာ။အားကုိးရတဲ့သူကုိ မုန္းတာ ေမတၱာတဲ့လား ဆရာ။အားကိုးရတဲ့သူကို ခ်စ္ခြင့္မရွိဘူးလား ဆရာ။အားကုိးရတဲ့သူကုိ ခ်စ္သူမဟုတ္တာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ မုန္းတီးပစ္ရမယ္ဆုိတာ လူ႔က်င့္ဝတ္လား ဆရာ။အားကုိးလုိ႔မရေပမယ့္ ခ်စ္သူအေပၚ ေမတၱာမပ်က္သင့္သလုိ၊ အားကုိးလုိ႔ ရေနပါလွ်က္နဲ႔ မခ်စ္သူအေပၚ အမုန္းမဆင့္သင့္ပါဘူး ဆရာ။(၉)မ.ဆ.လ လက္ထက္တုန္းကေရာ၊ န.ဝ.တ - န.အ.ဖ လက္ထက္တုန္းကေရာ ခ်စ္တဲ့သူေတြကုိ အားကုိးလုိက္ၾကတာ - ဟုိဌာနေနရာေပး၊ ဒီဌာန တာဝန္ေပးနဲ႔ အားကစားတုိ႔၊ ပညာေရးတုိ႔မွာေတာင္ မေရွာင္ ေဆြမ်ဳိးေတြကုိခန္႔၊ စစ္သားေတြကုိခန္႔၊ ၾကာေတာ့ စစ္သားကေတာ္ေတြ၊ ရဲသားကေတာ္ေတြ၊ ေက်ာင္းဆရာမေတြ၊ သူနာျပဳဆရာမေတြ၊ ဖာတန္းေရာက္တဲ့သူက ေရာက္၊ ဘဝေပ်ာက္တဲ့သူက ေပ်ာက္။ အာဆီယံဒုတိယရခဲ့တဲ့ ေဘာလံုးအသင္းေလးေတာင္ အခုခ်ိန္ထိ နလန္မထူႏုိင္ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။ခ်ဳိင္းေထာက္တုိ႔၊ ဗုိက္ေမွာက္တုိ႔ဆုိတာ ခ်စ္သူဦးစားေပး စနစ္ရဲ႕ ျပယုဂ္ေတြပဲေလဗ်ာ။(၁၀)ဆရာဘုန္းေရ - ပညာရပ္ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ ေျပာပါရေစဗ်ာ။ပကာေရန ဇာနာတီတိ ပညာ။အျပားအားျဖင့္ သိေသာတရား။ဘက္ေပါင္းစံု၊ ရႈေထာင့္မ်ဳိးစံုမွ ခ်ဥ္းကပ္အေျဖရွာေသာ တရားကုိယ္မွ ပညာလုိ႔ ေခၚပါတယ္ဗ်ာ။ဆရာ့အျမင္ကပဲ မွန္တယ္။ဆရာ့အေမအျမင္ကပဲ မွန္တယ္။ေဒၚရီရႈေထာင့္ကပဲ မွန္တယ္။ပထမေကာင္မေလးရဲ႕ မိခင္အယူအဆကပဲ မွန္တယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ရင္ မျပည့္စံုပါဘူးဗ်ာ။ဆရာဘုန္းရဲ႕ အေတြးအျမင္ေတြဟာ သညာအဆင့္ ဗဟုသုတအဆင့္မွာပဲ ရွိပါေသးတယ္။ပညာအဆင့္၊ အသိတရားအဆင့္ကုိ မေရာက္ရွိေသးပါဘူး။ အားထုတ္ပါဦးဆရာ။ ေလ့လာပါဦးဆရာ၊ ဆည္းပူးပါဦးဆရာ။ဆရာ ပညာရွိအဆင့္ေရာက္တဲ့အခါမွာ အခုလုိ ေရးမိခဲ့တာေလးကုိ အဂတိမလုိက္ပဲ တခုတ္တရ ျပန္လည္ သံုးသပ္ေပးပါဦးေနာ္ဆရာ။(၁၁)ဆရာဘုန္းေရ……. ဆရာဘုန္းက ဦးဇင္းကို အဇာတသတ္ႏွင့္ႏႈိင္းလုိ႔ေျပာရဦးမယ္။အဇာတသတ္က ဦးဇင္းတုိ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ဗ်။ဦးဇင္းတုိ႔၊ ဆရာဘုန္းတုိ႔ အျမတ္တႏုိးႏွင့္ တန္ဖုိးထား ကုိးကြယ္ေနၾကတဲ့ သာသနာေတာ္ဟာ အဇာတသတ္မင္းႀကီးရဲ႕ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ေတြ ျဖစ္တယ္ဗ်။ တကယ္လုိ႔သာ အဇာတသတ္က သဂၤါယန ဒါယကာ မလုပ္ခဲ့ရင္ ဆရာဘုန္းအျမင္လည္း ကိုယ္က်င့္တရားကုိ တန္ဖုိးထားရေကာင္းမွန္း သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဆရာဘုန္းလည္း - ကုသုိလ္ အကုသုိလ္ ခြဲျခားတတ္မွာမဟုတ္ဘူး။ဦးဇင္းလည္း လူ႔အသိတရားေတာင္ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဇာတသတ္ေၾကာင့္သာ အခုလုိဘဝမ်ဳိးမွာ ရပ္တည္ႏုိင္ခဲ့ၾကတာျဖစ္လုိ႔ ဦးဇင္းတုိ႔ သာသနာအတြက္ေတာ့ အဇာတသတ္ဟာ အင္မတန္ ေက်းဇူးႀကီးမားတဲ့ လူယုတ္မာႀကီး တစ္ေယာက္ပါဗ်ာ။အဲဒီ ဖေအသတ္ၿပီး နန္းလုခဲ့တဲ့ အဇာတသတ္ လူယုတ္မာႀကီးကုိ ဘုရားက ခ်စ္ေတာ္မူတယ္ဗ်။မဟာရာဇ - ျမတ္ေသာမင္းႀကီးလုိ႔ တေလးတစားေတာင္ ေခၚရွာသား။ (ပရိသတ္ေရွ႕မွာေတာင္ ေခၚတာေနာ္)အမွန္ဆုိ -ေဟ့ေကာင္ - အေဖသတ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ေဟ့ေကာင္ - သာသနာဖ်က္ေဟ့ေကာင္ - လူမုိက္အားေပးဆုိၿပီး မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ ျပင္းျပင္းထန္ေျပာၿပီး - ငါ့ဆီမလာႏွင့္၊ ငါ့သာသနာနဲ႔ မတန္ဘူးဆုိၿပီး ပက္ပက္စက္စက္ကုိ ႏွိပ္ကြပ္ပစ္သင့္တာဗ်။အံမယ္ - ခ်စ္ရံုတင္မကဘူး- အားကုိးလုိက္ေသးတယ္ဗ်။အဖသတ္သမားႀကီးကိုဗ်ာ - ဧတဒဂ္လုိ ဘဲြ႕ထူး ဂုဏ္ထူးေတြေတာင္ ခ်ီးျမႇင့္လုိက္ေသးဗ်။တကယ္ဆုိရင္ အဇာတသတ္ဟာ ဖေနာင့္နဲ႔သာ တန္တဲ့သူပါဗ်ာ။(၁၂)ဆရာဘုန္းကုိလည္း ေမးပါရေစေနာ္။အဖသတ္ခဲ့တဲ့ အဇာတသတ္အရိယာကုိ ျပစ္မွားခဲ့တဲ့ အဇာတသတ္သာသနာကုိဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ အဇာတသတ္လူမုိက္အားေပး၊ ႀကံရာပါျဖစ္ခဲ့တဲ့ အဇာတသတ္။ဒီေလာက္မုန္းစရာေကာင္းတဲ့ လူယုတ္မာႀကီးကုိဗ်ာ- ဘုရားက မဟာရာဇလုိ႔ေခၚတယ္။ ဧတဒဂ္ဘဲြ႔ေပးတယ္။ ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားတယ္။ဒါဆုိရင္ - ဘုရားကုိေရာ အသိဉာဏ္မဲ့တဲ့သူလုိ႔ ေျပာမွာလားဟင္။ လူမုိက္အားေပးလုိ႔ သတ္မွတ္မွာလား ဟင္။ အရက္သည္ေဒၚရီႏွင့္ ခုိင္းႏႈိင္းမွာလား ဟင္။ဘုရားကုိ ၾကည္ညဳိသူျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ဘုရားကေတာင္ အားကုိးရတဲ့သူ ျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔သာသနာအတြက္ ေက်းဇူးႀကီးသူ ျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔အတိတ္က က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အမွားတစ္ခုေလးကုိ ကြက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အဇာတသတ္ကုိ မုန္းရမွာလား ဆရာ။အဇာတသတ္ကုိ အားမကုိးရေတာ့ဘူးလား ဆရာ။အဇာတသတ္ကုိ ေက်းဇူးမတင္ရေတာ့ဘူးလားဆရာ။ဆရာ့အဆံုးအျဖတ္ေပးပါေနာ္။ဆရာက မုန္းလုိက္ဆုိရင္ ဦးဇင္းကလည္း အဇာတသတ္ႀကီးကုိ ခါးခါးသီးသီး မုန္းတီးပစ္လုိက္ပါ့မယ္။(၁၃)ဆရာဘုန္းေရ - ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းဆုိတာ အဂတိကင္းရပါတယ္ဗ်ာ။ဆႏၵာဂတိ - အခ်စ္ကုိဦးစားေပးတဲ့သူ၊ ခ်စ္ရင္အျပစ္မျမင္စနစ္ က်င့္သံုးသူေဒါသာဂတိ - အမုန္းတရားကုိ ေရွ႕တန္းတင္တဲ့သူ၊ မခ်စ္ရင္ အျပစ္ျမင္စနစ္ က်င့္သံုးသူ။ဘယာဂတိ - အေၾကာင္းတရားႏွင့္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့သူ။ေမာဟာဂတိ - မသိမုိက္မဲမိတဲ့သူ။ျပႆနာတစ္ခုကုိ အေျဖရွာတဲ့အခါမွာပဲျဖစ္ျဖစ္။အလုပ္တစ္ခုကို ခ်ဥ္းကပ္တဲ့အခါမွာပဲျဖစ္ျဖစ္။ခ်စ္၊ မုန္း၊ ေၾကာက္ရြံ႕၊ မသိမုိက္မဲမႈဆုိတဲ့ အဂတိတရားေလးကုိ အရင္ဖယ္ထုတ္ၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ရပါတယ္ဗ်ာ။ခ်စ္တာတစ္ခုတည္းႏွင့္မၿပီးဘူး။ယံုမွတ္လုိ႔ ပံုအပ္ခဲ့ရင္ အကုန္ခက္ကုန္လိမ့္မယ္ေနာ္။အမုန္းတရားကုိ ေရွ႕တန္းတင္ရင္ မွားႏုိင္တယ္။အေၾကာက္တရားနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရင္ နစ္နာကုန္မယ္။မသိဘဲနဲ႔ ရမ္းလုပ္မိရင္ ငါးပါးေမွာက္မယ္။ဆရာဘုန္းတစ္ေယာက္ အဂတိတရား ကင္းရွင္းစြာျဖင့္ ႏုိင္ငံရဲ႕အနာဂတ္ကို တည့္မတ္ေျဖာင့္တန္းစြာ တည္ေဆာက္ႏုိင္ပါေစဗ်ာ……….။

အဇာတသတ္ကုိမွ ခ်စ္မိသူဦးပၪၥင္း ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)4.8.2014

အျပည့္စံုဖတ္ရန္နွိပ္ပါ >>

သိသင့္သည့္ မွတ္သားထားရမည့္ ေရႊတိဂံု ဘုရားသမိုင္း ( အန္တီတင့္ )

က်မတို႔ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာေတာ္ကို ယံုၾကည္သက္ဝင္၍ ကိုးကြယ္ေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအျပင္ မိရိုးဖလာ အစဥ္ အဆက္ကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ ကိုးကြယ္လာေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အမ်ားစုသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ သို႔ အလည္သို႔မဟုတ္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ေရာက္လာလွ်င္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား မျဖစ္မေန သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ေလ့ ရွိၾကပါ တယ္။ ရန္ကုန္တြင္ ေနထိုင္သူမ်ားအဖို႔ေတာ့ အထူးတလည္ ေျပာ ဖြယ္ရာမရွိပါ။ ထို႔အျပင္ ကမ႓ာလွည့္ခရီးသည္မ်ားပင္လွ်င္ ကမ႓ာ႔အံ့ဖြယ္တြင္ ပါဝင္ေနေသာျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အထင္ကရျဖစ္သည့္ ဤေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား သမိုင္း အေမြအျဖစ္ လာေရာက္ေလ့လာ ဖူးေမွ်ာ္ ၾကပါတယ္။ ထိုသို႔ထူးျခားမြန္ျမတ္လွေသာ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အနည္းဆံုးေတာ့ က်မတို႔အားလံုး သမိုင္းအက်ဥ္းကို သိထားသင့္သည္ မဟုတ္ပါလား။
                                                             ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး

ဥကၠလာပမင္းႀကီးႏွင့္ ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔သည္ ဘုရား ဗ်ာဒိတ္ေတာ္အရ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ကို စူး စမ္း ရွာေဖြ ၾကရာ မေတြ႔ မရရွိေန၍ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား အကူအညီျဖင့္ ရွာေဖြၾကျပန္သည္။ ထိုအခါလည္း မည္သူမွ် ရွာေဖြမေတြ႔ ၾကရေပ။ လူ႔ေလာကတြင္ ထိုကုန္းေတာ္ကို သိသူမရွိသျဖင့္ ဥကၠလာပမင္းႀကီးသည္ ခမည္းေတာ္ သိၾကားမင္းအား အကူ အညီေတာင္းရေလသည္။ သိၾကားမင္းသည္လည္း အသက္ငယ္ေသာ ေၾကာင့္ ေရွးဘုရားသံုးဆူတုိ႔၏ ေတာင္ေဝွးေတာ္ ၊ေရစစ္ေတာ္ ေရသႏုပ္ေတာ္တို႔ကို ကိန္းဝပ္ရာ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ကို မသိျဖစ္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ အသက္ရွည္ေသာ ကမ႓ာနတ္ႀကီး ၅-ပါးတို႔ကို ပင့္ဖိတ္၍ ေမးၾကရ ၏။ ကမ႓ာနတ္ႀကီး ၅-ပါးမွာ-

၁။  အၿမိတၱရုကၡေဒဝနတ္
၂။  ေဝဠဳသုမနရုကၡေဒဝနတ္
၃။  ဥဒုမၺရရုကၡေဒဝနတ္
၄။  ေခပသြယ္ရုကၡေဒဝနတ္
၅။ ေသာ္ကရုကၡေဒဝနတ္ တို႔ျဖစ္ၾက၏။ ထိုငါးပါးတြင္ အၿမိတၱရုကၡေဒဝနတ္ကို ယခုအခါ ေမွာ္ဘီနတ္ႀကီး ေခၚ ၾက၏။

                                                                   ဥကၠလာပမင္းႀကီး

                                                   ကုန္သည္ညီေနာင္ တဖုႆႏွင့္ဘလႅိက

ထိုနတ္ႀကီးတို႔ေရာက္လာ၍ သိၾကားမင္းသည္ သိဂၤုတၱရကုန္းကို သိျမင္ဖူး၏ေလာဟု အစဥ္အတိုင္း ေမးေတာ္ မူရာ အၿမိတၱရရုကၡစိုးနတ္ႀကီး ေျပာဆိုသည္ကား ကြ်န္ေတာ္သည္ ေရွးအထက္က ဘီလူးျဖစ္စဥ္အခါက ကကုသန္ ဘုရားႂကြ လာသည္ကို ျမင္၍ ဖမ္းစားမည္ဟု လိုက္ေလလွ်င္ ဘုရားသခင္လည္း ကြ်န္ေတာ့ကို တရားေဟာ၍ သရဏဂံု ပဥၥသီလတို႔ ကို ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ လက္ေတာ္၌ပါေသာ ေတာင္ေဝွးေတာ္ကို ေပးသြားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ထိုေတာင္ေဝွးေတာ္ကို သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္ရွိ ကညစ္ပင္ႀကီးေအာက္ ျမွဳပ္ထားပါ သည္ဟုဆို၏။

                                                                  သိဂၤုတၱရေတာင္ကုန္း

                                                              သိဂုၤတၱရ ဥယ်ဥ္ေတာ္

                                                 ကကုသႏၵျမတ္စြာဘုရား (ေတာင္ေဝွးေတာ္)

ထို႔ေနာက္ ေဝဠဳသုမနရုကၡစိုးနတ္ႀကီး ဆိုသည္ကား ကြ်န္ေတာ္လည္း အထက္ကဘီလူးျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခါ ေကာဏဂံု ဘုရားသခင္ ႂကြလာေတာ္မူသည္ႏွင့္ ဖမ္းစားမည္ဟု လိုက္သြားရာ ရွင္ေတာ္ဘုရားလည္း တရား ေတာ္ေဟာ၍ သရဏဂံု ပဥၥသီလတို႔ကို ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူခဲ့ၿပီးလွ်င္ ဓမၼကရုိဏ္ေရစစ္ေတာ္ကို ေပးသြားေတာ္ မူခဲ့ပါသည္။ ထိုဓမၼကရိုဏ္ေရစစ္ေတာ္ကို သိဂုၤတၱရေတာင္ထိပ္ရွိ ကညင္ပင္ေအာက္၌ ျမွဳပ္ထားပါသည္ဟု ဆို၏။

                                              ေကာဏဂမနျမတ္စြာဘုရား (ေရစစ္ေတာ္)

ထို႔ေနာက္ ဥဒုမၺရရုကၡစိုးအဆိုမွာ ကြ်န္ေတာ္လည္း အထက္ကဘီလူးျဖစ္ေနသည့္အခါ ကႆပျမတ္စြာဘုရား သခင္ ႂကြေတာ္မူသည္ႏွင့္ ဖမ္းစားမည္ဟုလိုက္ေလရာ ရွင္ေတာ္ဘုရားလည္း တရားေဟာ၍ သရဏဂံု ပဥၥသီလတို႔ကို ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူသျဖင့္ ေရသႏုပ္ေတာ္ကို ေပးသနားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ထိုေရသႏုပ္ေတာ္ကို သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္က ကညင္ပင္ေအာက္၌ ျမွဳပ္ထားပါသည္ဟုဆို၏။

                                            ကႆပျမတ္စြာဘုရား (ေရသႏုပ္သကၤန္းေတာ္)

ေခပသြယ္နတ္ ေသာ္ကနတ္တို႔ကလည္း ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သည္ ယခုေဂါတမဘုရား လက္ထက္ကစ၍ အရိေမတၱယ် ဘုရား ပြင့္ သည့္တိုင္ေအာင္ အသက္ရွည္၍ သာသနာေတာ္ကို ေစာင့္ထိန္းရပါသည္ ဟုဆို၏။

                                                    ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား (ဆံေတာ္ရွစ္ဆူ)

ထိုနတ္ႀကီးငါးပါး သိၾကားမင္း ျဗဟၼာ ဥကၠလာပမင္းတို႔ တိုင္ပင္စုေဝး စစ္ေဆးေျပာဆိုၾကေသာေနရာကို စုေဝး ကုန္း ဟုေခၚ၏။ ယခုကား ဆူးေလကုန္းဟု ေခၚၾက၏။

ထိုနတ္မင္းႀကီး ငါးပါးစလံုးကပင္ ေရွးဘုရား သံုးဆူတို႔၏ ေတာင္ေဝွးေတာ္ ေရစစ္ေတာ္ ေရသႏုပ္ေတာ္တို႔ ကိန္းဝပ္ရာ သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္ကို အညီအညြတ္ ညႊန္ျပၾကသျဖင့္ ေတြ႔ရွိၾကရ၏။ သိဂၤုတၱရကုန္းသည္ အသိ တဥၥနၿမိဳ႕၏ အေရွ႕ မ်က္ႏွာေတာင္ကုန္း ၉၉-ကုန္း အရံရွိေသာ ေတာင္ကုန္းထိပ္ျဖစ္ေလသည္။

                                             သိဂၤုတၱရေတာင္ကုန္းေပၚမွရင္ျပင္သို႔ျမင္ေတြ႔ရပံု

ထိုသို႔ ဘုရားရွင္ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္အတိုင္း သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္ကို ေတြ႔ရွိၾကေသာအခါ ဥကၠလာပမင္း သိၾကားမင္း ကုန္သည္ ညီေနာင္ - သူျမတ္ေလးဦးတို႔ ညီညြတ္တိုင္ပင္၍ ျပည္သူတို႔ စုေပါင္းပါဝင္လ်က္ ဘုရားရွင္ သံုးဆူ တို႔၏ ဓာတ္ေတာ္ဌာပနာရာ အရပ္တြင္ ဥမင္အေစာက္ အဝ အလ်ား ေလးဆယ့္ေလးေတာင္စီအညီတူးၾက၏။
(ဤ၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ဆရာတို႔က ရန္သူတို႔ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို အလြယ္တကူ မဖ်က္ဆီးေစႏိုင္ရန္ အလြန္နက္ ေသာ ဌာပနာ တိုက္၌ ထည့္သြင္းရန္ သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္ အလည္တည့္တည့္တြင္ အေစာက္ ၄၀၄ ေတာင္ အနံ ၄၄ ေတာင္ရွိေသာ ဥမင္ လိုဏ္ဂူႀကီးတူး၏ ဟု ဆိုၾက၏)

                                                                        ဌာပနာတိုက္

ထိုအခါ လူတို႔သည္ ေသြးမႊန္ေသာ ေရာဂါျဖစ္ၾက၍ မိုက္မူးေတြေဝသျဖင့္ အတံုးအရံုး ၿပိဳလဲၾက၏။ သိၾကားမင္း သည္ နတ္၏ တန္ခိုးျဖင့္ ေရကန္ဖန္ဆင္းၿပီးလွ်င္ ထိုေရကန္၌ ေဒဝၾသသဓ နတ္ေဆးကို ခပ္၍ လူအေပါင္း အား ေသာက္ျခင္း ရွဴျခင္း မ်က္ႏွာသစ္ျခင္းကို ျပဳေစလွ်င္ ေသြးေရာဂါမွ စ၍ ၉၆-ပါးေသာ ေရာဂါတို႔သည္ ကင္းကြာၾကေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုကန္ကို သိၾကားမင္းက ေသြးေရာဂါေၾကာင့္ ေဆးခပ္ေသာ ေရကန္ျဖစ္၍ ေသြးေဆးကန္ဟု ေခၚၾကေလ၏။ ထိုကန္သည္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ေျမာက္ဖက္ေစာင္းတန္းထိပ္တြင္ရွိသည္။

                                                                       ေသြးေဆးကန္

ထိုသို႔ ဥမင္လိုဏ္ကိုတူးၾကေသာအခါ ေလွာ္ဦးစျဖစ္ေသာ ဇမၺဴရာဇ္ နာရဏီေရႊကိုေတြ႔ရဘိသကဲ့သို႔ ကကုသန္ ျမတ္စြာ ဘုရား ပြင့္ေတာ္မူသည့္ ကာလအသံုးအေဆာင္ ေတာင္ေဝွး၊ ေကာဏဂံု ျမတ္စြာဘုရား၏ အသံုး အေဆာင္ ဓမၼကရိုဏ္ေရစစ္ေတာ္၊ ကႆပျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူသည့္ကာလ အသံုးအေဆာင္ ေရသႏုပ္ သကၤန္းေတာ္တို႔ကို ဖူးေတြ႔ၾကရေလ သည္။

ဥကၠလာပမင္းႀကီးႏွင့္ ျပည္သူအေပါင္းတို႔သည္ ဆံေတာ္ဓာတ္ျမတ္ ရွစ္ဆူႏွင့္တကြ ဤဘဒၵကပ္ ကမ႓ာတြင္ ပြင့္ေတာ္ မူေသာ ဘုရားသံုးဆူတို႔၏ ပရိေဘာဂ ေမြေတာ္ ဓာတ္ေတာ္ ဓာတ္ျမတ္ ၃-မ်ိဳးကို ေစတီတည္ထား ကိုးကြယ္ရန္ အတြက္ သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ စံေက်ာင္းမ႑ာပ္ႀကီး တည္ေဆာက္ ေခတၱထားရွိ ပူေဇာ္ၾက၏။ ယင္းေနရာ အထိမ္းအမွတ္ ေစတီေတာ္တည္ထားရာ “ေနာင္ေတာ္ႀကီး” ေစတီ ေတာ္ဟူ၍ ယခုတိုင္ တြင္ရစ္ေလသည္။ ထိုေနာင္ေတာ္ႀကီးေစတီေတာ္သည္ ယခုအခါ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ျမတ္ႀကီး အနီးအပါး သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္အေပၚ အေရွ႕ေျမာက္ အရပ္တြင္ ရွိေလသည္။

                                                                  ေနာင္ေတာ္ႀကီးဘုရား

သိၾကားမင္း ဥကၠလာပမင္း ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ႏွင့္ ျပည္သူအေပါင္းသည္ ေက်ာက္ဖ်ာႀကီး ၆-ခ်ပ္ကိုျပဳလုပ္ ၍ အလ်ား အနံ အေစာက္ ၄၄-ေတာင္ရွိေသာ ဥမင္တိုက္တြင္ေက်ာက္ဖ်ာႀကီး တစ္ခ်ပ္ကိုခင္းသည္။အနဂ ၣ ထိုက္တန္ေသာ ရတနာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ပုဆစ္ဒူးနစ္ေအာင္ ထည့္သြင္း၍လည္းေကာင္း ရတနားမ်ား အေပၚမွ ရတနာအမ်ိဳးမ်ိဳး မြမ္းမံေသာ ေရႊ သေဘၤာကိုထား၏။ ေရႊသေဘၤာထက္၌ ရတနာအတိ ျဖစ္ေသာ ျပာႆဒ္ ၅-ဆူတြင္ ပတၱျမား ျပာႆဒ္ တစ္ဆူစီသြင္းထား၏။ ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရား၏ ေတာင္ေဝွးေတာ္ ေကာဏာဂံု ျမတ္စြာဘုရား၏ ေရစစ္ေတာ္ ကႆပျမတ္စြာဘုရား၏ ေရသႏုပ္ေတာ္ကို ပတၱျမား ျပာႆဒ္ ၃-ဆူတြင္ တစ္ဆူစီ သြင္းထား၏။

ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားျဖစ္စ ရက္ ၅၀- ေျမာက္ေန႔က တဖုႆ-ဘလႅိကတို႔ ရခဲ့သည့္ ဆံေတာ္ဓာတ္ျမတ္ ရွစ္ ဆူကို ရတနာ အတိျဖစ္ေသာ ျပာႆဒ္အတြင္း ပတၱျမားျပာႆဒ္ အတြင္း ပတၱျမားၾကဳတ္၌ထည့္သြင္းဌာပနာ နာထားသည္။
(က်န္ပတၱျမား ျပာႆဒ္တစ္ဆူမွာ ေနာင္ပြင့္ေတာ္မူလာမည့္ အရိေမတၱယ် သဗၺညဳ ျမတ္စြာဘုရားသခင္၏ အသံုး အေဆာင္ ေမြေတာ္ဓာတ္ေတာ္ ထည့္သြင္းဌာပနာရန္ ရည္ရြယ္ဟန္တူသည္)

သိၾကားမင္း ဥကၠလာပမင္း တဖုႆ-ဘလႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တုိ႔၏ ပံုတူရုပ္မ်ားကို ေရႊျဖင့္သြန္းလုပ္၍ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ပူေဇာ္ဟန္ထုလုပ္ ထည့္သြင္းၾက၏။ ထိုမွတစ္ပါး ဖေယာင္းတိုင္ ထိပ္ဝ ၃-ဆုပ္ အရပ္ ၇-ေတာင္ရွိေသာ ေလးတိုင္ကို ေလးမ်က္ႏွာ မီးထြန္းလ်က္ သာသနာေတာ္ ငါးေထာင္ပတ္လံုး မၿငိမ္းဘဲ တည္ေစေသာ္ဟု ျဗဟၼာ သိၾကား ဥကၠလာပ မင္းတို႔ ဓိဌာန္၍ ထြန္းထားၾက၏။ ထိုမီးသည္ ယခုတိုင္ ရွိ၏ ဟုဆို ၾကေလသည္။ ဆံေတာ္ေဆးရန္ ေရကိုလည္း တြင္းတြင္ ဆင္း၍ ထိုတြင္းကေရႏွင့္ ေဆးေသာေၾကာင့္ ထိုတြင္း ကို ဆံေတာ္တြင္းဟု ေခၚၾက၏။ ဆံေတာ္တြင္း မွာေရႊတိဂံုေစတီ ၏ ေျမာက္ဘက္အာရံုခံ တန္ေဆာင္းေရွ႕ တြင္ ကပ္လ်က္ ဆံေတာ္တြင္း တန္ေဆာင္းဟု ယခုတိုင္တည္ရွိ၏။
(အခ်ိဳ႕ေသာဆရာတို႔က ဆံေတာ္ထားေသာေနရာမွာ တေပါင္းလဆန္း ၁၅-ရက္ ေခါင္ဒီေရတက္သည့္ အခါ ေရ မ်ားေရာက္သည့္ ကမ္းထိပ္ေျမရာႏွင့္ ခ်ိန္၍ထားေပသည္ ဟုဆိုၾက၏)

ထို႔ေနာက္ ေက်ာက္ဖ်ာ ၄- မ်က္ႏွာတြင္ ယႏၲရားမ်ားတပ္ဆင္ထားၿပီး မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္ တေပါင္း လျပည့္ေန႔ တြင္ ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးတစ္ခ်ပ္ကို အေပၚမွပိတ္၍ ဌာပနာလိုက္ေလ၏။

ဌပနာတိုက္ကို ပိတ္ထားေသာ အထက္ေက်ာက္ဖ်ာႀကီး အထက္၌ ပထမေရႊေစတီ၊ ေရႊေစတီကို ေငြေစတီ မ်ိဳ၍ တည္၏။ ေငြေစတီကိုအုပ္၍ မိုးႀကိဳးေစတီတည္၏။ မိုးႀကိဳးေစတီကို ငံု၍ ေၾကးျဖဴေစတီတည္၏။ ေၾကးျဖဴ ေစတီကို မ်ိဳ၍ ေၾကးနီေစတီ တည္၏။ ေၾကးနီေစတီကို လႊမ္း၍ သလႊဲေစတီတည္၏။ သလႊဲေစတီကို အုပ္၍ သံ ေစတီတည္၏။ သံေစတီကိုအုပ္၍ ေက်ာက္ျဖဴေစတီကိုတည္၏။ ဤသို႔ အထပ္ထပ္မ်ိဳ၍ တည္ထားၿပီးမွေရႊ အုပ္ ေငြအုပ္ မိုးႀကိဳးအုပ္ ေၾကး အုပ္ သလႊဲအုပ္ ေက်ာက္ျဖဴအုပ္ ေျမအုပ္တို႔ျဖင့္ ဖိနပ္ေတာ္မွ ငွက္ေပ်ာဖူးေတာ္ အထိ ရတနာ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အဆန္း တၾကယ္ မြမ္းမံလ်က္ ဉာဏ္ေတာ္ ၄၄-ေတာင္ (၆၆-ေပ) အျမင့္ရွိေသာ ေစတီေတာ္ကို တည္ထားကိုးကြယ္ၾက၏။ ထိုေနာက္ ထီးေတာ္ စိန္ဖူးေတာ္ႏွင့္တကြ အၿပီးသတ္ တည္ထားၾက ၏။ ေစတီေတာ္ႀကီးအား လူ နတ္ အေပါင္းေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ပူေဇာ္ၾက၏။ ေစတီေတာ္ႀကီးအားလည္း ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး ဟူ၍လည္းေကာင္း ေရႊတိဂံုဆံေတာ္ရွင္ ဟူ၍လည္းေကာင္း တြင္ေစသတည္း။

ဆံေတာ္ဌာပနာျခင္း ေစတီေတာ္တည္ျခင္း စေသာ ေစတီေတာ္ႀကီး၏ ဗုဒၶကိစၥအဝဝတို႔ကို လူ နတ္ ျဗဟၼာ မႂကြင္း ဝိုင္းဝန္း ပူေဇာ္ တည္ထားၾကသျဖင့္ လူတစ္ရစ္ နတ္တစ္ရစ္ တည္ထားေသာ ေစတီေတာ္ႀကီးဟု ထင္ ရွားလွ၏။ ေန႔ဘက္တြင္ လူတို႔တည္ေဆာက္၍ ညဘက္တြင္နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ားက တည္ထားကိုးကြယ္ ကြယ္ၾကသည္ဟု အဆိုရွိေလသည္။ ထိုသို႔ ဗုဒၶကိစၥႀကီးၿပီးၾကလွ်င္ သိၾကား ျဗဟၼာ နတ္တကာတို႔သည္ မိမိတို႔ အရပ္သို႔ အသီးသီးျပန္လာၾကေလသည္။ ထိုအခါ ေစတီေတာ္မွ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေျခာက္သြယ္ ကြန္႔ျမဴးလ်က္ လူ နတ္ အမ်ား ေသာင္းေသာင္း ျဖျဖ ပူေဇာ္ၾက ရေလသည္။

ဘုရားေလးဆူတို႔၏ ေမြေတာ္ ဓာတ္ေတာ္မ်ား ဌာပနာရာ ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေလးဆူ ဓာတ္ပံု ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးဟူ၍ ေခၚေဝၚၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

http://memories-of-mstint.blogspot.com/2011/07/blog-post_21.html
ဒီအန္တီဆီက ကူးယူေဖာ္ျပထားတယ္..။ ကိုမိုးအေနနဲ႔ သမိုင္းေၾကာင္းေတြ စုရမလားလို႔ စဥ္းစားေနလို႔ပါ...။

အျပည့္စံုဖတ္ရန္နွိပ္ပါ >>

ျမတ္ဘုရား ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ျမတ္ သမိုင္း

ကမာၻေပၚရွိ အျမင့္ဆံုး ဘုရားေစတီမွာ ၃၂၆-ေပ ရွိေသာ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ပင္ျဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ တည္ရွိသည္။ ေလးဆူဓာတ္ပံု ေရႊတိဂံု ဟုလည္း ေခၚတြင္သည္။ ေစတီအစ ေရႊတိဂံုက ဟုဆိုၾကသည္။ တည္ေနရာ..... ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ ဉာဏ္ေတာ္.......ဖိနပ္ေတာ္မွ စိန္ဖူးေတာ္ထိ
(၃၂၆) ေပေက်ာ္ၾကားမႈ.......အေစာဆံုး ေစတီေတာ္ႀကီး (ကမာၻ႕အံ့ဘြယ္)
အမည္ေခၚတြင္ပံု
ရန္ကုန္တုိင္းကုိ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔သည္ ဒဂုံတုိင္းဟု သမုတ္ခဲ့ၾကသည္။ ဒဂုံတုိင္းမွာ တည္ထားေသာ ဘုရားျဖစ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ဒဂုံတုိင္းကဘုရားဟု ေခၚေ၀ၚေျပာဆုိခဲ့ၾကသည္။ မြန္ဘာသာျဖင့္ က်ာ္လဂုင္ ဟုေရးသားျပီး က်ဳိက္လဂုံဟုအသံထြက္ဆုိခဲ့ၾကသည္။ တတိယျမန္မာနုိင္ငံကုိ တည္ေထာင္ခဲ႔ေသာ အေလာင္းမင္းတရားၾကီး လက္ထက္တြင္ မြန္တုိ႔ကုိ တုိက္ခုိက္ေအာင္ျမင္ျပီးေနာက္ ဒဂုံကုိ ရန္ကုန္ဟု အမည္နာမ ေျပာင္းလည္ခဲ႔သည္။ က်ဳိက္လဂုံကုိ က်ဳိက္ဒဂုံ ဟု ေခၚဆုိၾကသည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ က်ဳိက္လဂုံ(သုိ႔) က်ဳိက္ဒဂုံသည္ ျမန္မာျပည္၏ မူပုိင္သေကၤတ အျဖစ္ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သည္။ မူပုိင္က်ဳိက္ဆုိေသာ စကားလုံးေနရာတြင္ ေရႊနုိင္ငံ(Golden land)ကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ ေရႊ ဆုိေသာ စကားလုံးျဖင့္ အစားထုိးခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔အတူ လဂုံ လုိလုိ ဒဂုံ လုိလုိ ျဖစ္ေနေသာစကားလုံးကုိလည္း တိဂုံ ျဖင့္ အတည္ျပဳေပးလုိက္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ က်ဳိက္လဂုံ သည္ ျမန္မာျပည္တြင္မွာ သာမက ကမာၻ ႔ တ၀ွမ္းမွာ ေရႊတိဂုံ ဟူေသာ အမည္နာမျဖင့္ ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကသည္။


သမိုင္းေၾကာင္း
သဗၺညဳ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေဗာဓိပင္ရင္း သတ္ၱဌာန၌ (၇)ရက္စီ အလွည့္က်စံေတာ္မူၿပီး (၄၅)ရက္ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူ ခဲ့သည္။ ဤသို႔ ေနေတာ္မူ (၄)ရက္ျပည့္ေျမာက္ၿပီး ေနာက္ တစ္ေန႔၌ ““ရာပဒတန္သတ္ၱဟ”” ျဖစ္သည့္ လင္းလြန္းပင္ရင္း၌ သီတင္းသုံး စံေတာ္မူစဥ္ကာလ။
ကုန္သည္ညီေနာင္
ထိုစဥ္ကာလ၌ မြန္တုိ႔ဌာေန၊ ဥကၠလာပမင္းႀကီး၏ ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ပါ၀င္ေသာ အသိၪၥနၿမိဳ႕၌ သု၀ဏၰအမည္ရွိေသာ သူေဌးႀကီးတစ္ဦးရွိေလသည္။ ထိုသူေဌးႀကီးတြင္ တပုႆႏွင့္ ဘလႅိက ဟူေသာ သားႏွစ္ေယာက္ရွိသည္။ ၎တို႔သည္ ကုန္သည္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ၎ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔သည္ ကုန္မ်ားကို သေဘၤာျဖင့္ တင္ေဆာင္ကာ မဇ်ၥိမေဒသသို႔ ကုန္ေရာင္းသြားၾကသည္။ မဇ်ၥိမေဒသပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ သေဘၤာကို ဆိုက္ကပ္ေက်ာက္ခ်၍ ကုန္မ်ားကို လည္းအစီးေပါင္း (၅၀၀)ေပၚသို႔ တင္ေဆာင္ကာ မဇ်ၥိမေဒသ၌ လွည့္လည္ေရာင္းခ်ၾကသည္။ တဖုႆ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္အဖြဲ႕သည္ ေဗာဓိပင္အနီးသို႔ ေရာက္ရွိ လာခဲ့ၾက၏။ ကုန္သည္တို႔ မဟာေဗာဓိပင္ အနီးသို႔ေရာက္ၿပီး တစ္ေန႔ သို႔မဟုတ္ တစ္ည၌ ႐ုက္ၡစိုးနတ္သည္ ကုန္သည္ညီေနာင္အား ကိုယ္ထင္ျပခဲ့၏။ ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔သည္ ႐ုက္ၡစိုးနတ္အား ျမင္လွ်င္ အံ့ၾသသြားၾက၏။ အသင္မည္သူနည္း ဟုေမး၏။
႐ုက္ၡစိုးနတ္က .`အေမာင္တို႔ နားေထာင္ေလာ့ ကၽြႏ္ုပ္က တျခားမဟုတ္၊ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ဟိုးဘ၀က အေမာင္တို႔ႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္ခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ၿပီး၊ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ဟိုးေရွးဘ၀က ေကာင္းမႈေကာင္းက်ဳိးမ်ား ျပဳခဲ့သူ ျဖစ္သျဖင့္ ယခုဘ၀တြင္ ႐ုက္ၡစိုးနတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ အေမာင္တို႔ ယခု သင္တို႔ထံသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္မွာ သင္တို႔ႏွင့္ကၽြႏ္ုပ္သည္ ယခင္ ဘ၀ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္ဖူးသူ ျဖစ္သျဖင့္ သင္တို႔အား အက်ဳိးျပဳရန္ ဤသို႔ ကိုယ္ထင္ျပရျခင္းျဖစ္သည္ အေမာင္တို႔´ဟုေျပာသည္။ ကုန္သည္ညီေနာင္က `အသင္က မည္သို႔ အက်ဳိးျပဳဖို႔လာသနည္း´ဟု ႐ုကၡစိုးနတ္ကို ေမး၏။ ထိုအခါ ႐ုက္ၡစိုးနတ္က`နားေထာင္ေလာ့ အေမာင္တို႔ ကၽြႏ္ုပ္သင္တို႔အား အက်ဳိးျပဳသည္ဆိုသည္မွာ အျခားမဟုတ္ပါ။ ေျပာရလွ်င္ အေမာင္တို႔ ေရာက္ရွိေနသည့္ မဇၩိမေဒသတြင္ သုံးေလာကထြဋ္ထား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားဟာ ပြင့္ေတာ္မူၿပီး လင္းလြန္းပင္ေျခရင္းမွာ သီတင္းသုံး စံေတာ္မူေနတာမို႔ အေမာင္တို႔ သြားေရာက္ ပူေဇာ္ေလာ့ တိုက္တြန္းလမ္းညႊန္လိုတယ္ အေမာင္တို႔´ဟုဆိုလွ်င္ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ အလြန္တရာ ၀မ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးသြားၾက၏။ ခ်က္ျခင္းပင္ “ဒါဆို ကၽြႏ္ုပ္အား လမ္းညႊန္ျပပါ ႐ုကၡစိုးနတ္” ဟုေျပာ၏။ “ေကာင္းၿပီ ၊ အေမာင္တို႔၊”ထို႔ေနာက္ ႐ုက္ၡစိုးနတ္သည္ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔အား ဘုရားရွင္ သီတင္း သုံးရာ လင္းလြန္းပင္အား လမ္းညႊန္ျပခဲ့၏။ သည္အခါ ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔သည္ သဒၵါပီတိအျပည့္ႏွင့္ ဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးရာ လင္းလြန္းပင္ရင္းသို႔ သြားၾက၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား မုန္႔ႂကြပ္ေၾကာ္၊ ပ်ားမုန္႔ထုပ္ တို႔ႏွင့္ ဘုရားရွင္အား လွဴဒါန္းပူေဇာ္ျခင္းျပဳ၏။
ပထမဆုံး သရဏဂုံတည္သူ
ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား မုန္႔ႂကြပ္ ေၾကာ္၊ ပ်ားမုန္႔ထုပ္တို႔ႏွင့္ ပူေဇာ္သက္ၠာကျပဳ လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ ဘုရားရွင္မွ ဤသို႔ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ခဲ့သည့္အတြက္ ဗုဒ္ၶံသရဏံ ဂစၦာမိ၊ ဓမ္ၼံသရဏ ဂစၦာမိ ဟူသည့္ “ေဒြး၀ါဓိက” သရဏံဂုံ တည္ခဲ့ကုန္၏။ ထိုစဥ္က “ဘုရားရတနာ၊ တရားရတနာ” တည္းဟူသည့္ “ရတနာႏွစ္ပါး”သည္သာ ေပၚထြန္းခဲ့ၿပီး၊ သံဃာရတနာသည္ ေပၚေပါက္ခဲ့ျခင္းမရွိေသးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသူအမ်ားသည္ ရတနာႏွစ္ပါးအားသာ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ေနၾကကုန္၏။ ဗုဒၶ၀င္သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ေဂါတမဘုရားရွင္ လက္ထက္၌ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔သည္ ထူးျခားစြာ ဘုရားရွင္အား ပထမဆုံး ဆြမ္းကပ္ရသူႏွင့္ ပထမဆုံး သရဏဂုံ တည္သူမ်ား ျဖစ္ခဲ့၏။
ဆံေတာ္ရွစ္ဆူ
ဘုရားရွင္အား ပူေဇာ္ခြင့္၊ ဆြမ္းကပ္ခြင့္ရခဲ့သည့္အတြက္ ပီတိျဖစ္ခဲ့ရသည္။ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔သည္ ဆြမ္းကပ္လွဴပူေဇာ္ၿပီးလွ်င္.“အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ အရွင္ျမတ္ဘုရားအား ထာ၀ရကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ႏိုင္ရန္ ဘုရားရွင္ကိုယ္စား ပူေဇာ္ရာ တစ္ခုအား ေပးသနားေတာ္ မူပါဘုရား” ဟုေလွ်ာက္ထား ေလ၏။ “ေကာင္းၿပီးခ်စ္သားတို႔” မိန္႔ေတာ္မူၿပီး သကာလ ဦးေခါင္းေတာ္အား သုံးသပ္ၿပီး ဆံေတာ္ျမတ္ (၈)ဆူအား ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ အားေပးသနားေတာ္မူရာ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔သည္ ၀မ္းေျမာက္ပီတိ အျပည့္ႏွင့္ ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္(၈)ဆူအား သေဘၤာႏွင့္ပင့္ေဆာင္ကာ ဥကၠလာပတိုင္းျပည္ သို႔ ျပန္ခဲ့၏။ တဖုႆႏွင့္ ဘလိ္ႅက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ ဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္(၈)ဆူအား ပင့္ေဆာင္ကာ ဥကၠလာပတိုင္းျပည္သို႔ ျပန္လာလွ်င္ ဥကၠလာပတိုင္း၏ ျပည့္ရွင္မင္းျမတ္ ဥက္ၠလာပမင္းႀကီး ႏွင့္တကြ ျပည္သူတို႔က ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ်ႀကိဳဆိုကာ ဖူးေမွ်ာ္ ၾကည္ညိဳၾက၏။
ေနာင္ေတာ္ႀကီးေစတီ
ထို႔အတူ ဆံေတာ္(၈)ဆူအား ေစတီေတာ္အျဖစ္ တည္ထား ကိုးကြယ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ၾက၏။ ေစတီေတာ္အား “သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္” ၌ တည္ထားကိုးကြယ္ရန္ မင္းႏွင့္ျပည္သူတို႔က ဆံုးျဖတ္ၿပီး သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္သို႔ ပင့္ေဆာင္ခဲ့၏။ သိဂုၤတၱရကုန္းေတာ္ သို႔ေရာက္လွ်င္ ဗုဒ္ၶဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္(၈)ဆူအား ႀကီးက်ယ္ခန္းနားသည့္ စံေက်ာင္း၊ မ႑ာပ္ႀကီး ေဆာက္လုပ္၍ပူေဇာ္ခဲ့သည္။ ယင္းစံေက်ာင္း မ႑ာပ္ေနရာ၌ အထိမ္းအမွတ္ေစတီတစ္ဆူ တည္ထားခဲ့ၾက၏။ ထုိေစတီသည္ “ေနာင္ေတာ္ႀကီးေစတီ”ဟု အမည္တြင္၏။
ဌာပနာထားေသာ ဓာတ္ေတာ္ျမတ္ ၄-ပါး
ဥကၠလာပမင္းႀကီးတည္ထားကိုးကြယ္ေတာ္မူေသာ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ႀကီး၌ ဘုရား ၄-ဆူ၏ ဓာတ္ေတာ္ျမတ္ေလးဆူကို ဌာပနာထားသည္ဟု အဆိုရွိသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာတို႕၏ ဆံေတာ္ျမတ္၊ ဓာတ္ေတာ္ျမတ္တို႔အား ရန္သူတို႔ အလြယ္တကူ မဖ်က္ဆီးႏိုင္ရန္အတြက္ နတ္တို႔သည္ ဌာပနာ တုိက္ထည့္သြင္းတည္ရန္ ႀကံ႐ြယ္ၿပီး သိဂုၤတၱရကုန္းေတာ္ အလယ္တည့္တည့္၌ “ေဇာက္ ၄၀၄ေတာင္၊ အနံ ၄၄ ေတာင္ရွိသည့္ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းတစ္ခုတူးခဲ့၏။ ထိုဥမင္လိုဏ္ေခါင္းအတြင္း၌
၁...ဆူးေလနက္ႀကီးထံမွ ရရွိေသာ ကကုႆန္ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေတာင္ေ၀ွးေတာ္
၂..ေရာဟဏီမည္ေသာ ဗိုလ္တေထာင္နတ္ႀကီးထံမွ ရရွိသည့္ ေကာဂမန ျမတ္စြာဘုရားရွွင္၏ ေရစစ္ေတာ္
၃..ဒကၡိဏ မည္ေသာ သကၤန္းကြ်န္း က်ိဳကၠဆံ နတ္ႀကီးထံမွ ရရွိသည့္ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေရသႏုပ္သကၤန္းေတာ္ျမတ္
၄..တဖုႆႏွင့္ ဘလႅိက ညီေနာင္တို႔ထံမွ ရရွိေသာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္ျမတ္(၈)ဆူအား မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္၊ တေပါင္း လျပည့္ေန႔၌ ေက်ာက္ဖ်ာအခင္းအကာမ်ား ျပဳလုပ္၍ ဌာပနာတုိက္ ထည့္သြင္းေတာ္မူခဲ့သည္။ ထိုဆံေတာ္ဓာတ္တို႔ကို 'အၿမိႆရ' မည္ေသာ ေမွာ္ဘီနတ္ႀကီးက ေစာင့္ရသည္ဟု ေမာ္ေဓာ ရာဇာ၀င္သမိုင္းႏွင့္ ေရႊတိဂံုသမိုင္း၊ အျခား ပညာရွိတို႔ကဆိုၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေက်ာက္ဖ်ာတိုက္၏ အထက္ ၌ ေက်ာက္ဖ်ာတင္၍ ဌာပနာတုိက္အား ပိတ္ခဲ့၏။
http://forum.myanmar-technicians.org/index.php?topic=1342.0
မူရင္းကား ထိုဆိုက္တည္း သို႔ေသာ္လည္း အဲဒီဆိုက္က ပ်က္ေနေလၿပီ..
http://netnge001.blogspot.com/2012/08/blog-post_7221.html
ဒီဆိုက္ကေန ေတြ႔ေလ၏...။

အျပည့္စံုဖတ္ရန္နွိပ္ပါ >>

ဗုဒၶဂါယာႏွင့္ ေရႊတိဂံု ဘုရားသမိုင္း ဗြီဒီယိုုမ်ား ( dhammadownload )

သတၲဌာန ခုႏွစ္ပါတ္ျဖစ္စဥ္ ဗုဒၶ၀င္ (ဆရာေတာ္ အရွင္ဦးဥာဏိႆရ)
သံေ၀ဇနိယေလး႒ာန (ဗုဒၶေန႕တရားေတာ္) (ဆရာေတာ္ အရွင္ဦးဥာဏိႆရ)
မဇၩိမခရီးသည္ (ဗုဒၶဂါယာခရီးမွတ္တမ္း) (စကားေျပာ ျမသဲျဖဴ)
ဗုဒၶဂါယာ ဘုရားဖူးမွတ္တမ္း ၁၆-၃-၂၀၀၁ ။ ၃၀-၃-၂၀၀၁ (၁)
ဗုဒၶဂါယာ ဘုရားဖူးမွတ္တမ္း ၁၆-၃-၂၀၀၁ ။ ၃၀-၃-၂၀၀၁ (၂)
(ဦးသန္းေဇာ္ စီစဥ္သည္)

သံေ၀ဇနိယေလးဌာန (အိႏိၵယ-နီေပါ) (၁)
သံေ၀ဇနိယေလးဌာန (အိႏိၵယ-နီေပါ) (၂)
(ေအာင္ခ်မ္းသာ ဘုရားဖူးအဖြဲ႕ မွတ္တမ္း)

ေလးဆူဓာတ္ပုံ ေ႐ႊတိဂုံ ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ႏွစ္ ၂၅၀၀ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း
ျမတ္ဘုရားေ႐ႊတိဂုံ(၁) (ဆရာေတာ္ အရွင္ဦးဥာဏိႆရ)
ျမတ္ဘုရားေ႐ႊတိဂုံ(၂) (ဆရာေတာ္ အရွင္ဦးဥာဏိႆရ)
ေလးဆူဒာတ္ပုံ ေ႐ႊတိဂုံ   (စကားေျပာ ေမာင္ဆုရွင္။ ျမသဲျဖဴ)(copyright by AV media ltd.)


Pagan, A Distant Glory (English language) famous ruins and general view of bagan
(copyright by AV media ltd.)

ျမန္မာျပည္ တန္ခိုးႀကီး ဘုရားစုံ

အင္းေလး ေဖာင္ေတာ္ဦး ပြဲေတာ္

က်ိဳက္ထီးရုိး ဘုရားသမိုင္း

မဟာမုနိ ရုပ္ရွင္ေတာ္ ေမာ္ကြန္း

The Lands Of Pagodas, life and character of people

အျပည့္စံုဖတ္ရန္နွိပ္ပါ >>

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ တရားစခန္းမ်ားတြင္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ တရားေတာ္မ်ား

၁။ အေၾကာင္းအရာ(၇)ခု Download
၂။ အဘိဓမၼာေန႔အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ Download
၃။ အေကာင္းဆံုးည Download
၄။ အ႐ွင္သာရိပုတၱရာ၏ႏွမေတာ္ Download
၅။ ဘ၀ေကာင္းေ႐ြးခ်ယ္ပါ Download
၆။ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ယေန႔လက္႐ိွအေျခအေန Download
၇။ ဒကာအရင္း Download
၈။ ဓမၼသာခိုကိုးရန္အစစ္အမွန္ Download
၉။ ေကာင္းမႈကုသိုလ္စုေဆာင္းပါ Download
၁၀။ သာမန္လူမွလူသားအစစ္သို႔ Download

၁၁။ နတ္ျဗဟၼာမ်ား Download
၁၂။ ႏွစ္သစ္မဂၤလာအတြက္ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္ Download
၁၃။ နိဗၺာန္သြားဖို႔နည္းလမ္းမွန္ Download
၁၄။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတရားေတာ္ Download
၁၅။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဘ၀ Download
၁၆။ ဆႏၶာဓိပတိ Download
၁၇။ စိတ္အေၾကာင္း Download
၁၈။ စိတ္အင္အား Download
၁၉။ တရားျမင္မွဘုရားျမင္ Download
၂၀။ ယေန႔လူသားႏွင့္မနက္ျဖန္ကမၻာ Download
၂၁။ အမွန္တရားသာခိုကိုးရာ Download
၂၂။ ရန္သူမ႐ွိလွ်င္အႏၲရာယ္မ႐ွိႏိုင္ Download

အေခြ(၂) ျမတ္ပဌာန္းေဒသနာ တရားေတာ္မ်ား

၁။ ပဌာန္းေဒသနာ-အပိုင္း(၁) Download
၂။ ပဌာန္းေဒသနာ-အပိုင္း(၂) Download
၃။ ပဌာန္းေဒသနာ-အပိုင္း(၃) Download
၄။ ပဌာန္းေဒသနာ-အပိုင္း(၄) Download
၅။ ပဌာန္းေဒသနာ-အပိုင္း(၅) Download

အေခြ(၃) အဘိဓမၼာအေျခခံတရားေတာ္မ်ား

၁။ အဘိဓမၼာေဒသနာတရားေတာ္ Download
၂။ အမၼဳတိသစၥာႏွင့္ ပရမတၱသစၥာတရားေတာ္ Download
၃။ ရုပ္တရားကိုေလ့လာသံုးသတ္ျခင္း(၁) Download
၄။ ရုပ္တရားကိုေလ့လာသံုးသတ္ျခင္း(၂) Download
၅။ နာမ္တရားကိုေလ့လာသံုးသတ္ျခင္း Download
၆။ စိတ္တရားကိုေလ့လာသံုးသတ္ျခင္း Download
၇။ စိတ္ကိုအမီွျပဳအင္အားစုမ်ားတရားေတာ္ Download
၈။ စိတ္၏အညစ္ေၾကးမ်ားတရားေတာ္ Download
၉။ စိတ္ျဖဴစင္မႈအမီွျပဳအင္အားစုမ်ား(၁) Download
၁၀။ စိတ္ျဖဴစင္မႈအမီွျပဳအင္အားစုမ်ား(၂) Download
၁၁။ စိတ္ျဖစ္ေပၚပံုေလ့လာျခင္း(၁) Download
၁၂။ စိတ္ျဖစ္ေပၚပံုေလ့လာျခင္း(၂) Download
၁၃။ စိတ္၏အာရုံမ်ားတရားေတာ္ Download
၁၄။ စိတ္ျဖစ္စဥ္ကိုေလ့လာျခင္း(၁) Download
၁၅။ စိတ္ျဖစ္စဥ္ကိုေလ့လာျခင္း(၂) Download
၁၆။ စိတ္ကိုအာရုံႏွင့္ေလ့က်င့္ျခင္း Download
၁၇။ သတၱ၀ါတို႔၏(၃၁)ဘံုတရားေတာ္ Download
၁၈။ ဘ၀နိဂံုးတရားေတာ္ Download
၁၉။ ဘ၀သစ္ျပန္လည္မေမြးဖြားျခင္းတရားေတာ္ Download
၂၀။ နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းတရားေတာ္ Download

အေခြ(၄) ေထရာ၀ါဒသာသနာ တရားေတာ္မ်ား

၁။ အသိတရားရွိသူတို႔၏ စိတ္ေနသေဘာထား Download
၂။ အစြမ္းတန္ခိုးမ်ားႏွင့္သာသနာ Download
၃။ ၾသ၀ါဒႏွင့္အေမးအေျဖ (ယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္း) Download
၄။ ဟိုဘက္ကမ္းက ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္ Download
၅။ အမတာ ဘိေသက Download
၆။ ဘ၀သံသရာ အေၾကာင္း Download
၇။ အင္အားရွိမွ အခက္အခဲကိုေက်ာ္လႊားႏိုင္မည္ Download
၈။ နိဗၺာန္တံခါးဖြင့္ႏုိင္မွ အပါယ္တံခါးပိတ္မည္ Download
၉။ ေတာင္ပို႔ထဲက ရတနာ Download
၁၀။ သမထႏွင့္ ၀ိပႆနာ Download
၁၁။ သာသနာျပဳ စြမ္းအားစု Download
၁၂။ ေသာတာပန္၏ ဘ၀ပံုရိပ္လႊာ Download
၁၃။ ရတနာသံုးရပ္ အျမဲဆည္းကပ္သည့္ ဥပသကာ Download
၁၄။ ဓမၼ သရဏံ ဂစၦာမိ Download
၁၅။ ေကာင္းတာကိုသာ ေရြးခ်ယ္ၾကပါ Download
၁၆။ ဓမၼအသိျဖင့္ အက်ဳိးရွိေအာင္ေနမည္ Download
၁၇။ ကိုယ္က်င့္တရားသည္သာလွ်င္ လူ႕အဆင့္အတန္း Download
၁၈။ ဘ၀တဏွာ Download
၁၉။ ကံၾကမၼာ၏ ႐ုပ္ပံုလႊာမ်ား Download
၂၀။ နစေသာ နစအေညာ Download

အေခြ(၅) ၀ိပႆနာတရားေတာ္မ်ား

၁။ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ Download
၂။ ကာယာႏုပႆနာ Download
၃။ ေ၀ဒနာႏုပႆနာ Download
၄။ စိတၱာႏုပႆနာ Download
၅။ ဓမၼာႏုပႆနာ Download
၆။ ပုညသဟာရမ်ား Download
၇။ ပါရမီရွင္တို႔၏ဘ၀ပံုရိပ္(၁) Download
၈။ ပါရမီရွင္တို႔၏ဘ၀ပံုရိပ္(၂) Download
၉။ ဓမၼစာရီႏွင့္အဓမၼစာရီ Download
၁၀။ သံေယာဇဥ္ Download
၁၁။ သူ႔အေၾကာင္းႏွင့္ကိုယ့္အေၾကာင္း Download
၁၂။ ဓမၼဒိႏၵာ၏တရားအေျဖမ်ား Download
၁၃။ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း Download
၁၄။ သီလႏွင့္သုတ Download
၁၅။ စုေဆာင္းျခင္းႏွ္ရပ္ Download
၁၆။ ေလာက၏အဆံုးသို႔ေရာက္ျခင္း Download
၁၇။ ဗ်ကတ အဗ်ကတ Download
၁၈။ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္တို႔၏ ႏွလံုးအိမ္ Download

အေခြ(၆) သံသရာခရီးသြား တရားေတာ္မ်ား

၁။ လူထဲကလုူ Download
၂။ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း Download
၃။ စံနမူနာယူရမည့္ သူလိုလူ Download
၄။ သူ႕အေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္း Download
၅။ ပင္လယ္ျဖတ္ကူး လူခုႏွစ္ဦး Download
၆။ ကမၻာဦးက လူသားမ်ား Download
၇။ ေမတၱာႏွလံုး အစဥ္သံုး Download
၈။ အခက္အခဲေက်ာ္လႊား လူခြန္အား Download
၉။ အံဖြယ္လူသား Download
၁၀။ နိဗၺာန္သို႕ ဦးတည္သြားေနသူ Download
၁၁။ ကံၾကမၼာ၏ လွည့္စားမူ Download
၁၂။ ဘ၀ခရီးသြား အနည္းအမ်ား Download
၁၃။ ႏိုင္သူ ႏွင့္ ႐ံႈးသူ Download
၁၄။ ဒုကၡအဆံုးသပ္ေရးၾကိဳးပမ္းခ်က္ Download
၁၅။ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ရျခင္း Download
၁၆။ စြန္႕လႊတ္ျခင္း ႏွင့္ ရယူုျခင္း Download
၁၇။ အႏၱရာယ္ကာကြယ္ျခင္း Download
၁၈။ အဆုိးဆံုးကိုဖယ္ရွားႏိုင္မွ အေကာင္းဆံုးရမည္ Download
၁၉။ သံသရာခရီးသြား အမွားမလုပ္မိေစႏွင့္ Download

အေခြ(၇) အာဋာနာဋိယသုတ္ေတာ္အႏွစ္ခ်ဳပ္ တရားေတာ္မ်ား (၂၀၁၂)

၁။ တရားေတာ္-အပိုင္း ၁ Download
၂။ တရားေတာ္-အပိုင္း ၂ Download
၃။ တရားေတာ္-အပိုင္း ၃ Download
၄။ တရားေတာ္-အပိုင္း ၄ Download

အေခြ(၈) အာနာပါနႆတိသုတ္ေတာ္အႏွစ္ခ်ဳပ္ တရားေတာ္မ်ား (၂၀၁၂)

၁။ တရားေတာ္-အပိုင္း ၁ Download
၂။ တရားေတာ္-အပိုင္း ၂ Download
၃။ တရားေတာ္-အပိုင္း ၃ Download
၄။ တရားေတာ္-အပိုင္း ၄ Download
၅။ တရားေတာ္-အပိုင္း ၅ Download

 http://www.dhammaransi.com/
    ဒီလင့္ကေန ကူးယူေဖာ္ျပထားသည္....။ တရားေလးေတြ နာလိုခ်င္ရင္ေပ့ါဗ်ာ..။ ဒီေန႔ကစလို႔ တစ္ရက္ တစ္ပုဒ္
ေလာက္ တရားနာရမလားလို႔ စဥ္းစားေနတာ...။ ဒီေန႔ေတာ့ သံုးပုဒ္ေလာက္ နာလိုက္တယ္..။
ဗဟုသုတ ရတာေပါ့ဗ်ာ...။ ကုသိုလ္လည္း ရတာေပါ့...။ ဘုရားရဲ့ စကားေတာ္ေတြနဲ႔ စိတ္ေလးကို ထံုသြားေအာင္
လို႔ပါ...။ ကိုယ့္စိတ္ေတြ အေတာ္ေလး ဆိုးသြမ္းေနတယ္....တရားေတာ္ေတြနဲ႔ ထံုႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်လိမ့္မယ္.။
ျမင္ျမင္သမွ် ရခ်င္စရာ အလိုမက်တာေတြနဲ႔ စိတ္ဟာ အရမ္းကို ေနာက္က်ဴေနတယ္...။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေန႔တာ
မွာ စိတ္ေလးေတြ တရားမွာတစ္ခဏတာေပ်ာ္သြားရင္ ဘ၀အေမာေတြလည္း ေျပေပ်ာက္လိမ့္မယ္..။ ေနာင္သံသ
ရာမွာလည္း ဘုရားရွင္နဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ရင္ တစ္ပုဒ္ တစ္ပါဒ ေဟာျပရံုနဲ႔ အရဟတၱဖိုလ္အၿမိဳက္တရားေတြ ရေအာင္ဆိုတဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ နားၾကားလိုက္ဦးမယ္....။

က​ဲ ကိုယ့္ညီမ်ားလည္း နာယူပူေဇာ္လိုက မိမိတို႔ နာယူခ်င္တဲ့ ဆရာေတာ္ နာယူခ်င္တဲ့ တရားေတာ္ေတြကို
http://www.dhammaransi.com/ ဒီဆိုက္ေလးမွာ သြားရွာႏိုင္ပါတယ္ေနာ္...။ အားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာ
ၾကပါေစ...။ ကုသိုလ္တရားေတြ ပြါးမ်ားႏိုင္ပါေစ..။.

အျပည့္စံုဖတ္ရန္နွိပ္ပါ >>

ငရဲျပည္ေရာက္ ေသရြာျပန္မ်ား စာအုပ္ေလးပါ

ငရဲျပည္ေရာက္ ေသရြာျပန္မ်ား စာအုပ္ေလး ေဖ့ဘုတ္မွာေတြ႔လို႔ ျပန္တင္လိုက္တယ္။ ငရဲျပည္ မေရာက္ေအာင္
ေတာ့ အားထုတ္ၾကေပါ့။ လူျဖစ္ရံႈးရင္ေတာ့ သြားၿပီ။ အဲေတာ့ ကိုယ္ဘာလုပ္သင့္တယ္ဆိုတာ သိမွာပါ။ ကဲ စာ
အုပ္ေတြႏွင့္ ပါတ္သက္လို႔ ေဖ့ဘုတ္မွာေတာ့ 0n Air ဆိုၿပီး ဆိုက္ေလး တစ္ခုေတြ႔ထားတယ္ အေတာ္ေလးစံုတဲ့
ဆိုက္ပါဘဲ။ ခုလည္း သူတို႔တင္တာေတြ႔လို႔ ေကာက္တင္လိုက္တာ။ ကဲ ငါလည္း အိပ္ေတာ့မယ္။ ဖတ္ခ်င္ရင္
ေဒါင္းၿပီးဖတ္ အက်ိဳးတရားကေတာ့ ယူသူအေပၚမွာ မူတည္တယ္။ ယူတတ္ရင္ အျမတ္ဘဲ မယူတတ္ရင္ေတာ့
ဖတ္လည္းဖတ္ မရလည္း မရ ျဖစ္မွာေပါ့။ အဲေတာ့ ယူတတ္ေအာင္ေတာ့လုပ္ ဘာကို ယူရမွာလဲလို႔ေတာ့ မေမး
နဲ႔.. ကိုယ္ယူတာ အမွားအမွန္ ခြဲျခားတတ္တဲ့ ပညာ ကိုယ့္လူတို႔မွာ ရွိၿပီးသား..။ ကဲအားလံုး အဆင္ေျပပါေစ။

DOWNLOAD MDF  OR  DOWNLOAD SOLIDFILE   OR   DOWNLOAD BOX

အျပည့္စံုဖတ္ရန္နွိပ္ပါ >>

ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေအာင္ျခင္း ရွစ္ပါ အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာမ်ား

 

 (၁) မာရ္နတ္ကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠

ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ နံနက္မွာ သုဇာတာ လွဴဒါန္းတဲ့ ႏို႕ဃာဆြမ္းကို လက္ခံၿပီး၊ ေနရဥၹရာျမစ္ဆီသုိ႔ သြားပါတယ္။ ထိုျမစ္ရဲ႕ တစ္ေနရာ သုုပၸတိ႒ိတ ေရခ်ဳိးဆိပ္မွာ ေရခ်ဳိးေတာ္မူၿပီး ေအးျမတဲ့သစ္ပင္အရင္းမွာ ထိုင္ကာ ႏို႔ဃနာဆြမ္းကို ထန္းသီးမွည့္ပမာဏ ခန္႔ (ထန္းသီးအေစ့အရြယ္)ကို ၄၉ လုပ္ဘုဥ္းေပးပါတယ္၊ အဲဒီမွာ ဆြမ္းအလုပ္တုိင္းမွာ နတ္ျဗဟၼာမ်ားက လူနတ္မ်ားစားနိုင္တဲ့ ၾသဇာမ်ား ထည့္ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘုရားျဖစ္ၿပီး ၄၉ ရက္ၾကာတဲ့အထိ ဘာမွမစားဘဲ ေနေတာ္မူနိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ႏွင့္ မဟာေဗာဓိရဲ႕ အေရွ႕ဖက္ ပလႅင္ေတာ္ေပါက္ရာ ေနရာသုိ႔ ေရာက္တဲ့အခါ “ဒီေနရာဟာ ေရွး ဘုရားရွင္တို႔ ကိေလသာၿဖိဳဖ်က္ေတာ္မူ ရာ ေနရာျဖစ္တယ္” လို႔ သိေတာ္မူၿပီး ပါလာတဲ့ ျမက္ရွစ္ဆုပ္ကို အဖ်ားက ကိုင္ကာ ႀကဲျဖန္႔လိုက္တာနဲ႔ ျမက္မ်ားကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး ရတနာ ပလႅင္ေတာ္အသြင္ ျဖစ္ တည္ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ မဟာေဗာဓိပင္ကို ေနာက္ခံထားကာ အေရွ႕ဖက္ကို မ်က္ႏွာမူၿပီး ရတနာပလႅင္ေပၚတြင္ ထက္၀ယ္ဖြဲ႕ ေခြ ထိုင္ေတာ္မူခါ “ အေရ က်န္လုိက က်န္ပါေစ၊ အေၾကာက်န္လိုက က်န္ပါေစ၊ အရိုးက်န္လိုက က်န္ပါေစ၊ ငါတကိုယ္လံုး အသားေသြး ေတြ ခမ္းေျခာက္လိုက ခမ္းေျခာက္ပါေစ ဘုရားမျဖစ္သမွ် ဒီေနရာက မထေတာ့ၿပီ” လို႔ အဂၤါေလးပါးရွိတဲ့ ၀ီရိယတရားတို႔ျဖင့္ ထိုင္ေနေတာ္ မူပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါမွာ သိၾကားအစရွိတဲ့ နတ္ျဗဟၼာမ်ားက ပူေဇာ္မႈအမ်ဳိးမ်ုဳိးတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ၾကပါတယ္။(ပူေဇာ္ပံုကို မေရးေတာ့ၿပီ) ထိုအခါ ၀သ၀တၱီနတ္ျပည္သား မာရ္နတ္ဟာ နတ္စည္းစိမ္ကို စြန္႔ပယ္ၿပီး ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ဒုကၠစရိယာ က်င့္စဥ္ကတည္းက ဘုရားအေလာင္းေတာ္ရဲ႕ စိတ္မွာ ဘယ္အခါ ကာမ၀ိတက္မ်ား ျဖစ္မလဲဆိုတာ အပင္ပန္းခံကာ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ေပမဲ့ ဘာမွျဖစ္မလာခဲ့ဘူ။ “ဒီေန႔မွာေတာ့ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ေဗာဓိမ႑ိဳင္ကို ေရာက္ခဲ့ၿပီ၊ ငါ့ရဲ႕ ဘံုသံုးပါးဆိုတဲ့ နယ္ပယ္ကေန ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အလြတ္ေျမာက္ မခံနိင္ဘူး” လို႔ ေတြးကာ ၀သ၀တၱီနတ္ျပည္က သူ႔အၿခံအရံ နတ္သားမ်ားကို ေခၚလာၿပီး “ အေမာင္တို႔…လက္နက္အမ်ဳိးမ်ဳိးယူၿပီး ဘုရားအေလာင္းေတာ္အား တိုက္ခုိက္ၾက” လုိ႔ ေျပာခဲ့သလို သူ႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း ယူဇနာ ၁၅၀ ရွိတဲ့ ဂီရိေမခလာ ဆင္ကိုစီးကာ လက္ရံုးတစ္ေထာင္ကို ဖန္ဆင္းၿပီး၊ လက္ရံုးတစ္ခုမွာ လက္နက္တစ္မ်ဳိးျဖင့္ ယူေဆာင္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္တုန္းက မာရ္နတ္စစ္တပ္ႀကီးမွာ အလြန္မ်ားလွပါတယ္။ အေရွ႕ဖက္က ၁၂ ယူဇနာ၊ လက္၀ဲ ဖက္ ၁၂ ယူဇနာ၊လက္်ာ ဖက္ ၁၂ ယူဇနာ၊ အထက္ကို ၉ ယူဇနာအထုရွိ မ်ားျပားလွတဲ့ မာရ္နတ္စစ္သည္တို႔ျဖင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာပံုသ႑ာန္မ်ား ဖန္ဆင္းကာ ညာသံေပးၿပီး ဘုရားေလာင္းရွိရာ မဟာေဗာဓိမ႑ိဳင္သို႔ လာခဲ့ၾကပါတယ္။ မ်ားျပားလွတဲ့ မာရ္နတ္စစ္သည္မ်ား ခ်ီတက္လာတဲ့အခါ ဘုရားအေလာင္းအား ပူေဇာ္ေနၾကတဲ့ နတ္မ်ားအနက္ သိၾကားမင္းဟာ ေနရာမွာ ရပ္တည္မနိုင္ေတာ့ဘဲ ခရုသင္းကို ေက်ာမွာ ပိုးၿပီး ေျပးလႊားကာ စႀကၤာ၀ဠာအနားေရးမွာ ရပ္ေနရပါတယ္။ ျဗဟၼာမင္းကေတာ့ ဒီေနရာမွာ မေနနိုင္ေတာ့ဘဲ ထီးျဖဴကို စႀကၤ၀ဠာတိုက္စြန္းမွာ ပစ္ခ်ခဲ့ကာျဗဟၼာ့ျပည္ကို ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး မဟာေဗာဓိမွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ တစ္ပါးတည္းသာ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။ မာရ္နတ္ကလည္း တုိက္ခိုက္ရန္အတြက္ ေရွ႕ေနာက္၀ဲယာမွ မ်ားျပားလွတဲ့ စစ္သည္မ်ားကို “ရဟန္းေဂါတမကို တိုက္ၾက” လို႔ အမိန္႔ေပးပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ျဖည့္က်င့္လာခဲ့တဲ့ ပါရမီကုသုိလ္မ်ားကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားေနပါေတာ့တယ္။ မာရ္နတ္မ်ားဟာ ဘယ္ေလာက္ပင္ တိုက္ခိုက္ပါေသာ္လည္း ဘုရားအေလာင္းေတာ္ရဲ႕ ပါရမီကုသုိလ္ေတာ္ကို မယွဥ္နုိင္တဲ့အတြက္ တိုက္ခိုက္တိုင္း ေနာက္ျပန္ဆုတ္လာခဲ့ရပါတယ္။
မာရ္နတ္စစ္သည္တို႔ ျပဳလုပ္သမွ်ေသာ အရာမွန္သမွ်ကို ဘုရားအေလာင္းေတာ္က ေမတၱာ ေတာ္အစြမ္းနဲ႔ ပယ္ရွားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ (မာရ္နတ္တိုက္ခိုက္ပုံအက်ယ္ကို မေျပာေတာ့ၿပီ) ေနာက္ဆံုးမွာ မာရ္နတ္အေပါင္းဟာ ၀သ၀တၱီနတ္ျပည္ကို ေျပးရပါေလေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ဘုရားရွင္က ၀သ၀တၱီနတ္ျပည္သား မာရ္နတ္တို႔ကို ေအာင္ျမင္ပံု၊ ပထမေအာင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

 

(၂) အာဠ၀ကဘီလူးကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠

အာဠ၀ီျပည္ အစိုးရတဲ့ အာဠ၀ကမင္းဟာ သူခိုး ဓျမရန္၊ အတုိက္အခံမင္းတို႔ရဲ႕ ရန္ကို ႏွိမ္နင္းဖို႔ ရည္ရြယ္ကာ အေလ့အက်င့္ျဖင့္ေစရန္ (၇)ရက္တစ္ႀကိမ္ ေနာက္ပါမ်ာားနဲ႔အတူ သမင္ေတာ့သို့ ေတာလည္ထြက္ၾကပါတယ္။ အာဠ၀ကမင္းဟာ သမင္တစ္ေကာင္ကို လုိက္ရာ သံုးယူဇနာအေရာက္မွာ ဖမ္းမိၿပီး သမင္ကို ထမ္းကာ ယူေဆာင္လာခဲ့ရာ တစ္ေနရာမွာ ပေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ေအာက္ကို ေရာက္သြားပါတယ္။ ဒီပေညာင္ပင္ကို အပိုင္စားရထားတာက အာဠ၀ကဘီလူးပါ။
 ဘီလူးက မင္းႀကီးအား စားရန္လုပ္တဲ့အခါ မင္းႀကီးက “အသင္ဘီလူး….တိုင္းျပည္ကိုျပန္ၿပီး သင္စားဖို႔အတြက္ တစ္ေန႔ကို လူတစ္ေယာက္က် လြတ္ေပးပါ့မယ္။ ငါ့ကိုေတာ့ လြတ္ပါ” လို႔ေျပာပါ တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘီလူးက မင္းႀကီးအား တိုင္းျပည္ျပန္ခြင့္ေပးလိုက္တယ္ ၊ နန္းေတာ္ေရာက္ေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္အား အေၾကာင္းစံု ျဖစ္ခဲ့ပံု တို႔ကို တိုင္ပင္ေျပာဆိုရာ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္က “ အရွင္မင္းႀကီး ဒီအတြက္ မပူပါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးတာ၀န္ထား၊ အရွင္မင္းႀကီးသာ ေအးခ်မ္းစြာေနပါ” လို႔ေျပာကာ ေထာင္ထဲက ရာဇ၀တ္သားမ်ားကို တစ္ေန႔ တစ္ေယာက္က်ႏွႈံးျဖင့္ လြတ္ရာ ၾကာေတာ့ ေထာင္ထဲတြင္ ရာဇ၀တ္သား မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔မရေတာ့တဲ့အခါ ၿမိဳ႕ထဲရွိ လူအိုမ်ားကိုု ပို႔ေစပါတယ္၊ လူအိုမ်ားလည္း ၾကာေတာ့ကုန္သေလာက္နီးပါးျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊ အဲဒါနဲ႔ ပက္လက္အရြယ္ ပုခက္တြင္းေန ကေလးသူငယ္မ်ားကုိ တစ္ေန႔တစ္ေယာက္က် ေပးပို႔ေစပါ တယ္။ မိခင္မ်ားကလည္း မိမိကေလး ဘီလူးရန္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ အရပ္တစ္ပါးသို႔ တိမ္းေရွာင္သြားၾကကာ အသက္ႀကီးမွ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ (၁၂)ႏွစ္ၾကာခဲ့တယ္။ ကေလးသူငယ္မ်ားလည္း အာဠ၀ကမင္းသားေလးမွတစ္ပါး ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ပါ။ ဒါနဲ႔ မင္းႀကီးဟာ သူ႔အသက္ရွင္ဖို႔အေရး သူ႔ရဲ႕ ရင္ေသြးေလးျဖစ္တဲ့ မင္းသားေလးကိုပါ ဘီလူးထံသုိ႔ ပို႔ေစလုိက္ပါတယ္။(ေလာကမွာ မိမိထက္ခ်စ္တဲ့သူ မရွိ)။ တစ္ေန႔မွာ ဘုရားရွင္ဟာ ဗုဒၶစကၡဳျဖင့္ သတၱေလာကႀကီးကို ၾကည့္ေတာ္မူတဲ့အခါ အာဠ၀ကမင္းသားေလးရဲ႕ အနာဂါမိဖိုလ္တည္ ေၾကာင္း ေရွးေကာင္းမႈ၊ အာဠ၀ကဘီလူးရဲ႕ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္တည္ေၾကာင္း ေရွးေကာင္းမႈ၊ တရားဆံုးတဲ့အခါ ပရိသတ္ (၈၄၀၀၀)အား သစၥာေလးပါး သိျမင္နိုင္ၾကမယ့္ အေရး ျမင္ေတာ္မူပါတယ္။ သို႔ႏွင့္မနက္တြင္ ဘုရားရွင္ဟာ သာ၀တၳိျပည္မွ ယူဇနာ(၃၀)ကြာေ၀းတဲ့ အာဠ၀ကဘီလူးရွိရာ ဘံုဗိမာန္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အာဠ၀ကဘီလူးက သူ႔ဗိမာန္မွာ မရွိပါ။ ဟိမ၀ႏၱာသို႔ ဘီလူးမ်ား အစည္း အေ၀းသုိ႔ သြားေနခုိက္ျဖစ္တယ္။ (တစ္ခ်ဳိ႕အေၾကာင္းမ်ားကို စာအိုင္မွာစိုးတဲ့အတက္ မေဖၚျပေတာ့ၿပီ) ဘီလူးမ်ားအစည္းအေ၀းတြင္ (အရိယာနတ္) သူငယ္ခ်င္းနွစ္ဦးက ဘုရားရွင္ရဲ႕ တန္ခိုးေတာ္ အာႏုေဘာ္ မည္မွ်ႀကီးပံု အေၾကာင္းကို ေျပာဆိုၾကရာ (ပညာမရွိသူကို ပညာနဲ႔စပ္တဲ့စကားကိုး သြားေျပာရင္ မႀကိဳက္ေခ်။) သုိ႔ႏွင့္ ဘီလူးအေရွ႕မွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေတြကို ေျပာဆိုေနတဲ့အတြက္ ဘီလူးက မႏွစ္သက္တဲ့ အျပင္ ေဒါသအမ်က္ထြက္ကာ “သင္တို႔ဆရာ ဘုရားကပဲ တန္ခိုးႀကီးသလား ၊ ငါကပဲ တန္ခိုးႀကီးသလားဆိုတာ ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့” လို႔ဆိုကာ ယူဇနာ (၆၀)ပမာဏရွိတဲ့ ေကလာသေတာင္ထိပ္ေပၚ ေျချဖင့္ ေဆာက္နင္းနင္းကား “ အာဠ၀ကဆို ငါပဲ ကြ” လို႔ ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံႀကီးဟာ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းလံုးမွာရွိတဲ့ လူအမ်ား အကုန္ၾကားရတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဘီလူးရဲ႕ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ယူဇနာ(၃၀၀၀ -မိုင္ေပါင္း၂၄၀၀၀) အျပန္႔က်ယ္တဲ့ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ႀကီးတစ္ခုလံုး သိမ့္သိမ့္တုန္သြားခဲ့တယ္။ အာဠ၀ကဘီလူးဟာ ဘုရားရွင္အား လက္နက္ႀကီး (၉)မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ တိုက္ခုိက္ခဲ့ပါေသာ္လည္း ဘုရားရွင္အား လက္ရွိေနရာမွ အေ၀းထြက္သြားေအာင္ မတတ္နိုင္ပါ။ သို႔ႏွင့္ လက္နက္အမ်ဳိးမ်ဳိး စြဲကိုင္ထားတဲ့ ၿပိတၱာအေပါင္းတို႔ဟာ အဆင္းပံုသ႑ာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္ ဆင္၊ျမင္း၊ရထား၊ေျခလ်င္စတဲ့ စစ္အဂၤါေလးပါးျဖင့္ ဘုရားရွင္အား တိုက္ခိုက္ၿပီး အေႏွာက္အယွက္ေပးခဲ့တယ္ ။ မနိုင္တဲ့အဆံုး “ဘယ္သူမွ မနိုင္တဲ့ ဘဲြ႕ျဖဴပုဆိုး နတ္လက္နက္ႏွင့္ ပစ္ရရင္ေကာင္းမယ္” လို႔ေတြးၿပီး ဘြဲ႕ျဖဴလက္နက္ကို ကိုင္ကာ ရပ္ေနပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္က ဘီလူးအား တရားေဟာဆံုးမမယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ တရားနာခ်င္၊ စစ္တုိက္တာကိုၾကည့္ခ်င္ တဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုအခ်ိန္က ေကာင္းကင္ေပၚမွာ နတ္ျဗဟၼာမ်ားနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါေတာ့တယ္။ ဘီလူးက ဘယ္လိုပင္တိုက္ ခုိက္ေသာ္လည္း ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေမတၱာေတာ္ေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ မနိုင္နုိင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဘုရားအား ေမတၱာပ်က္ေအာင္လုပ္မယ္လို႔ ႀကံၿပီး ေဒါသထြက္ဖြယ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာၾကားေသာ္လည္း မနိုင္ခဲ့ေပ။ တစ္ဖန္ “အေမးပုစၦာျပႆနာကိုေမးမယ္ မေျဖနုိင္လို႔ကေတာ့ ေဂါတမေျခကိုကိုင္ၿပီး ဂဂၤါျဖစ္တဖက္ကမ္းကို လြဲပစ္လိုက္မယ္” လို႔ ေျပာၿပီး ပုစၦာမ်ားေမးပါတယ္။ ပုစၦာက…
1.   ေလာကမွာ ဘယ္အရာဟာ အျမတ္ဆံုး ျဖစ္သလဲ။
2.   အဘယ္တရားကို ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ပြားမယ္ဆိုရင္ လူ၊နတ္၊နိဗၺာန္ သံုးတန္ခ်မ္းသာကို ေရာက္နိုင္ပါသလဲ။
3.   အရသာအေပါင္းမွာ ဘယ္အရသာဟာ အခ်ဳိၿမိန္ဆံုး ျဖစ္ပါသလဲ။
4.   အဘယ္တရားနဲ႔ အသက္ရွည္ျခင္းဟာ အျမတ္ဆံုးျဖစ္ပါသလဲ။ လို႔ ျပႆနာေလးရပ္ကို ေမးပါတယ္။
ဘုရားရွင္ရဲ႕အေျဖက…
1.   ေလာကီေလာကုတ္ႏွစ္ျဖာေသာ သဒၶါတရားဟာ ေလာကမွာ အၿမတ္ဆံုး ျဖစ္တယ္။
2.   ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ ဆိုတဲ့ ကုသလကမၼပထတရား (၁၀)ပါးဟာ လူနတ္နိဗၺာန္ သံုးတန္ခ်မ္းသာ ကို ေရာက္နိုင္ပါေပတယ္။
3.   အရသာအေပါင္းမွာ ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာကိုသာ ဆုိတတ္ေသာ သစၥာစကားဟာ အေကာင္းဆံုးအရသာ ျဖစ္ပါတယ္။
4.   မွန္ကန္တဲ့ အက်င့္ပဋိပတ္တို႔ကို မျပတ္ပြားမ်ားေပးရတဲ့ ပညာတရားနဲ႔ အသက္ရွည္ျခင္းဟာ အျမတ္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ လို႔ ေျဖလိုက္တဲ့ တရားေတာ္ကို အာဠ၀ကဘီလူး ၾကားနာရၿပီး ႏွစ္သက္ရႊင္လန္း၀မ္းေျမာက္တဲ့စိတ္ ရွိလွတဲ့အတြက္ ေနာက္ျပႆနာေလးရပ္ကို ထပ္မံၿပီး ေမးလိုက္ပါတယ္။
1.   အဘယ္တရားနဲ႔ ၾသဃေလးျဖာကို ကူးေျမွာက္နိုင္ပါသလဲ။
2.   အဘယ္တရာားဟာ ဘ၀သံသရာကို ကူးေျမွာက္နုိင္ပါသလဲ။
3.   အဘယ္တရားတို႔ျဖင့္ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္နုိင္ပါသလဲ။
4.   အဘယ္တရားတို႔ျဖင့္ ကိေလသာမွ ကင္းေ၀းနိင္ပါသလဲ။
ဘုရားရွင္က..
1.   သဒၶါတရားနဲ႔ ၾသဃေလးျဖာကို ကူးေျမာက္နုိင္ပါတယ္။
2.   ကုသုိလ္တရားပြားမ်ားနိုင္ရန္ အဖန္ဖန္ ထပ္ထပ္ မေမ့မေလ်ာ့ေအာင္ ထားရတဲ့ အပၸမာဒ သတိတရားဟာ ဘ၀သံသရာမွ ကူးေျမာက္နုိင္ပါတယ္။
3.   ၀ီရိယတရားျဖင့္ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြန္ေျမာက္နုိင္ပါတယ္။
4.   ပညာတရားျဖင့္ ကိေလသာမွ ကင္းစင္နိုင္ပါတယ္။ လို႔ ေျဖေတာ္မူၿပီးတဲ့အခါ အာဠ၀ကဘီလူးဟာ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္မွာ တည္ခဲ့ပါတယ္။ ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း အေမးေတြေမးပါေသးတယ္။
သို႔ႏွင့္ အာဠ၀ကဘီလူးဟာ အာဠ၀ကမင္းသားေလးအား မစားေတာ့ပဲ ဘုရားရွင္အား ဆက္ကပ္လိုက္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ထိုမင္းသားေလးကို လက္ေတာ္ျဖင့္ ခံယူေတာ္မူကာ “ ဒီကေလးငယ္ကို ေကၽြးေမြးၾကၿပီး ႀကီးလာရင္ ငါဘုရားအား ျပန္လည္ေပးအပ္ရမယ္” လို႔ ေျပာေတာ္မူကာ မင္းခ်င္းေယာက္်ားမ်ားလက္သို႔ ေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီတြင္ပဲ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အာဠ၀ကဘီလူးကို ေအာင္ျမင္ပံု ဒုတိယ ေအာင္နိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

 

(၃) နာဠာဂီရိဆင္ကို ေအာင္နုိင္ျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠
ရွင္ေဒ၀ဒတ္ရဲ႕ ပေယာဂေၾကာင့္ ေက်ာက္ခ်ပ္လႊာတစ္ခု လြင့္စင္ကာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေျခမေတာ္ ကို ထိခိုက္မိကာ ေသြးစိ္မ္းတည္ခဲ့ရတယ္။ ထိုအနာကိုဆရာဇီ၀ကက ေဆးကုေပးတဲ့အတြက္ က်န္းမာစြာ ရွိေနေတာ္မူပါတယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္အား နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ သတ္ျဖတ္ရန္ႀကံစည္ေနတဲ့ ရွင္ေဒ၀ဒတ္က “ ရဟန္းေဂါတမကို ဘယ္သူလူတစ္္ဦး တစ္ေယာက္မွ သတ္ျဖတ္ဖို႔ မတတ္နုိင္ၾကဘူး။ ဘုရင္အဇာတသတ္ဆီမွာေတာ့ ရတနာသံုးပါးရဲ႕ ေက်းဇူးဂုဏ္ကိုလည္းမသိ။ လူျမင္ရင္သတ္ျဖတ္ေလ့ရွိၿပီး အလြန္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ နာဠာဂီရိဆင္ႀကီးဟာ ရဟန္းေဂါတမကို သတ္နိုင္လိမ့္မယ္” လို႔ အႀကံျဖစ္ၿပီး ဘုရင္အဇာတသတ္အား ထိုအေၾကာင္းကို ေျပာျပရာ ဘုရင္ကလည္း မင္းဆရာသေဘာအတုိင္း လက္ခံပါတယ္။
အဇာတသတ္ဘုရားဟာ ဆင္တင္းကုတ္ရွိ ဆင္ထိန္းကို ေခၚကာ “မနက္ဖန္ ရဟန္းေဂါတမလာရာ လမ္းမွ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး နာဠာဂီရိဆင္ႀကီးအား လႊြတ္ရမယ္” လို႔ အမိန္႔ေပးခဲ့တယ္။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္ကလည္း ပိုၿပီးတိက်ေအာင္ ဆင္ထိန္းထံသြားၿပီး “အိုဆင္ဆရာ…ဆင္ႀကီးက အရက္ဘယ္ႏွစ္အိုး ေသာက္နုိင္လဲ”ေမးပါတယ္။ ဆင္ဆရာက “ အရွင္….(၈) အိုးတိတိေသာက္နိုင္ပါတယ္” လို႔ ေျပာလုိက္တယ္။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္က မနက္ဖန္က်ရင္ ဆင္ႀကီးကို အရက္ (၁၆)အိုးတိုက္ရန္ ဆင္ဆရာအား မွာၾကားထားခဲ့တယ္။ မနက္ဖန္မွာ ဘုရားရွင္ ဆြမ္းခံၾကြလာမယ့္လမ္းမွာ နာဠာဂီရိဆင္ႀကီး ကို လြတ္လိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းဟာ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ထဲ ျပန္႔ႏွံ႕သြားပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္လူမ်ားက “အရွင္ဘုရား မနက္ဖန္ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ထဲ ဆြမ္းခံမၾကြပါနဲ႔ဘုရား၊ ရွင္ေတာ္ဘုရား နဲ႔ ေက်ာင္းရွိ သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းလာၿပီး ဆြမ္းဆက္ကပ္ပါ့မယ္ဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။ ဘုရားရွင္လည္း မနက္ဖန္ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ထဲကို ေနာက္ပါရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ၾကြေတာ္မူမယ္။ နာဠာဂီရိဆင္ၾကမ္းႀကီးကို ဆံုးမၿပီး ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ကာ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းမွာပဲ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရမယ္ ဆိုတာကုိ ဆင္ျခင္ သိျမင္ေတာ္မူတဲ့အတြက္ ဒါယကာမ်ား ပင့္ဖိတ္တဲ့ ဆြမ္းကို လက္ခံေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားရွင္လည္း ညဦးယံမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား တရားေဟာေတာ္မူပါတယ္။ မဇၥ်ိမယံ၊ သန္းေခါင္ယံမွာ နတ္ျဗဟၼာမ်ား ေမးေလွ်ာက္တဲ့ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖဆိုေတာ္မူပါတယ္။ ပစၦမယံ(မိုးေသာက္ယံ)မွာ အပိုင္းသံုးပိုင္းခြဲကာ ပထမအခ်ိန္ပိုင္းမွာ လက္်ာနံေတာင္းျဖင့္ ေလ်ာင္းစက္ေတာ္မူၿပီး ဒုတိယအခ်ိန္ပိုင္းမွာ အရဟတၱဖိုလ္သမာပတ္ကို ၀င္စားေတာ္မူပါတယ္။ တတိယအခ်ိန္ ပို္င္းက်ေတာ့ မဟာကရုဏာသမာပတ္ကို ၀င္စားေတာ္မူၿပီး သမာပတ္မွ ထေတာ္မူကာ ကၽြတ္ထိုက္တဲ့ သတၱ၀ါမ်ားကို ၾကည့္ေသာအခါ နာဠာဂီရိဆင္ကို ဆံုးမရာမွာ သတၱ၀ါအေပါင္း(၈၄၀၀၀)တို႔ ကၽြတ္တမ္း၀င္ၾကမွာကို သိျမင္ေတာ္မူပါတယ္။ သို႔ွႏွင့္ နံနက္ေစာေစာမွာ အရွင္အာနႏၵာကို ေခၚၿပီး “အာနႏၵာ….ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ရဲ႕၀န္းက်င္ရွိ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီး (၁၈)တိုက္တို႔မွ ရဟန္းေတာ္မ်ား အားလံုးတို႔အား ငါဘုရားနဲ႔အတူ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ၀င္ရမယ္ လို႔ ေျပာေခ်” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ အရွင္အာနႏၵာလည္း ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အတိုင္း ရဟန္းေတာ္မ်ားအား သိေစပါတယ္။
ဘုရားရွင္ဟာ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ထဲ ေနာက္ပါ ရဟန္းမ်ားစြာနဲ႔အတူ ၾကြေတာ္မူလာတယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း နာဠာဂီရိ ဆင္ကို အရက္(၁၆)အိုးတိုက္ကာ ဘုရားရွင္ ၾကြလာရာလမ္းသို႔ ဆင္ႀကီးလြတ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနၾကပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ… ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕တြင္း ဘုရားရွင္နဲ႔ နာဠာဂီရိဆင္ တို႔ရဲ႕ ပြဲကို ၾကည့္ဖို႔အတြက္ ေရာက္ေနၾကတဲ့ လူထုပရိသတ္ႀကီးကလည္း မျဖစ္ဘူးၿမဲ ထူးကဲစြာ မ်ားျပားလွပါတယ္။ သဒၶါတရားရွိသူ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားကေတာ့ ဘုရားရွင္က နာဠာဂီရိဆင္အား လွလွႀကီး ဆံုးမေတာ္မူမွာကို ဖူးျမင္ရေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ အသိနဲ႔ အိမ္အမိုးေပၚတက္ကာ ၾကည့္ရႈေနၾကသလို… သဒၶါတရားမရွိတဲ့ မိစၦာဒိ႒ိမ်ားကေတာ့ ဘုရားတရားသံဃာဆိုတာမသိ၊ အလြန္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ နာဠာဂီရိဆင္ႀကီး ရဟန္းေဂါတမကို မုန္႔ညက္ေအာင္ နင္းေျခၿပီး သတ္လိမ့္မယ္။ ဒါကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျမင္ရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ အမိုးေပၚတက္ကာ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ နာဠာဂီရိဆင္ႀကီးဟာ ဘုရားရွင္ ၾကြလာရာကို ဦးတည္ၿပီး ေဒါသႀကီးႀကီးနဲ႔ နားရြက္ကို ေထာင္ကာ ဘုရားရွင္ရွိရာသို႔ ဦးတည္ ေျပးလာပါေတာ့တယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ဘုရားရွင္အား “ ျမတ္စြာဘုရား…..ဒီေနရာကေန ေရွာင္သင့္ပါတယ္ အရွင္ဘုရား” လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ဘုရားရွင္က “ ရဟန္းတို႔…မေၾကာက္ၾကနဲ႔၊ နာဠာဂီရိဆင္ကို ငါဘုရား ဆံုးမေတာ္မူပါ့မယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ အရွင္အာနႏၵာကလည္း ဘုရားရွင္အား ဆင္ေျပာင္ႀကီးရဲ႕ အနင္းကို မခံယူေစပဲ သူသာလွ်င္ အေရွ႕က အနင္းခံမယ္ လို႔ ဆိုကာ ဘုရားရွင္အေရွ႕က ကာၿပီး ရပ္ေနပါတယ္။ ဘုရားရွင္အေပၚ အသက္စြန္႔၀ံ့တဲ့ အရွင္အာနႏၵာရဲ႕ ေမတၱာက အံ့မခန္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ထုိအခါ ဘုရားရွင္က “ အာနႏၵာ ငါဘုရားေရွ႕က ဒီလုိမေနပါနဲ႔” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ေေျပာမရတဲ့အဆံုး အရွင္အာနႏၵာအား တန္ခိုးေတာ္နဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားအၾကားမွာ ထားေတာ္မူလိုက္ရပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္မွာ သားသည္မိခင္တစ္ေယာက္လည္း ေၾကာက္လန္႔ၿပီး သားေလးကို ဘုရားရွင္နဲ႕ ဆင္ေျပာင္ႀကီးရဲ႕ အလယ္မွာ ခ်ထားခဲ့ကာ လြတ္ရာသို႔ ေျပးပါေတာ့တယ္။ ဆင္ေျပာင္ႀကီးကလည္း ကေလးကို အရင္နင္းေျခသတ္ျဖတ္မယ္ဆိုတဲ့ အႀကံနဲ႔ ကေလးရွိရာသို႔ ေျပးအလာ၊ ဘုရားရွင္က “ ဟဲ့ နာဠာဂီရိ….သင့္ကို အရက္ ၁၆ အိုးတိုင္ေအာင္ တိုက္လိုက္တာဟာ ကေလးကို သတ္ဖို႔မဟုတ္ဖူး၊ ငါဘုရားကို သတ္ဖို႔ျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ မဆုိင္တဲ့ ကေလးဆီကို မသြားဘဲ ငါ့ဘုရားထံသို႔သာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ လာခဲ့ပါေတာ့” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ထိုအခါ ဆင္ေျပာင္ႀကီးဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ခ်ဳိၿမိန္လွတဲ့ အသံကို ၾကားလို္က္ရတဲ့အျပင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တင့္တယ္ေတာ္မူလွတဲ့ အသေရေတာ္ကို ဖူးျမင္ရကာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ နာဠာဂီရိဆင္ႀကီးဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေျခေတာ္ရင္းမွာ ၀ပ္စင္းခဲ့ရပါ ေတာ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္က ဆင္ေျပာင္ႀကီးနဲ႔တကြ ေရာက္လာတဲ့ ပရိသတ္မ်ားစြာတို႔အား တရားေရေအး တိုက္ေကၽြးခဲ့ပါတယ္။ တရားအဆံုးမွာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးဟာ ဆီထိဂြမ္းလို တစ္ကိုယ္လံုး ႏွစ္သက္ျခင္း ပီတိျဖာေ၀ခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ ဆင္ေျပာင္ႀကီးဟာ တိရစၦာန္ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ လူဆိုရင္ေတာ့ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္တည္ၿပီး အရိယာေတာင္ျဖစ္နိုင္ေသးတယ္။ ေရာက္လာတဲ့ ပရိသတ္မ်ားလည္း သစၥာတရားသိကာ တရားထူးမ်ား ရခ့ဲၾကပါေတာ့တယ္။
ဒါက ဘုရားရွင္ နာဠာဂီရိဆင္ႀကီးအား ေအာင္နုိင္ပံု တတိယေအာင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

 

(၄) အဂၤုလိမာလကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠
ေကာသလတုိင္း အတြင္း တစ္ေနရာတြင္ ဆုိးသြမ္းၿပီး အားႀကီးလွတဲ့ လူဆိုးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူ႔နာမည္က အဂၤုလိမာလ လို႔ ေခၚပါတယ္။ သူဟာ တကၠသိုလ္ျပည္ ဒိသာပါေမာကၡဆရာႀကီးထံမွာ ပညာသင္ယူေနစဥ္အတြင္း ဆရာႀကီးက တပည့္မ်ားရဲ႕ ဂံုးေခ်ာစကား ကို ယံုၾကည္ကာ လက္ၿငိဳးေပါင္းတစ္ေထာင္ ယူခဲ့ရန္ အဂၤုလိမာလအား ေျပာပါတယ္။ အဂၤုလိမာလလည္း ဆရာစကားကို ယံုၾကည္တဲ့အတြက္ ဆရာခုိင္းတဲ့အတိုင္း လက္ၿငိဳးေပါင္းတစ္ေထာင္ ရဖို႔အတြက္ အားထုတ္ရပါေတာ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သူဟာ ရင္ဆိုင္ေတြ႕သမွ် လူမ်ားအား လက္ညိဳးကိုယူ၊ လူကုိလည္းသတ္ျဖတ္ကာ ေသာင္းၾကမ္းခ်င္တုိင္း ေသာင္းၾကမ္း ေနပါေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဟာ ေကာသလတိုင္း သာ၀တၳိၿမိဳ႕ထဲ ဆြမ္းခံကာ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးအၿပီး၊ ေန႔လည္ဖက္ သပိတ္သကၤန္းတို႔ ကို ျပင္ဆင္ကာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္တစ္ပါးတည္း ခရီးရွည္ႀကီးကို ေျခလ်င္ျဖင့္ ၾကြေတာ္မူပါတယ္။ ၾကြေတာ္မူမယ့္ေနရာက လူဆိုးႀကီး အဂၤုလိမာလ ရွိတဲ့ေနရာ ျဖစ္တယ္။
လမ္းတြင္ ႏြားေက်ာင္းသားမ်ား၊ လယ္လုပ္သူမ်ားက တစ္ပါးတည္း ၾကြေတာ္မူလာတဲ့ ဘုရားရွင္အား “အရွင္ဘုရား….ဘယ္အရပ္ကို ၾကြမွာလဲဘုရား” လို႔ ေမးေလွ်ာက္ၾကတယ္။ ဘုရားရွင္ကလည္း အဂၤုလိမာလရွိရာသြားမွာျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူေသာအခါ ႏြားေက်ာင္းသား၊လယ္လုပ္သူမ်ားက “ အရွင္ဘုရား…ဒီေဒသမွာေတာ့ အဂၤုလိမာလ ရွိရာ ေတာအုတ္ကို ျဖတ္ၿပီး ခရီးသြားမယ္ဆိုပါက တစ္ေယာက္ထဲ မသြားရဲ႕ၾကဘူး၊ ၂၀-၃၀-၄၀ အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီး သြားၾကပါတယ္။ ဒီလိုသြားတာေတာင္မွ အဂၤုလိမာလရဲ႕ လက္အတြင္းက မလြတ္ပဲ အသတ္ခံရပါတယ္ဘုရား၊ သူရွိတဲ့ ေနရာကို ေရာက္သြားတဲ့ လူမ်ားဟာ အဂၤုလိမာလ ေၾကာင့္ ပ်က္စီးခဲ့ရ၊ ေသခဲ့ၾကရပါတယ္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရား တစ္ပါးတည္း ၾကြေတာ္မူပါနဲ႔ ဘုရား” လို႔ တားၾကေသာ္လည္း ဘုရားရွင္ကေတာ့ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ၾကြေတာ္မူရာ လမ္းအတုိင္း ၾကြေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ သို႔ႏွင့္ ဘုရားရွင္ဟာ အဂၤုလိမာလရွိရာ ေတာအုပ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူပါတယ္။ အဂၤုလိမာလဟာ ဘုရားရွင္ ၾကြလာတာကို ခပ္လွမ္း လွမ္းက ျမင္တဲ့အခါ “ ငါရွိရာ ေတာအုပ္ထဲကို ဘယ္သူမွ လာရဲတာမဟုတ္၊ ၂၀-၃၀ အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီး လာတာေတာင္မွ ငါအလြတ္ေပးပဲ အားလံုးကို သတ္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ရဟန္းႀကီးတစ္ဦးတည္းလာတာဟာ ငါ့ကို မေလးမခန္႔လုပ္တာပဲ” လို႔ ေတြးကာ ဘုရားရွင္ကို သတ္ဖုိ႔အတြက္ ဘုရားရွင္ ရွိရာသို႔ လ်င္ျမန္တဲ့အဟုန္နဲ႔ ေျပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဘုရားရွင္က မေျပးဘဲ ရပ္ေတာ္မူေနေပမယ့္ အဂၤုလိမာလက ေျပးလိုက္လို႔ မမီနုိင္ျဖစ္ေနတယ္။ “အရင္ကေတာ့ ဆင္ေျပာင္ႀကီး ေျပးတယ္ဆိုရင္ ငါလိုက္မီတယ္၊ ျမင္းေတြေျပးတယ္ဆိုရင္ ေနာက္ကလိုက္မီပါရဲဲ႕၊ အခုေတာ့ သာမာန္လူတစ္ေယာက္ကို မလိုက္နုိင္တာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ” လုိ႔ေတြးကာ ဘုရားရွင္အား “ရပ္ပါေတာ့ ရပ္ပါေတာ့” လို႔ တားပါတယ္။ ဘုရားရွင္က “အဂၤုလိမာလ….ငါဘုရားက ရပ္ေနတာ၊ မရပ္တာက သင္ပဲ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ထုိအခါ လူဆိုးႀကီးက “သာကီ၀င္မင္းသား ရဟန္းမ်ားဟာ မွန္တဲ့စကားသာ ေျပာၾကတယ္။ ရဟန္းႀကီးဟာ ရပ္ေနတယ္ ဆိုၿပီး ငါ အေျပးလိုက္တာေတာင္ မမီဘူး၊ ဘာ့ေၾကာင့္ပါလဲ” လို႔ သိခ်င္တဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္အား ေမးလိုက္တယ္။ “ အရွင္ဘုရား ….အရွင္ဘုရားက ရပ္ေနတယ္ူလို႔ေျပာၿပီး ေျပးေနတယ္၊ တပည့္ေတာ္ကိုေတာ့ ေျပးေနတယ္လို႔ေျပာတယ္။ အေၾကာင္းေလး သိခ်င္ပါတယ္” လို႔ ေမးေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္က “ အဂၤုလိမာလ….ငါဘုရားဟာ ေလးျမား ဓါး စတာေတြကို အၿပီးတိုင္ပစ္ခ်ခဲ့ကာ လူအမ်ားအား မသတ္တဲ့အတြက္ ‘ရပ္ေနသူ’ လို႔ေခၚတယ္။ သင္ကား ေလးျမားလက္နက္စတာေတြကို ကိုင္ေဆာင္ကာ လုိက္လံေျပးလႊား သတ္ျဖတ္ ေနသူျဖစ္တဲ့အတြက္ ‘ေျပးေနသူ’ လို႔ ေခၚတယ္ အဂၤုလိမာလ….” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူလိုက္တဲ့အခါ အဂၤုလိမာလလည္း သံေ၀ဂအႀကီးအက်ယ္ရရွိပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ေလးျမွားစတာေတြကို ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေျခေတာ္ရင္းမွာ ခ်ခဲ့ၿပီး ရဟန္းျပဳဖို႔ရာ ေတာင္းဆိုပါေတာ့တယ္။ အခုေျပာခဲ့တာေတြကေတာ့ဘုရားရွင္က အဂၤုလိမာလအား ေအာင္နုိင္ပံု ျဖစ္ပါေၾကာင္း………….ေလးခုေျမာက္ ေအာင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

(၅) စိဥၥမာဏ၀ိကာ၏ စြတ္စြဲတဲ့စကားကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠
ေ၀ေနယ်သတၱာ၀ါမ်ား သာ၀ကမ်ားဟာ အရိယာမ်ားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ကုန္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ား တေျဖးေျဖး ပ်႕ံႏွံ႕ေတာ္မူလာတဲ့အျပင္ လူနတ္အမ်ားရဲ႕ ပူေဇာ္မႈဟာလည္း အလြန္ထင္ရွားလာပါတယ္။ ဘုရားရွင္အား ပူေဇာ္မႈမ်ား ထင္ရွား လာေပမဲ့ သာသနာျပင္ပက ပုဂၢိဳလ္္မ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ တိတၳိတို႔မွာေတာ့ လာဘ္လာဘမ်ား တေျဖးေျဖး ဆုတ္ယုတ္လာပါေတာ့တယ္။
 အဲဒီအခါမွာ တိတၳိတို႔က “လူအေပါင္းတို႔ ရဟန္းႀကီးအားသာ လွဴဒါန္းလို႔ အက်ဳိးရတာမဟုတ္၊ ငါတို႔ကို လွဴဒါန္းရင္လည္း အက်ဳိးရနိုင္ပါတယ္” လို႔ ေျပာေဟာပါေတာ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာေဟာ စည္းရံုးပါေသာ္လည္း လူအမ်ားက တိတၳိတို႔အား စိတ္မ၀င္စားတဲ့အျပင္ လာဘ္လာဘမ်ား ပိုၿပီးေတာင္ နည္းပါးသြားပါေသးတယ္။ တိတၳိမ်ားက “ငါတုိိ႔ လာဘ္လာဘေပါမ်ားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ၊ ရဟန္းေဂါတမကို လူအမ်ားက အထင္လြဲၿပီး ဂုဏ္ေက်းဇူးမဲ့ေအာင္ ဘယ္လို ႀကံရပါ့မလဲ” လို႔ မေကာင္းတဲ့အႀကံ ထုတ္ေနၾကတယ္။ထုိအခါ သာ၀တၳိျပည္မွာ အလြန္လွပေခ်ာေမာတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ သူ႕နာမည္က ‘ စိဥၥမာဏ၀ိကာ’ လို႔ေခၚတယ္ မန္က်ည္းပင္မွာ သံေသဒဇ ပဋိသေႏၶတည္ကာ လူ႕ဘ၀ထဲ ေရာက္လာသူေလး ျဖစ္တယ္။ တစ္ေန႔မွာ သူမဟာ တိတၳိတုိ႔ေက်ာင္းကို ေရာက္တယ္၊ အဲဒီအခါ တိတၳိမ်ားက သူမအား စကားမေျပာဘဲ ဒီအတို္င္း ဆိတ္ဆိတ္ ေနလိုက္ၾကတယ္၊ သူမက “ဆရာတို႔..ကၽြန္မကို ဘာ့ေၾကာင့္ စကားမေျပာၾကတာလဲ၊ ကၽြန္မမွ အျပစ္တစံုတရာရွိလို႔လား” လို႔ ေမးတဲ့အခါ တိတၳမ်ားက “ စိဥၥမာဏ္….ငါတို႔မွာ ခါတိုင္းနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး၊ လာဘ္လာဘေတြ အလြန္နည္းလာတယ္။ ဒီလိုျဖစ္တာဟာ ရဟန္ႀကီးေဂါတမေၾကာင့္ေလ ” လို႔ သူမအား ေျပာၾကတယ္။ “ အရွင္တို႔ အဲလုိဆိုရင္ တပည့္ေတာ္က ဘာမ်ား လုပ္ေပးရမွာလဲ” လို႔ စိဥၥမာဏ၀ိကာ ေမးေတာ့ တိတၳိမ်ားက “ ဒို႔ခ်မ္းသာတာ ကို ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ရဟန္းႀကီးေဂါတမကို လူအမ်ား အထင္ေသးေအာင္ မၾကည္ညိဳေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္” လို႔ တိတၳိမ်ားက ေျပာေသာအခါ သူမက “ ဒီကိစၥအတြက္ဘာမွ ေတြးမပူေနပါနဲ႕ တပည့္ေတာ္ တာ၀န္ထားလိုက္ပါ ၊ တပည့္ေတာ္ ႀကံေဆာင္ပါ့မယ္” ဆိုၿပိး သူတို႔ဆရာမ်ားကို အားေပးႏွစ္သိမ့္ လိုက္ပါတယ္။ စိဥၥမာဏ၀ိကာဟာ နံနက္လင္းတယ္ဆိုရင္ပဲ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းအနီး တိတၳိတို႔ေက်ာင္းမွ ထြက္လာတယ္။ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ထဲ၀င္လာတဲ့အခါမွာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွ ထြက္လာဟန္ျပဳၿပီး ေဇတ၀န္ေက်ာင္းနားကေန ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔ လာေလ့ရွိတယ္။ ၿမိဳ႕ေနလူအခ်ဳိ႕က သူမဟာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွာ အိပ္ၿပီး နံနက္မွာ ၿမိဳ႕ထဲလာတယ္လို႔ မွတ္ထင္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ဘယ္ကလာတာလဲ” လို႔ လူအခ်ဳိ႕က မသကၤာစိတ္နဲ႔ ေမးေသာအခါ “ ကၽြန္မ ဘယ္က လာတယ္ဆိုတာ ရွင္တုိ႔သိလို႔ ဘာအက်ဳိးရွိမွာလဲ” လုိ႔ စိဥၥမာဏ၀ိကာက ေ၀ွ႕လည္ေၾကာင္ပတ္ ျပန္ေျဖတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္လ၊ ႏွစ္လ၊သံုးလခန႔္ ၾကာလာတဲ့အခါ သူမမွာ ဘုရားရွင္ကို စြဲၿပီး ကိုယ္၀န္ရေလဟန္ ျပကာ သြားလာေနေတာ့ တယ္။ တစ္ေန႔ ျမတ္စြာဘုရား တရားပြဲတစ္ခုမွာ တရားေဟာၾကားေတာ္မူေနခိုက္ စိဥၥမာဏ၀ိက ေရာက္လာၿပီး “ အို…ရဟန္းႀကီး ရွင္က လူေတြကို တရားေဟာေနတယ္၊ အသံကလည္း ခ်ဳိၿမိန္ပါေပ့၊ ႏႈတ္ခမ္းကလည္း ေစ့ပါေပ့၊ ဒီမွာေတာ့ ရွင့္ကို စြဲၿပီး ကိုယ္၀န္ ရင့္မာႀကီးျဖစ္ေနၿပီ၊ သားးဖြားဖို႔အတြက္ သားဖြားတဲ့အိမ္ မျပဳလုပ္ေပးေတာ့ဘူးလား၊ ကိုယ္၀န္အတြက္ ရွင့္ကိုယ္တိုင္ မျပဳလုပ္ေပးနုိင္ဘူးဆိုရင္လည္း အလုပ္အေကၽြးျဖစ္တဲ့ ေကာသလမင္းတို႔၊ အနာထပိဏ္သူေဌးတုိ႔၊ ၀ိသာခါ အမ်ဳိးသမီး စတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို စိဥၥမာဏအား ျပဳစုေပးပါလို႔ ခုိင္းလည္း ရသားပဲ၊ ဒီလိုလည္း မေျပာခဲ့ဘူး၊ သင္ဟာ ကၽြန္မ နဲ႔ ကိုယ္၀န္ရတဲ့အထိ ေပ်ာ္ပါးဖို႔ေလာက္ပဲ သိတယ္၊ ကိုယ္၀န္ကိုက်ေတာ့ တာ၀န္ယူေပးရေကာင္းမွန္းမသိဘူး” လို႔ ပရသတ္အလယ္မွာ ဘုရားရွင္အား စြပ္စြဲကာ ဆဲပါေလေတာ့တယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က တရားေဟာေနရာမွ ခဏရပ္ကာ ရဲရင့္ေသာ အသံေတာ္ျဖင့္ “ ဒိကိစၥဟာ သင္နဲ႔ငါသာ သိတယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒါကိုပဲ သူမက “ ရဟန္းႀကီး ကိုယ္၀န္ရွိတဲ့ကိစၥမွာ သင္ႏွင့္ ငါတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္သာ သိတယ္ဆိုတာ မွန္တာေပါ့” လုိ႔ ဘုရားရွင္အား ထပ္မံၿပီး စြပ္စြဲလိုက္ျပန္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္လည္း ဘာမွ မိန္႔ေတာမမူေတာ့ဘဲ ဆိတ္ဆိတ္သာ ေနေတာ္မူလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သိၾကားမင္းရဲ႕ ပ႑ဳကမၺလာျမေက်ာက္ဖ်ာႀကီး ပူေႏြးလာတဲ့အတြက္ အေၾကာင္းကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ရာ စိဥၥမာဏ၀ိကာဟာ ဘုရားရွင္အား မဟုတ္တရား စြပ္စြဲေနတာကို ျမင္ပါတယ္။ သို႔ႏွင့္ ဒီကိစၥကို ေျဖရွင္းမွ ေတာ္မယ္ ဆိုၿပီး နတ္သားေလး ေယာက္နဲ႕အတူ ဘုရားရွင္ရွိရာသို႔ ေရာက္လာပါတယ္။ နတ္သားတုိ႔လည္း ၾကြက္ငယ္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး စိဥၥမာဏ၀ိကာရဲ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ ခ်ည္္ထားတဲ့ ႀကိဳးေတြကို ကိုက္ျဖတ္လိုက္တယ္။ ႀကိဳးျပတ္သြားတယ္ဆိုရင္ပဲ သစ္သားခ်ပ္ ေအာက္သို႔က်ကာ သူမရဲ႕ ေျခဖမိုးအထက္ကို က်ၿပီး၊ ေျခဖ်ားႏွစ္ဖက္စလံုး က်ဳိးကုန္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါက်မွ လူအမ်ားက မိန္းမယုတ္ စိဥၥမာဏ၀ိကာ ကို တံေတြးနဲ႔ေထြး၊ခဲနဲ႕ေပါက္၊ ရိုက္နက္ၿပီး၊ ပရိသတ္အျပင္ကို ဆြဲထုတ္သြားပါတယ္၊ စိဥၥမာဏ၀ိကာလည္း ဘုရားရွင္ မျမင္ေလာက္တဲ့ေနရာ အေရာက္မွာ ေျမႀကီးဟက္တက္ကြဲကာ ေျမမ်ဳိခံခဲ့ရရွာပါ ေတာ့တယ္။ ဒါကေတာ့ စိဥၥမာဏ၀ိကာရဲ႕ စြပ္စြဲခ်က္ကို ေအာက္ေတာ္မူတဲ့ ပဥၥမေျမာက္ ေအာင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

 

(၆) သစၥကပရိဗိုဇ္ကို ပညာျဖင့္ ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠
ဘုရားရွင္ ေ၀သာလီျပည္ မဟာ၀ုန္ေတာ ျပာႆဒ္အေဆာင္မွာ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီအခါ နိဂ႑တကၠတြန္းရဲ႕သား သစၥက ဆိုတဲ့ ပရိဗုိဇ္ဟာ ေ၀သာလီျပည္မွာ ေနၿပီး ၊ စကားၿပိဳင္ဆိုင္ၿပီး ေျပာဆိုတတ္တဲ့အေလ့ရွိတယ္၊ သူ႔ဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ပညာရွိ ဆိုၿပီး ေၾကြးေက်ာ္ထားတဲ့အတြက္ လူအမ်ားကလည္း သူ႔ကို ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္း ရယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။
သစၥကပရိဗိုဇ္ က “ ငါ စကားၿပိဳင္ဆိုင္ေျပာဆို အျပစ္တင္တဲ့အခါ စိတ္မရွိတဲ့ တံုးတိုင္မ်ားေတာင္မွာ ယိမ္းယိုင္သြားရတယ္၊ စိတ္ရွိ တဲ့ လူအေပါင္း ဆိုရင္ ေျပာစရာမရွိေတာ့ဘူး” လို႔ ေၾကြးေက်ာ္ ေျပာဆိုေနပါတယ္။ တစ္ေန႔နံနက္ အရွင္အႆဇိဟာ ေ၀သာလီျပည္အတြင္း ဆြမ္းခံ၀င္ပါတယ္။ ဒါကို သစၥက ပရိဗိုဇ္က ျမင္တယ္။ သူဟာ အရွင္အႆဇီ အနီးသြားကာ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုၿပီး “ အို….အႆဇိ… ရဟန္းေဂါတမဟာ တပည့္သာ၀ကတို႔အေပၚ ဘယ္လို မ်ား ဆံုးမထားပါသလဲ၊ ဘယ္လို အစိတ္အပိုင္းမ်ဳိးကို ညြန္ၾကားထားပါသလဲ” လို႔ အရွင္အႆဇိအား ေမးပါတယ္။ ထိုအခါ အရွင္အႆဇိက “ဘုရားရွင္က တပည့္သာ၀ကတုိ႔အေပၚမွာ ဆံုးမညြန္ၾကားထားတဲ့တရာမ်ား မ်ားစြာရွိပါတယ္၊ ဘုရားရွင္က….
ရဟန္းတို႔ ရုပ္၊ေ၀ဒနာ၊သညာ၊သခၤါရ၊၀ိဥာဏ္ဆိုတဲ့ တရားစုမ်ားဟာ အၿမဲမရွိဘူး၊ ဒီခႏၶာငါးပါးဟာ ကိုယ္ အတၱမဟုတ္ပါ။ အဲဒီလို ဘုရားရွင္က တပည့္သားသာ၀ကမ်ားအား ဆံုမ ညြန္ၾကားထားပါတယ္ “ လို႔ သစၥကအား ေျပာျပတယ္။ သစၥက “ အို…အႆဇိ ဒီစကားဟာ မေတာ္မေလ်ာ္ပါဘူး၊ ရဟန္းေဂါတမက ဒီလိုေျပာတယ္ဆိုတာ မသင့္ေလ်ာ္ပါဘူး၊ တစ္ခ်ိန္ခိ်န္မွာ ရဟန္းေဂါတမႏွင့္ စကားၿပိဳင္ဆိုင္ေျပာရရင္ေကာင္းမယ္၊ ဒါမွလည္း ရဟန္းေဂါတမဟာ ယုတ္ညံ့တဲ့ အယူဒိ႒ိမွ ကင္းစင္နုိင္လိမ့္မယ္” ဆိုၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းဟန္ျဖင့္ အျပစ္တင္စကားဆိုခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ လစၦ၀ီမင္း ငါးရာတို႔ဟာ စည္းေ၀းပြဲတစ္ခု က်င္းပေနပါတယ္၊ သစၥကဟာ စည္းေ၀းပြဲအနီး ခ်ည္းကပ္ၿပီး “အို…လစၦ၀ီမင္းတို႔ ထြက္လာခဲ့ၾက၊ ဒီေန႔ ငါဟာ ရဟန္းေဂါတမနဲ႔ စကားၿပိဳင္ဆိုင္ ေျပာဆိုဖို႔ ရွိတယ္၊ စကားၿပိဳင္မဲ့ ေနရာကို ငါနဲ႔အတူ သြားၾကစုိ႔ရဲ႕” လို႔ဆုိၿပီး ေျပာဆိုစည္းရံုးပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ လစၦ၀ီမင္းမ်ားက “ သစၥကဟာ ရဟန္းေဂါတမကို စကားၿပိဳင္ဆိုင္ ေျပာဆိုနုိင္လိမ့္မယ္” လို႔ ေျပာေနၾကသလို အခ်ဳိ႕လစၦ၀ီမင္းမ်ားက “ ဘုရားရွင္ကို စကားၿပိဳင္ေျပာဆိုနုိင္ေလာက္ေအာင္ သစၥက က ဘယ္လိုလူစားမ်ဳိးလဲ ၊ ဘုရားရွင္ကသာ သစၥကအား စကားေျပာဆိုၿပိဳင္နုိင္ပါလိမ့္မယ္” လ႔ို အမ်ဳိးမ်ဳိး ေ၀ဖန္ေျပာဆိုေနၾကပါတယ္။ သို႔ႏွင့္ သစၥကပရိဗိုဇ္ဟာ လစၦ၀ီမင္း ငါးရာ ၿခံရံၿပီး မဟာ၀ုန္ေတာ ျပာႆာဒ္ေက်ာင္းအနီးသို႔ လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းအနီးေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဘုရားရွင္ရွိရာသုိ႔ သြားကာ သင့္တင့္တဲ့ ေနရာမွာ ထိုင္ၿပီး ဘုရာရွင္အား ၀မ္းေျမာက္စရာစကားမ်ား ေျပာဆိုပါတယ္။ သစၥကပရိဗိုဇ္က “အရွင္ေဂါတမ… တကယ္လို႔ ျပႆနာမ်ားကုိ ေမးခြင့္ျပဳမယ္ဆိုပါရင္၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ျပႆနာကို ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားလိုပါတယ္” လို႔ ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္တဲ့အခါ ဘုရားရွင္က “ သင္ေမးလိုက ေမးနိုင္ပါတယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ထိုအခါ သစၥကက “ အရွင္ေဂါတမ….. အရွင္ေဂါတမရဲ႕ တပည့္မ်ားကို ဘယ္လို ဆံုးမ ညြန္ၾကားေတာ္မူပါသလဲဘုရား” ။ ဘုရားရွင္ “ အဂၢိေ၀ႆန…. ေလာကမွာ ရုပ္တရားဟာ အၿမဲမရွိသလို အတၱလည္းမဟုတ္ပါ။ ထို႔အတူ ခံစားမႈေ၀ဒနာ၊ မွတ္သားမႈ သညာ၊ ျပဳျပင္စီရင္မႈ သခၤါရ၊ သိမႈ ၀ိဥာဏ္တို႔လည္း အၿမဲမရွိ၊ အတၱလည္း မဟုတ္ပါ လို႔ ဆံုးမညြန္ၾကားပါတယ္” ။ သစၥက “ အရွင္ေဂါတမ….အရွင္ေျပာတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ပ္ ဥပမာတစ္ခုထင္လာပါတယ္” ဘုရားရွင္ “ ေျပာနုိင္ပါတယ္ အဂၢိေ၀ႆန”။ သစၥက “ ဥပမာ…မ်ဳိးေစ့နဲ႕ သစ္ပင္အားလံုးဟာ ေျမႀကီးကို အမွီျပဳၿပီး တုိးပြား၊စည္ပင္၊ျပန္႔ေျပာၾကရတယ္။ ထို႔အတူ ေလာကမွာ ရုပ္ကို ‘ကိုယ္’ လို႔ အယူရွိၾကတဲ့သူမ်ားဟာ ရုပ္မွာ တည္ၿပီး ကုသိုလ္/ အကုသုိလ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ထို႔အတူ ေ၀ဒနာ၊သညာ၊သခၤါရ၊၀ိဥာဏ္တို႔ကို ‘ကိုယ္’ လို႔ အယူရွိၾကတဲ့ သူမ်ားဟာ ေ၀ဒနာ၊သညာ၊သခၤါရ၊၀ိဥာဏ္တို႔မွာ တည္ၿပီးကုသုိလ္ /အကိုသုလ္ ျဖစ္ၾကပါတယ္”။ ဘုရားရွင္ “ အဂိၢေ၀ႆန…သင္က ရုပ္၊ေ၀ဒနာ၊သညာ၊သခၤါရ၊၀ိဥာဏ္တို႔ကို အတၱ လို႔ဆိုလုိတာလား၊ ရွင္းရွင္းေျပာပါ”။ သစၥက “ ဟုတ္ပါတယ္၊ ကၽြန္ပ္သာမဟုတ္၊ ေလာကလူအမ်ားဟာလည္း ဒီလိုပဲ အတၱ လို႔ အယူရွိၾကပါတယ္” ဘုရားရွင္ “ အဂၢိေ၀ႆန…. ဒိကိစၥမွာ လူအမ်ားနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူး၊ လူအမ်ားကို ဆြဲမထည့္ပါနဲ႔၊ ကိုယ့္၀ါဒကိုသာ ကိုယ္ ေျဖရွင္းရမယ္” သစၥက “ အရွင္ေဂါတမ…ဒီလိုဆိုလဲ ေကာင္းပါၿပီ္၊ ခႏၶာငါးပါးဟာ အတၱ ဆိုတာ ကၽြန္ပ္ရဲ႕ အယူ၀ါဒပါ”။ ဘုရားရွင္ “ ေကာင္းၿပီ…ဒါဆိုရင္ သင့္ကိုေမးမယ္၊ သင္ အဆင္ေျပသလို ေျဖနုိင္တယ္၊ ေကာသလမင္း၊ အဇာတသတ္မင္းစတဲ့ အစုိးရမင္းမ်ားဟာ သတ္ျဖတ္သင့္တဲ့သူမ်ားကို သတ္ျဖတ္ဖို႔၊ ဥစၥာဆံုးရံႈးထုိက္တ့ဲသူမ်ားကို ဥစၥာမ်ားဆံုးရံႈးေစဖို႔၊ ႏွင္ထုတ္ထုိက္သူကုိ ႏွင္ထုတ္ဖို႔အတြက္ မိမိနိုင္ငံမွာ မိမိ အမိန္႔အာဏာနဲ႔ စီရင္ပိုင္ခြင့္ မရွိဘူးလား”။ သစၥက “ အရွင္ေဂါတမ….အစိုးရမင္းမ်ားဟာ မိမိနိုင္ငံမွာ မိမိစီရင္ပိုင္ခြင့္ အာဏာရွိၾကပါတယ္” ။ ဘုရားရွင္ “ အဂၢိေ၀ႆန… ဒါဆို ငါေမးမယ္၊ ရုပ္တရားဟာ ‘အတၱ’ လုိ႔သင္ဆိုတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဒီရုပ္တရားကို ဒီလုိျဖစ္ပါေစ၊ ဟိုလို မျဖစ္ပါေစနဲ႔ လို႔ အမိန္႔ အာဏာထားနိုင္ပါသလား” လို႔ ေမးေသာအခါ သစၥကပရိပုိဇ္ဟာ ဘာမွ မေျဖနုိင္ဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ပဲ ေနလိုက္ေတာ့ တယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္မံေမးျပန္ေတာ့လည္း ဘာမွမေျပာနိုင္ရွာေတာ့ပါ။ သစၥကဟာ ဒီလို ျပန္မေျဖဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္က “ အဂၢိေ၀ႆန…. ငါဘုရားေမးတာကို ေျဖလိုက္ပါ၊ ဆိတ္ဆိတ္မေနပါနဲ႔၊ တကယ္လို႔ ငါဘုရားက သံုးႀကိမ္ေမးလို႔မွ ျပန္မေျဖဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနတဲ့သူဟာ ေနရာတင္ပဲ ဦးေခါင္း ခုႏွစ္စိတ္ကြဲ ရလိမ့္မယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ ထိုခဏမွာပဲ သိၾကားမင္းဟာ ရဲရဲေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ ၀ရဇိန္လက္နက္ကို ကိုင္ေဆာင္ကာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ဘီလူးအသြင္နဲ႔ သစၥကတုိ႔နွင့္ မနီးမေ၀းေကာင္းကင္ေပၚမွာ ရပ္တည္ေနပါတယ္။ ထိုအျခင္းအရာကို ဘုရားရွင္နဲ႔ သစၥကတို႔ ႏွစ္ဦးသာ ျမင္ပါ တယ္။ သစၥကဟာ ဘီလူးႀကီးကို ျမင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေၾကာက္ရြ႕ံၿပီး “ အရွင္ေဂါတမ…ေမးပါ ၊ အခုပဲေျဖပါ့မယ္” လို႔ ေလွ်ာက္ထားပါ တယ္။ “ အဂၢိေ၀ႆန…ရုပ္၊ေ၀ဒနာ၊သညာ၊သခၤါရ၊၀ိဥာဏ္တို႔ဟာ အတၱျဖစ္တယ္လို႔ သင္ကဆိုတားတာေနာ္၊ တကယ္လို႔ အတၱ ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ဒီခႏၶာငါးပါးဟာ ဒီလုိေတာ့ ျဖစ္ပါေစ၊ ဒီလုိေတာ့ မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ သင္အာဏာထားနိုင္သလား ၊ေစခိုင္းနုိင္ပါသလား” လို႔ ဘုရားရွင္က မိန္႔ေသာအခါ သစၥက က “ အရွင္ေဂါတမ….အာဏာမထားနိုင္ပါ၊ မေစခုိင္းနုိင္ပါ” လို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။ “ အဂၢိေ၀ႆန…သင္စဥ္းစားေျဖေနာ္ သင္ေျပာတဲ့စကားဟာ ေရွ႕စကားနဲ႕ ေနာက္စကား မညီဘူး ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုေမးဦးမယ္။ အဂၢိေ၀ႆန….ခႏၶာငါးပါးဟာ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား” ။ “ အရွင္ေဂါတမ…ခႏၶာငါးပါးဟာ မၿမဲပါ” ။ “ အဂၢိေ၀ႆန..ဒါဆိုရင္ မၿမဲတဲ့တရားဟာ ဆင္းရဲလား ၊ခ်မ္းသာလား” ဆိုေတာ့ သစၥကက ဆင္းရဲတယ္ လို႔ေျဖပါတယ္။ “အဂၢေ၀ႆန…မၿမဲ၊ဆင္းရဲ၊ အစိုးမရတဲ့ ဒီခႏၶာငါးပါးကို ငါပိုင္တယ္၊ ငါ ျဖစ္တယ္၊ ငါရဲ႕ အတၱ ဆိုၿပီး ႏွလံုးသြင္းလို႔ သင့္ေတာ္ပါ့မလား” လို႔ ေမးေတာ္မူေတာ့ “ အရွင္ေဂါတမ …မသင့္ေတာ္ပါ” လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ “အဂၢိေ၀ႆန…. ဆင္းရဲဒုကၡကို တြယ္တာကပ္ၿငိေနသူအား ဒီဆင္းရဲဟာ ငါပိုင္ျဖစ္တယ္၊ ဆင္းရဲဟာ ငါပဲ၊ ဆင္းရဲဟာ ကိုယ္ အတၱ ပဲ ဆုိၿပီး ဆင္းရဲကုိ ရႈရာေရာက္ မေနဘူးလား” ။ “ အရွင္ေဂါတမ….ရႈရာေရာက္ေနပါတယ္” ။ “ အဂိၢေ၀ႆန…..ဒါဆိုရင္ ငါ ဥပမာတစ္ခုေပးမယ္၊ ငွက္ေပ်ာတုန္းကို ျဖတ္ၿပီး ယူလာတဲ့သူဟာ ဒီငွက္ေပ်ာ္တုန္းရဲ႕ အပတ္ကိုခြာၿပီး လြင့္ျပစ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ထိုသူဟာ အကာကို မရနုိင္ေတာ့၊ ငွက္ေပ်ာတုန္းျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အႏွစ္ကား ဘယ္မွာ ရနိုင္ပါေတာ့လဲ။ ထို႔အတူ သင္ဟာလည္း ၀ါဒၿပိဳင္တဲ့အခါ အျပန္အလွန္ေမးျမန္းတဲ့အခါ သင္ဟာ အႏွစ္တံုးၿပီး က်ဆံုးသူသာ ျဖစ္တယ္” လို႔ ဘုရားရွင္က မိန္႔ေတာ္မူေသာအခါ…. သစၥကဟာ မ်က္ႏွာမသာမယာျဖင့္ လက္မႈိင္ခ်ကာ ေခါင္းေအာက္စိုက္ခ်လ်က္ ႀကံရာမရ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ထိုအေျခအေနကို သိတဲ့ ဒုမၼဳခလစၦ၀ီမင္းက “ အရွင္ဘုရား… ရြာသူမ်ားဟာ ေရကန္ထဲမွ ဂဏန္းမ်ားကို ဖမ္းၿပီး ေျခလက္တို႔ကို ျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ထိုလက္ေျခတို႔ကုိ အျဖတ္ခံရတဲ့ ဂဏန္းမ်ားဟာ ေရကန္ထဲသုိ႔ တစ္ဖန္ျပန္ဆင္းဖို႔ရာ မျဖစ္နိုင္ေတာ့သလို သစၥကဟာ လည္း အယူ၀ါဒ ေျခေခ်ာင္းလက္ေခ်ာင္းေတြကို အျဖတ္ခံလိုက္ရတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္အား အယူ၀ါဒမွာ အျပစ္တင္ရန္ ေနာက္တစ္ခါ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ပါ” လို႔ ေလွ်ာက္ထားေျပာဆိုေလေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သစၥက ပရိဗုိဇ္အား ပညာျဖင့္ ေအာင္နုိင္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

 

(၇) နေႏၵာပနႏၵ နဂါးမင္းကို ဆံုးမနိုင္တဲ့ နည္းဥပေဒသမ်ားအား ညြန္ၾကားေတာ္မူၿပီး ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠
အခါတစ္ပါး ဘုရားရွင္ဟာ နံနက္မိုးေသာက္ လင္းခါနီးအခ်ိန္မွာ ေလာကဓါတ္တစ္ခြင္ကို ၾကည့္ရႈေတာ္မူတဲ့အခါ နေႏၵပနနၵနဂါးမင္းကို ျမင္ပါတယ္။ နဂါးမင္းရဲ႕ ေရွးကုသုိလ္ဥပနိႆယ ရွိ/မရိွ ၾကည့္ေတာ္မူတဲ့အခါ နဂါးမင္းဟာ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိဳမႈ မရွိ၊ မိစၱာအယူရွိတာကို ျမင္ေတာ္မူတယ္။ ဒီမိစၱာအယူကို ဘယ္သူ ေခ်ခၽြတ္နိုင္မလဲ လို႔ ဆင္ျခင္ၾကည့္တဲ့အခါ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကို ျမင္ ေတာ္မူပါတယ္။ သို႔ႏွင့္နံနက္ေစာေစာအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကုိယ္လက္သုတ္သင္ေတာ္မူၿပီး “ ခ်စ္သားအာနႏၵာ…ငါဘုရား တာ၀တႎသာနတ္ကို သြားမယ္၊ ရဟန္းေတာ္ ငါးရာကို ေျပာၾကားထားေပးပါ” လို႔ အာနႏၵာအား ေစခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
ထိုေန႔မွာ နတ္နဂါးမ်ားက နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းရဲ႕ ေသေသာက္ပြဲသဘင္ (အရက္ေသာက္ပြဲသဘင္)ကို စည္ကားသုိက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပေနၾကတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္က နဂါးမင္း ျမင္သာေအာင္ဆိုၿပီး သူ႔ရဲ႕ ဗိမာန္အထက္ ေကာင္းကင္ခရီးမွ ၾကြေတာ္မူၾကတယ္။ ထိုျခင္းအရာကုိ မိစၦာအယူရွိတဲ့ နဂါးမင္းက ျမင္ေတာ့ “ဦးျပည္းကတုံး ရဟန္းယုတ္ေတြဟာ ငါ့ ဦးေခါင္းေပၚကေန တာ၀တႎသာကို အ၀င္အထြက္လုပ္ေနၾကတယ္။ ငါ့အေပၚလည္း ေျခမႈန္႔ေတြ ၾကတယ္။ ဒီေန႔ကစ ဒီဦးျပည္းေတြကို သြားခြင့္မေပးေတာ့ဘူး” လုိ႔ ႀကံဳး၀ါးကာ နဂါးမင္းရဲ႕မူလကိုယ္အသြင္ကို စြန႔္ၿပီး ႀကီးမားလွတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အျဖစ္ ဖန္တီးၿပီး၊ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ကို သူ႔ကုိယ္နဲ႔ ခုႏွစ္ပတ္ပတ္ကာ ပါးပ်ဥ္းႀကီးနဲ႔ တာ၀တႎသာကို မျမင္ရေအာင္ ဖုံုးအုပ္ထားပါတယ္။ ထုိအခါ အရွင္ရ႒ပါလက ဘုရားအား” ျမတ္စြာဘုရား…..အရင္က ဒီအရပ္ကို ေရာက္တဲ့အခါ ျမင့္မိုရ္ေတာင္၊ ေတာင္ရံခုႏွစ္လံုး၊ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၊ သိၾကားမင္းရဲ႕ ေ၀ဇယႏၱာျပာႆဒ္၊ ထိုျပာႆာဒ္အထက္မွာ အလံကို စိိုက္ထူထားပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒါေတြအား မျမင္ရဘူးဘုရား၊ ဒါေတြ မျမင္ရတဲ့အေၾကာင္းက ဘယ္လိုပါလဲဘုရား” လုိ႔ ေမးေလွ်ာက္ေသာအခါ ဘုရားရွင္က…. “ ရ႒ပါလ……ငါဘုရားတို႔ ဒါေတြကို မျမင္ရတာက နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္း ငါတို႔အေပၚ ေဒါသထြက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ပါးပ်ဥ္းႀကီးနဲ႔ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္ကို မိုးအုပ္ထားလုိ႔ မျမင္တာျဖစ္တယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အခါ… အရွင္ရ႒ပါလက ဒီနဂါးမင္းကို သူဆံုးမပါရေစ လို႔ ခြင့္ ေတာင္းပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ဆံုးမခြင့္ မျပဳဘူး၊ ေနာက္ အရွင္ဘဒၵိယ၊အရွင္ရာဟုလာစတဲ့ အစဥ္အတုိင္း ခြင့္ေတာင္းေသာ္လည္း ခြင့္မျပဳခဲပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး အရွင္မဟာေမာဂၢလန္မေထရ္ ေလွ်ာက္ထားမွာ ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါတယ္။ အရွင္မဟာေမဂၢလန္ဟာ မူလကိုယ္အသြင္ကို စြန္႔ၿပီး နဂါးမင္းအသြင္ ဖန္ဆီးကာ နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းရဲ႕ ခႏၶာကို္ယ္အျပင္ဖက္က ေန တစ္ဆယ့္ေလးပတ္ ရစ္ပတ္ကာ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ႀကီးျဖင့္ ဖိႀကိတ္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါ နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းကို ပါးစပ္ကေန အခိုးမုတ္ လြတ္ပါတယ္။ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကလည္း နဂါးမင္းထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာသာတဲ့ အခုိးလြတ္လိုက္တဲ့အတြက္ နဂါးမင္းရဲ႕အခုိးက အရွင္ေမာဂၢလန္ကို မႏွိပ္စက္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ နဂါးမင္းက မီးလွ်ံကို လြတ္တဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္က ထိုထက္သာတဲ့ မီးလွ်ံကိုလြတ္လိုက္တဲ့ အတြက္ မေထရ္ျမတ္ကို နဂါးမင္းရဲ႕ မီးလွ်ံက မႏွိပ္စက္နုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ထိုအခါနဂါးမင္းက “ ငါ့ကို ျမင့္မိုရ္ေတာင္နဲ႔လည္း ႀကိတ္ေခ်တယ္၊ အခုိးလြတ္၊မီးလွ်ံလည္းလြတ္တာဟာ ဘယ္သူပါလဲ” လို႔ တဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္က အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ နဂါးမင္းက ဒီလိုဆိုရင္ ရဟန္းအသြင္နဲ႔ တည္ေနဖို႔အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္လည္း နဂါးအသြင္ပယ္စြန္႔ကာ ပကတိအသြင္ျဖင့္ နဂါးမင္းရဲ႕ လက္်ာနားက ၀င္ကာ လက္၀ဲနားက ထြက္၊ လက္၀ဲနားက၀င္ၿပီး၊ လက္်ာနားကထြက္ပါတယ္၊ ထို႔အတူ လက္်ာႏွာေခါင္းေပါက္မွ ၀င္ကာ လက္၀ဲႏွာေခါင္းေပါက္က ထြက္ပါတယ္။ နဂါးမင္းက ပါးစပ္ဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာလဲ မေထရ္ျမတ္ဟာ ပါးစပါကေနတဆင့္ ၀မး္ဗိုက္ထဲ၀င္ကာ လူးလားေခါက္တုတ္ စႀကၤန္ေလွ်ာက္ေန ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မ်ာ ဘုရားရွင္က မေထရ္အား “ ခ်စ္သားေမာဂၢလန္ ၾကပ္ၾကပ္ ႏွလံုးသြင္းပါ။ နဂါးမင္းဟာ အလြန္တန္ခုိးႀကီးသူျဖစ္တယ္” လုိ႔ သတိေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။ ထိုအခါ မေထရ္ျမတ္က “ ျမတ္စြာဘုရား ..တပည့္ေတာ္ဟာ ဣဒၵိပါဒ္ေလးပါးကို ၀သီေဘာ္ငါးခုျဖင့္ နုိင္နင္းေအာင္ ပြားမ်ားထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား၊ နဂါးမင္းတစ္ေကာင္ကို မဆိုထားပါနဲ႔ သူ႔လို အေကာင္အေပါင္း အရာအေထာင္ကိုလည္း ဆံုးမနုိင္ပါတယ္ဘုရား” လုိ႔ ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ပါတယ္။ နဂါးမင္းက “ ဒီရဟန္းကို ဗိုက္ထဲက ထြက္လာေအာင္လုပ္ၿပီး အစြယ္ၾကားထားက ကၽြတ္ကၽြတ္ပါေအာင္ ၀ါးစားပစ္မယ္” ဆိုတဲ့ အႀကံနဲ႔ မေထရ္ျမတ္အား နဂါးမင္းက အျပင္သို႔ ေခၚထုတ္ပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္အျပင္ထြက္လာၿပီး ရပ္ေနဆဲခဏမွာ နဂါးမင္းက ႏွာေခါင္းေလနဲ႔ မႈတ္ပါေတာ့တယ္။ မေထရ္ျမတ္လည္း လ်င္ျမန္တဲ့အဟုန္ျဖင့္ စတုတၳစ်ာန္၀င္စားၿပီး ကာကြယ္လိုက္နိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နဂါးမင္းရဲ႕ ႏွာေခါင္းေလဟာ မေထရ္ျမတ္ရ႕ဲ ေမြးညင္းေပါက္ကိုမွ် မထိခိုက္နိုင္ခဲ့ပါ။ (ဒီေနရာမွာ ဘုရားႏွင့္မေထရ္ျမတ္မွတစ္ပါး တစ္ျခားသူဆိုရင္ သမာပတ္ကို မေထရ္ျမတ္လို လ်င္ျမန္စြာ ၀င္စားနိုင္ၾကမယ္မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ျခားသူမ်ား ဆံုးမတာကုိ လက္မခံဘဲ ၊ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကို ဘုရားရွင္ ခြင့္ျပဳခဲ့ရတာပါ) မေထရ္ျမတ္ဟာ ပကတိကိုယ္အသြင္ကိုစြန္႔ကာ ဂဠဳန္မင္းအသြင္ဖန္ဆင္္းၿပီး နဂါးကို အစဥ္တစိုက္ လိုက္ပါတယ္။ နဂါးမင္းလည္း ေျပးမလြတ္နိင္တဲ့အဆံုး သူရဲ႕အတၱေဘာကိုစြန္႔ကာ လုလင္အသြင္ျဖင့္ “အရွင္ဘုရား….အရွင္ဘုရားဟာ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္ေတာ္မူပါဘုရား”လုိ႔ ေျပာလွ်က္ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ အေျခအစံုကို ရွိခိုးလွ်က္ ေနပါေတာ့တယ္။ ဒီလို နဂါးမင္းကို ယဥ္ေက်းေစၿပီး ဘုရားရွင္ထံေတာ္သို႔ သြားၾကပါတယ္။ နဂါးမင္းလည္း ဘုရားရွင္ထံအေရာက္ေတာ့ “ အရွင္ဘုရား…….တပည့္ေတာ္ရဲ႕ကိုး ကြယ္ရာ ျဖစ္ေတာ္မူပါေလာ့” လို႔ ေလွ်ာက္ၿပီး ရိုေသစြာ ရွိခိုးပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကလည္း “ အသင္နဂါးမင္း ကာယသုခ စိတၱသုခ ႏွစ္ပါးနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူကာ အနာထပိဏ္သူေ႒းအိမ္သုိ႔ ၾကြေတာမူပါတယ္။ ဒါကေတာ့ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္အား နည္းေပးညြန္ျပၿပီး နဂါးမင္းအား ဆံုးမကာ ေအာင္ေတာ္မူခန္းျဖစ္ပါတယ္။

 

 (၈) ဗကျဗဟၼာႀကီးကို ႏွိမ္နင္းဆံုးမကာ ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠
အခါတစ္ပါး ဗကျဗဟၼာႀကီးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ မိစၦာဒိ႒ိအယူမ်ား ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အယူက “ဒီကိုယ္ႏွင့္တကြ ျဗဟၼာေလာကႀကီး ဟာ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတယ္။ သီးသန္႔ျဖစ္ေနၿပီး ေရြ႕ေလ်ာတဲ့သေဘာလည္းမရွိ။ ဒီျဗဟၼျပည္မွာ ပဋိသေႏၶေနလာသူမရွိ သလို အိုသူ၊နာသူ၊ေသသူလည္းမရွိ၊ ဒီျဗဟၼျပည္ကေန အျခား လြန္ျမတ္ေသာ ထြက္ေျမာက္ရာလည္းမရွိ” လို႔ အားေကာင္းတဲ့ သႆတမိစၦာဒိ႒ိ အယူ ျဖစ္ေပၚေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္ဟာ ဥကၠ႒ၿမိဳ႕ သုဘဂေတာအုပ္အတြင္း အင္ၾကင္းပင္ရင္းတြင္ သီတင္းသံုးေနခုိက္ ဗကျဗဟၼာႀကီးရဲ႕ စိတ္အႀကံကို သိေတာ္မူတဲ့အတြက္ ေကြးေသာလက္ မဆန႔္မီ၊ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီ အင္ၾကင္းပင္ရင္းမွ ကြယ္ၿပီး ဗကျဗဟၼာႀကီးရွိရာ ပဌမစ်ာန္ ျဗဟၼာ့ျပည္ကို ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဗကျဗဟၼာႀကီးက ထင္ရွားတဲ့ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး သူ႔ထံေရာက္လာတယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းပမ္းတသာနဲ႔ “အရွင္ဘုရား..ၾကြလာတာ အလြန္ေကာင္းတယ္၊ တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျဗဟၼာ့ဘံုနဲ႔ တပည့္ေတာ္တို႔ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္မစီးေတာ့ဘဲ အၿမဲတည္တံ့ ထင္ရွားေနပါတယ္၊ တပည့္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အို၊နာ၊ေသ ဆိုတာေတြလည္းမရွိ၊ အျပည့္အစံုဆံုးဘံုန႔ဲ အျပည့္အစံုဆံုး ခႏၶာကိုယ္ကိုျပပါဆိုရင္ တပည့္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးနဲ႔ တပည့္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ျဗဟၼာ့ဘံုကိုပဲ ထုိးျပရပါလိမ့္မယ္၊ ၾကည့္ၾကည့္ပါ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဘံုထက္သာတာ ေတြ႕ဖူးခဲ့ရဲ႕လား၊ မရွိနို္င္ပါဘူး၊ အရွင္ဘုရား ၾကြလာတာ အလြန္ကံေကာင္းတာပဲ” လို႔ သူ႔ဘံုနဲ႔ သူ႔ခႏၶာ သူ႔အစြဲေလးကို ထုတ္ျပီး ၾကြားလိုက္တယ္။ ဘုရားရွင္က (အ၀ိဇၨာ ဂေတာ၀တ ေဘာဗေကာျဗဟၼာ) “ ဗကျဗဟၼာႀကီး မိုက္လံုးႀကီးလိုက္တာ၊ အသိဥာဏ္ကင္းမဲ့လိုက္တာ” လို႔ မိန႔္ေတာ္မူေတာ့ ျဗဟၼာႀကီးက မခံနုိင္ဘူး။ “ၿမဲလို႔ ၿမဲတယ္ယူတာ၊ ဟုတ္လို႔ ဟုတ္တယ္လို႔ ယူတာ၊ မွန္လို႔ မွန္တယ္ ေျပာတာပဲ” လို႔ သူက ခံံျငင္းလိုက္တယ္။ ဘုရားရွင္က “ ဗက….သင္ဟာ ဒီကေနဘယ္မွ မေျပာင္းဘူး၊ ဘယ္ကမွလဲ လာခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလို႔ ယူလုိ႔သာ ယူေနတာ၊ သင္ဟာ စတုတၳစ်ာန္ဘံုကေန တေျဖးေျဖးဆင္းလာလုိက္တာ၊ သင့္ရဲ႕ ဘ၀၊သင့္ရဲ႕တန္ခိုး၊ သင့္ရဲ႕အစြမ္းသတၱိေတြကို ငါသိတယ္၊ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္၊ သင့္အေၾကာင္း ငါအကုန္လံုးသိတယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူေတာ့ ဗကျဗဟၼာႀကီး စိတ္ထဲေတြေ၀သြားတယ္။ တဖန္ ဘုရားရွင္က “ သင့္ဘ၀အေၾကာင္းကို ငါေျပာျပမယ္” လို႔ေျပာေတာ့ ျဗဟၼာႀကီးက နားေထာင္ခ်င္လာတယ္။သို႔ႏွင့္ဆက္ လက္ၿပီး ဘုရားရွင္က “ သင္ဟာ စတုတၳစ်ာန္ဘံုမွာ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊အဲဒီကေန တတိယစ်ာန္ဘံု၊ အဲဒီကေန၊ဒုတိယစ်ာန္ဘံု၊ ပဌမစ်ာန္ဘံုကို ေရာက္လာတာ သင့္ရဲ႕ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဘ၀ကို သင္ျပန္ၾကည့္ဦးေလ” လို႔ ဆိုလိုက္ေတာ့ ျဗဟၼာႀကီးက သူ႔ရဲ႕ေနာက္ေၾကာင္းကို ဒိဗၺစကၡဳအဘိဥာဏ္ နဲ႔ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ဘုရားရွင္ေျပာတဲ့အတုိင္း မွန္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ျဗဟၼာႀကီးဟာ သူ႔အထက္က ဘံုေတြ ရွိပါေသးလားဆိုတ့ဲ အသိက ၀င္လာေတာ့ အ၀ိဇၨာနဲနဲကြာၿပီး ရွင္းလာတယ္။ ဘုရားရွင္က “ ဗက ဒါတင္မကေသးဘူး၊ သင္ အတိတ္က ေရွးကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳခဲ့တာကိုလဲ ငါေျပာဦးမယ္” ဆိုၿပီး အတိတ္ဇာတ္ ေၾကာင္းကို မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ “ တစ္ခါတုန္းက သင္ဟာ စ်ာန္အဘိဥာဏ္ရတဲ့ ရေသ့တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ၿပီး ဂဂၤါျမစ္ရဲ႕တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ေနတယ္။ တစ္ေန႔မွာ လွည္းငါးရာ ကုန္သည္ေတြဟာ သဲကႏၱာရထဲ ေရျပတ္ၿပီး ဒုကၡ အႀကီးအက်ယ္ေတြ႕ေနတာကို ျမင္တဲ့အတြက္ “ဂဂၤါျမစ္ထဲက ေရေတြ သဲကႏၱာရထဲ စီးပါေစသား” လို႔ တန္ခုိးနဲ႔ အဓိ႒ာန္လိုက္တဲ့အတြက္ ေရမ်ား သဲကႏၱာရထဲ စီး၀င္ကာ လွည္းကုန္သည္ ငါးရာ အသက္ခ်မ္းသာခဲ့ဖူးတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုပဲ သင္ဟာ စ်ာန္အဘိဥာဏ္ရ ရေသ့တစ္ဦးျဖစ္စဥ္ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းမွာပဲ ေနပါတယ္။ အနီးအနားမွာ ရြာႀကီးတစ္ ရြာရွိတယ္၊ တစ္ေန႔ သူခုိးဓါးျမေတြက ရြာထဲရွိ ကြ်ဲႏြားလူအားလံုးသတ္မယ္ဆိုၿပီး ရြာအျပင္အကုန္ေမာင္းထုတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္သင္က “ငါ့မ်က္စိေအာက္မွာ ဒုကၡမေရာက္ၾကပါေစနဲ႔” ဆိုၿပီး စစ္တပ္ႀကီးကို ဖန္ဆင္းလိုက္တယ္။ စစ္တပ္ႀကီးကို ျမင္ေတာ့ သူခိုးေတြ အားလံုး ထြက္ေျပးသြားၾကတဲ့အတြက္ လူအမ်ား အသက္ခ်မ္းသာရာရသြားၾကပါတယ္။ တစ္ခါတံုးက ဂဂၤါျမစ္ရဲ႕အထက္ကလူနဲ႔ ေအာက္ကလူတို႔ လက္ထပ္မဂၤလာပြဲအတြက္ ဂဂၤါျမစ္အတြင္းေဖါင္ႀကီးမ်ားနဲ႔ ဆင္းလာၾက တယ္။ ထိုအခုိက္ ဂဂၤါျမစ္ထဲက နဂါးႀကီးတစ္ေကာင္က လူေတြကို စိတ္ဆုိးၿပီး ပါးပ်ဥ္းေထာင္ျပလိုက္တယ္။ လူေတြဟာ ေၾကာက္လန႔္ တၾကား ေအာ္ဟစ္ၾကတယ္။ ဒီအသံကို ဂဂၤါျမစ္ကမ္းမွာေနတဲ့ ရေသ့က ဂဠဳန္ေယာင္ေဆာင္ကာ နဂါးႀကီးအား ေမာင္းထုတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ လူအမ်ား အသက္ခ်မ္းသာရာ ရသြားၾကတယ္၊ အဲဒီလိုပဲ သင္ဟာ ဘ၀ါဘ၀က လူအမ်ားအား ကယ္တင္တဲ့ ကုသိုလ္အရွိန္အဟုန္ကိုလည္း ငါဘုရားျမင္တယ္” လို႔ ဘုရားရွင္က မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ အဲဒီအခါ ဗက ႀကီးဟာ နဲနဲ သေဘာက်လာတယ္၊ဒါေပမယ့္ ၀န္မခံခ်င္ေသးဘူး၊ သူက “ အရွင္ဘုရားနဲ႔ တပည့္ေတာ္တို႔ တန္ခိုးၿပိဳင္ရေအာင္၊ တပည့္ေတာ္က ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ၿပီး တန္ခုိးၿပိဳင္မယ္” လို႔ေျပာပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္တာဟာ သူ႔ပရိသတ္အေရွ႕မွာ ဘုရားရွင္ေျပာသမွ် ဟုတ္ေနေတာ့ ရွက္လွတာနဲ႔ ဒီလို တန္ခုိးၿပိဳင္တာေတြ လုပ္လာတာပါ။ အဲဒီမွာ ဗကႀကီး ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ေတာ့ မေပ်ာက္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုရင္ ဘုရားရွင္က အဘိဥာဏ္နဲ႔ ဗကကိုယ္ေဖ်ာက္ရင္ မေပ်ာက္ေစသတည္း လို႔ အဓိ႒ာန္ထားလို႔ပါပဲ။ ဗကႀကီး ကိုယ္မေပ်ာက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဗိမာန္ထဲေျပးၿပီး ပုန္းေနတယ္၊ဒါလည္းျမင္ေနေသးတယ္၊ တစ္ခါ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေသးေသးေလးျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ၀ပ္ေနတယ္၊ ဒါလည္းမရဘူး၊ ဗကႀကီး အရွက္ကြဲၿပီး အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေတြ ေရာက္ေနတယ္။ဒါနဲ႔ ဘုရားရွင္က “ ဗက…သင္ကိုယ္ေဖ်ာက္မရရင္ ငါေဖ်ာက္ျပမယ္ဆိုၿပီး အဘိဥာဏ္နဲ႔ ကိုယ္ေဖ်ာက္ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကို ၾကည္ညိဳရေအာင္လို႔ ေျပာရရင္ ဒါဟာ ဘဂ၀ါဂုဏ္ေတာ္ ေျခာက္ပါးအနက္ (အဏုျမဴသဖြယ္၊ ေပ်ာက္ကြယ္သိမ္ေမြ႕၊ မျမင္ေတြ႕ေအာင္၊ ရုပ္ေဆာင္ဖန္ဆင္းနုိင္ေသာ) အဏိမာဘုန္းေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေဖ်ာက္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မျမင္ရေတာ့ဘူး၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္က ကိုယ္ေတာ္ပံုကို ကြယ္ေပ်ာက္လ်က္ကေန ျဗဟၼာမ်ားအား သစၥာေလးပါးတရားေဟာပါတယ္၊ တရားေတာ္အဆံုးမွာ ဗကျဗဟၼာႀကီးနွင့္ျဗဟၼာေပါင္း တစ္ေသာင္းတို႔ အကၽြတ္တရား ရရွိသြားၾကပါတယ္။ ဒိတင္ပဲ ဗကျဗဟၼာႀကီးအား ဘုရားရွင္ ေအာင္ေတာ္မူပံု ျဖစ္ပါတယ္။ 

 

http://buddhismbeams.blogspot.com/2013/08/blog-post.html

ကေန ယူလာခဲ့တယ္...ဘာသာေရး အသိပညာေလးေတြ တိုးတက္ဖို႔ေပါ့..။ တစ္ခဏတာ ရလာတဲ့ဘ၀ေလးမွာ

ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာနဲ႔ ေတြ႔တုန္းေလးမွာ အပါယ္ေတာ့ မက်ေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

အားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္က်န္းမာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုၾကပါေစ...မိုးေကာင္းကင္ ေဖာင္းျပင္ သို႔မဟုတ္

မိုးေကာင္းကင္ အုန္းသာ....

အျပည့္စံုဖတ္ရန္နွိပ္ပါ >>